ص ١٧: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=شکیبا شو بر آنچه گویند و یاد کن بنده ما را داود خداوند نیروها همانا او است بسیار بازگشتکننده | |-|معزی=شکیبا شو بر آنچه گویند و یاد کن بنده ما را داود خداوند نیروها همانا او است بسیار بازگشتکننده | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره ص | نزول = | {{آيه | سوره = سوره ص | نزول = [[نازل شده در سال::5|٥ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::17|١٧]] | قبلی = ص ١٦ | بعدی = ص ١٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«الأیْدِ»: قدرت و قوّت. «ذَالأَیْدِ»: دارای سلطه و قدرت. مراد قدرت جسمانی، و توانائی انجام طاعت و عبادت، و سلطه کامل در سیاستمداری و مملکتداری است. «أَوَّابٌ»: کسی که بسیار به خدا پناه ببرد و برگردد. کسی که از آنچه خدا از آن خوشش نمیآید دست بکشد و به سوی آنچه خدا از آن خوشش میآید برگردد (نگا: اسراء / ). | «الأیْدِ»: قدرت و قوّت. «ذَالأَیْدِ»: دارای سلطه و قدرت. مراد قدرت جسمانی، و توانائی انجام طاعت و عبادت، و سلطه کامل در سیاستمداری و مملکتداری است. «أَوَّابٌ»: کسی که بسیار به خدا پناه ببرد و برگردد. کسی که از آنچه خدا از آن خوشش نمیآید دست بکشد و به سوی آنچه خدا از آن خوشش میآید برگردد (نگا: اسراء / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۸
ترجمه
ص ١٦ | آیه ١٧ | ص ١٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«الأیْدِ»: قدرت و قوّت. «ذَالأَیْدِ»: دارای سلطه و قدرت. مراد قدرت جسمانی، و توانائی انجام طاعت و عبادت، و سلطه کامل در سیاستمداری و مملکتداری است. «أَوَّابٌ»: کسی که بسیار به خدا پناه ببرد و برگردد. کسی که از آنچه خدا از آن خوشش نمیآید دست بکشد و به سوی آنچه خدا از آن خوشش میآید برگردد (نگا: اسراء / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۷ - ۲۹ سوره ص
- بيان آيات مربوط به اوصاف و اقوال داوود عليه السلام : تسبيح كوه ها و پرندگانبا او و...
- مراد از حكمت و فصلالخطاب كه به داوود عليه السلام داده شده بود
- معناى خشيت ، خوف و فزع
- و توضيحى درباره فزع داوود عليه السلام در ماجراى مراجعه دو خصم نزد او براىداورى
- بيان مطلب مورد نزاع در پيشگاه داودع
- قضاوت و حكم داوود عليه السلام و سپس استغفار و انابه او
- بيان اينكه مراجعه كنندگان نزد داوود ملائكه بوده اند و داستان مرافعهتمثل بوده و حكم ناصواب درعالم غيرواقعى گناه محسوب نمى شود
- مقصود از اينكه خداوند داوود عليه السلام را خليفه در زمين قرار داد
- عصمت باعث سلب اختيار نيست و توجه خطاب لا تتبع الهوى به داوود عليه السلام بلااشكال است
- احتجاج بر مسئله معاد با بيان اينكه خلق سماء و ارضباطل نيست
- احتجاج ديگرى بر معاد با بيان اينكه خداوند متقين و فجار را در يك رديف قرارنمى دهد.
- بحث روايتى : داستان مراجعه دو طائفه متخاصم نزد داوود عليه السلام و...
- داستان عاشق شدن داودع به نقل از تورات !
- فرمايشات امام رضاع در رد موهومات نسبت داده شده به داودع
- آنچه درباره شخصيت و سرگذشت داوود عليه السلام در قرآن آمده است
نکات آیه
۱ - پیامبراسلام(ص)، مأمور به صبر و شکیبایى در برابر استهزا، گفتار مغرضانه و تبلیغات سوء سران کفر و شرک (اصبر على ما یقولون)
۲ - استهزا، گفتار مغرضانه و تبلیغات سوء علیه اسلام و پیامبر(ص)، کار همیشگى و روش سران کفر و شرک (اصبر على ما یقولون) آمدن فعل «یقولون» به صورت فعل مضارع، دلالت بر استمرار این گفتار دارد.
۳ - استهزا و تبلیغات سوء و مغرضانه سران کفر و شرک علیه اسلام، بسیار شدید و موجب دل آزردگى پیامبر(ص) بود. (اصبر على ما یقولون) از این که پیامبر(ص) به صبر و شکیبایى توصیه شده است - با آن که آن حضرت شخصیتى بزرگ و داراى سعه صدر بود - مى توان برداشت یاد شده را به دست آورد.
۴ - توصیه خداوند به پیامبراسلام مبنى بر یادآورى سرگذشت داوود پیامبر، در دوران سخت رسالت خود (واذکر عبدنا داود)
۵ - داوود(ع)، مظهر صبر و مقاومت و الگوى صابران و بردباران تاریخ (واذکر عبدنا داود) توصیه شدن پیامبراسلام(ص) به یادآورى سرگذشت حضرت داوود(ع)، مى تواند گویاى برداشت یاد شده باشد.
