الشعراء ٩٩: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و گمراه نکردند ما را مگر گنهکاران | |-|معزی=و گمراه نکردند ما را مگر گنهکاران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::99|٩٩]] | قبلی = الشعراء ٩٨ | بعدی = الشعراء ١٠٠ | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«الْمُجْرِمُونَ»: مراد شیطان و یاوران او، یا رؤساء و کبراء ایشان است (نگا: احزاب / ). | «الْمُجْرِمُونَ»: مراد شیطان و یاوران او، یا رؤساء و کبراء ایشان است (نگا: احزاب / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۹
ترجمه
الشعراء ٩٨ | آیه ٩٩ | الشعراء ١٠٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«الْمُجْرِمُونَ»: مراد شیطان و یاوران او، یا رؤساء و کبراء ایشان است (نگا: احزاب / ).
تفسیر
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
نکات آیه
۱ - شِکوه دوزخیان از نقش اصلى پیشوایان مجرم خویش در گمراهى آنان (و ما أضلّنا إلاّ المجرمون)
۲ - دوستى مجرمان، عامل گمراهى انسان ها (و ما أضلّنا إلاّ المجرمون)
۳ - تلاش دوزخیان براى انداختن بارِ گناه خویش بر دوش دیگران (و ما أضلّنا إلاّ المجرمون)
روایات و احادیث
۴ - «عن أبى جعفر(ع)... و قوله «و ما أضلّنا إلاّ المجرمون» یعنى المشرکین الذین اقتدوا بهم هؤلاء فاتبعوهم على شرکهم و هم قوم محمد(ص) لیس فیهم من الیهود و النصارى أحد... و قولهم «و ما أضلّنا إلاّ المجرمون» إذ دعونا إلى سبیلهم...;[۱] از امام باقر(ع) در باره سخن خداوند «و ما أضلّنا إلاّ المجرمون» روایت شده که فرمود: این مجرمان همان مشرکانى بودند که گمراهان به آنها اقتدا کردند و در شرکشان از آنان پیروى نمودند و آنان گروهى از امّت محمد(ص) بودند و در بین آنان احدى از یهود و نصارا نبود ...و سخن آنان «و ما أضلّنا إلاّالمجرمون» بدین معنا است که آن گاه که آنان ما را به راه خودشان دعوت کردند».
موضوعات مرتبط
- جهنمیان: تلاش جهنمیان ۳; گلایه جهنمیان ۱; مسؤولیت گریزى جهنمیان ۳
- رهبران: گلایه از رهبران گناهکار ۱
- گمراهى: عوامل گمراهى ۱، ۲، ۴
- گناهکاران: آثار دوستى با گناهکاران ۲
- مشرکان: آثار پیروزى مشرکان ۴
منابع
- ↑ کافى، ج ۲، ص ۳۰، ح ۱; نورالثقلین، ج ۴، ص ۵۸- ، ح ۵۲.