الروم ٤٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=هر که کفر ورزد پس بر او است کفرش و هر که کار نکو کند پس برای خویش آماده می‌کنند
|-|معزی=هر که کفر ورزد پس بر او است کفرش و هر که کار نکو کند پس برای خویش آماده می‌کنند
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الروم | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::44|٤٤]] | قبلی = الروم ٤٣ | بعدی = الروم ٤٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الروم | نزول = [[نازل شده در سال::9|٩ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::44|٤٤]] | قبلی = الروم ٤٣ | بعدی = الروم ٤٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«عَلَیْهِ کُفْرُهُ»: کفر او به زیان خودش است. «یَمْهَدُونَ»: آماده می‌سازند. مهیّا می‌کنند. مراد آماده‌سازی محلّ آرامش و آسایش سرمدی و سعادت ابدی آخرت است که بهشت است.
«عَلَیْهِ کُفْرُهُ»: کفر او به زیان خودش است. «یَمْهَدُونَ»: آماده می‌سازند. مهیّا می‌کنند. مراد آماده‌سازی محلّ آرامش و آسایش سرمدی و سعادت ابدی آخرت است که بهشت است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۳


ترجمه

هر کس کافر شود، کفرش بر زیان خود اوست؛ و آنها که کار شایسته انجام دهند، به سود خودشان آماده می‌سازند.

|هر كه كفر ورزد، كفرش به زيان اوست، و كسانى كه كار شايسته كنند، پس [فرجام نيك را] به سود خودشان آماده مى‌كنند
هر كه كفر ورزد، كفرش به زيان اوست، و كسانى كه كار شايسته كنند، [فرجام نيك را] به سود خودشان آماده مى‌كنند.
هر که به راه کفر (و عصیان) رود زیان کفرش بر خود اوست و هر که صالح و نیکوکار شود چنین کسانی برای شخص خود (در بهشت) آسایشگاهی خوش فراهم می‌سازند.
کسانی که کافر شوند کفرشان به زیان خود آنان است، و آنان که کار شایسته انجام دهند، [بستر امن و آسایشی و اقامت گاه جاویدی] برای خود آماده می کنند،
كسانى كه كافر باشند كفرشان به زيانشان باشد و آنها كه كارى شايسته كرده باشند براى خود پاداشى نيكو آماده كرده‌اند.
هر کس کفرورزد، کیفر کفرش بر اوست، و کسانی که کرداری شایسته پیشه کنند، برای خودشان پیش‌اندیشی کرده‌اند
هر كه كافر شود، بر اوست [وبال‌] كفر او و هر كه كار نيك و شايسته كند، براى خويشتن جايگاه آرامش و آسايش- در جهان ديگر- آماده مى‌سازند.
کسانی که کافر شوند، کفرشان به زیان خودشان است (و وبال آن عاقبت دامنگیرشان می‌گردد) و کسانی که (ایمان داشته و) کارهای نیکو انجام دهند، (راه بهشت سرمدی و نعیم ابدی را) برای خود مهیّا می‌سازند.
هر کس کفر ورزد، کفرش به زیان خود اوست و کسانی که کار شایسته‌ای کنند، به سود خودهاشان (گهواره‌وار) آماده می‌سازند.
هر که کفر ورزد پس بر او است کفرش و هر که کار نکو کند پس برای خویش آماده می‌کنند


الروم ٤٣ آیه ٤٤ الروم ٤٥
سوره : سوره الروم
نزول : ٩ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«عَلَیْهِ کُفْرُهُ»: کفر او به زیان خودش است. «یَمْهَدُونَ»: آماده می‌سازند. مهیّا می‌کنند. مراد آماده‌سازی محلّ آرامش و آسایش سرمدی و سعادت ابدی آخرت است که بهشت است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - کفر، امرى خسارت بار است و بازتاب خسارت آن، براى خود کافر است. (من کفر فعلیه کفره) «علیه» جار و مجرور و متعلق به «کفره» است. مقدم شدن آن، براى بیان این نکته است که پیامدهاى ناگوار کفر، به خود کافران اختصاص دارد.

۲ - پیامدهاى ناگوار کفر کافران، در قیامت تنها، متوجّه خود آنان است. (یومئذ یصّدّعون . من کفر فعلیه کفره)

۳ - عمل صالح، زمینه تأمین سعادت اخروى است. (و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون)

۴ - بازتاب خسارت کفر، از آنِ کافر، و پیامد فواید ایمان و عمل صالح، فراگیر است.* (من کفر فعلیه کفره و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون) احتمال دارد این که در جواب شرط جمله نخست، ضمیر مفرد آورده شده و در جواب شرط جمله دوم، به رغم مفرد بودن اسم شرط، ضمیر جمع آورده شده است، اشاره به نکته یاد شده باشد.

۵ - عقیده و عمل آدمى، در سعادت و شقاوت وى نقش اساسى دارد. (یومئذ یصّدّعون . من کفر فعلیه کفره و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون)

۶ - کفر، به تنهایى و بدون عمل کفرآلود، براى شقاوت اخروى کافى است. (من کفر فعلیه کفره) این که درباره کفر و آثار آن، تنها، به باور کفرآلود در مقابل عمل صالح اکتفا شده و عمل، ذکر نگردیده است، حکایت از حقیقت یاد شده مى کند.

۷ - براى سعادت اخروى، ایمانِ همراه با عمل صالح، لازم است. (و من عمل صلحًا فلأنفسهم یمهدون) از مقابله «من کفر» با «و من عمل صالحاً» استفاده مى شود که «من آمن» در آن تضمین شده است. و ذکر نشدن «من آمن» به خاطر تلازم قطعى آن با «عمل صالح» است و بدون آن، عمل صالح، اثرى نخواهد داشت.

۸ - در قیامت، صفوف کافران و مؤمنان، از هم جدا مى شود. (یومئذ یصّدّعون . من کفر فعلیه کفره و من عمل صلحًا ... یمهدون)

روایات و احادیث

۹ - «عن أبى عبداللّه(ع) قال: «...إنّ عمل المؤمن یذهب فیمهد له فى الجنّة کما یرسل الرجل غلامه فیفرش له». ثمّ تلا «و من عمل صالحاً فلأنفسهم یمهدون»;[۱] از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: «...همانا، عمل مؤمن مى رود و جایگاه او را در بهشت آماده مى سازد، آن گونه که انسان، غلام اش را مى فرستد و براى او منزلگاه اش را فرش مى کند.». سپس امام، این آیه را تلاوت فرمود: و من عمل صالحاً فلأنفسهم یمهدون».

موضوعات مرتبط

  • آخرت: توشه آخرت ۹
  • ایمان: آثار ایمان ۴، ۷
  • خود: زیان به خود ۱، ۴
  • زیان: عوامل زیان ۱
  • سعادت: عوامل سعادت ۵; عوامل سعادت اخروى ۳، ۷
  • شقاوت: عوامل شقاوت ۵; عوامل شقاوت اخروى ۶
  • عقیده: آثار عقیده ۵
  • عمل: آثار عمل ۵، ۹
  • عمل صالح: آثار عمل صالح ۳، ۴، ۷
  • کافران: زیانکارى کافران ۱، ۴; کافران در قیامت ۲، ۸
  • کفر: آثار اخروى کفر ۲; آثار کفر ۱، ۴، ۶
  • گروهها: تمایز گروهها در قیامت ۸
  • مؤمنان: مؤمنان در قیامت ۸

منابع

  1. بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۱۳۲، ح ۱۲۵.