۶ - آشنایى قبلى پیامبراسلام(ص) از سرگذشت حضرت داوود(ع) (و اذکر عبدنا داود) برداشت یاد شده به خاطر این نکته است که لازمه یادکرد، آشنایى است.
۷ - داوود(ع)، بنده خالص و ارجمند خدا (عبدنا داود) از اضافه «عبد» به ضمیر «نا» (اللّه) - که اضافه تشریفیه و مفید تکریم است - برداشت یاد شده به دست مى آید.
۸ - داوود(ع)، شخصیتى نیرومند و پرتوان (و اذکر عبدنا داود ذاالأید) «أید» به معناى قوت و شدت است و «ذاالأید»; یعنى، صاحب قدرت و نیرومند.
۹ - عبودیت و بندگى خالصانه خدا، زمینه ساز قدرت و توانمندى انسان است. (و اذکر عبدنا داود ذاالأید) از تقدم وصف عبودیت (عبدنا) بر نیرومندى (ذاالأید) برداشت یاد شده استفاده مى شود.
۱۰ - داوود(ع)، در همه امور زندگى به خدا روى مى آورد و همواره او را مرجع خود مى دانست. (إنّه أوّاب) «أوّاب» (از ماده «اَوْبَ») صیغه مبالغه و به معناى «رجوع» است; یعنى، داوود(ع) بسیار مراجعه کننده به خدا و متوجه او بود.
۱۱ - به یاد آوردن بندگان خالص، شکیبا، نیرومند و پرمراجعه به خداوند، سازنده و درس آموز است. (اصبر ... و اذکر عبدنا داود ذاالأید إنّه أوّاب)
۱۲ - رجوع و توجه همواره داوود(ع) به خداوند در زندگى، موجب قدرت و توانمندى او شد. (داود ذاالأید إنّه أوّاب) برداشت یاد شده به خاطر این نکته است که جمله «إنّه أوّاب» در مقام تعلیل براى «ذاالأید» است; یعنى، چون داوود(ع) بسیار متوجه خدا و پرمراجعه به او بود، صاحب قدرت و توانمند بود.
۱۳ - توجه بسیار به خدا و مراجعه همیشگى به او در زندگى، موجب قدرت و توانمندى انسان (داود ذاالأید إنّه أوّاب)
روایات و احادیث
۱۴ - «عن أبى جعفر(ع) قال: الید فى کلام العرب القوّة و النعمة قال (اللّه عزّوجلّ): «واذکر عبدنا داود ذاالأید»...;[۱] از امام باقر(ع) روایت شده که فرمود: «ید» در کلام عرب همان قوت و نعمت است... . [خداوند عزّوجل] فرمود: «واذکر عبدنا داود ذاالأید»...».
موضوعات مرتبط
- اسلام: استهزاى اسلام ۲، ۳; تاریخ صدر اسلام ۲، ۳
- الگوگیرى: الگوگیرى از داود(ع) ۵
- بازگشت به خدا :۱۰ آثار بازگشت به خدا ۱۰ ۱۲، ۱۳
- بندگان خدا :۷
- تکامل: عوامل تکامل ۱۱
- خدا: توصیه هاى خدا ۴
- داود(ع): آثار توبه داود(ع) ۱۲; اخلاص داود(ع) ۷; تقرب داود(ع) ۷; زمینه قدرت داود(ع) ۱۲; صبر داود(ع) ۵; صفات داود(ع) ۸; عبودیت داود(ع) ۷; فضایل داود(ع) ۵، ۷، ۱۰; قدرت داود(ع) ۸، ۱۴
- ذکر: آثار ذکر توابین ۱۱; آثار ذکر خدا ۱۲، ۱۳; آثار ذکر صابران ۱۱; آثار ذکر مخلصان ۱۱; ذکر قصه داود(ع) ۴
- رهبران: آثار استهزاهاى رهبران شرک ۳; آثار استهزاهاى رهبران کفر ۳; استهزاهاى رهبران شرک ۲; استهزاهاى رهبران کفر ۲; روش برخورد رهبران شرک ۲; روش برخورد رهبران کفر ۲; صبر بر استهزاهاى رهبران شرک ۱; صبر بر استهزاهاى رهبران کفر ۱
- صابران: الگوى صابران ۵
- عبرت: عوامل عبرت ۱۱
- عبودیت: آثار اخلاص در عبودیت ۹
- قدرت: زمینه قدرت ۹، ۱۳
- محمد(ص): استهزاى محمد(ص) ۲، ۳; تکلیف محمد(ص) ۱; توصیه به محمد(ص) ۴; صبر محمد(ص) ۱; عوامل اذیت محمد(ص) ۳; محمد(ص) و قصه داود(ع) ۶
منابع
- ↑ توحید صدوق، ص ۱۵۳، ح ۱; نورالثقلین، ج ۴- ، ص ۴۴۴، ح ۱۰.