الأنبياء ٤٢: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=بگو که نگه دارد شما را شب و روز از خداوند مهربان بلکه ایشانند از یاد پروردگار خویش روگردانان | |-|معزی=بگو که نگه دارد شما را شب و روز از خداوند مهربان بلکه ایشانند از یاد پروردگار خویش روگردانان | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الأنبياء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الأنبياء | نزول = [[نازل شده در سال::6|٦ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::42|٤٢]] | قبلی = الأنبياء ٤١ | بعدی = الأنبياء ٤٣ | کلمه = [[تعداد کلمات::14|١٤]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«یَکْلَؤُکُمْ»: شما را محفوظ و حمایت می‌کند. از مصدر کلْأ و کِلاءَة، به معنی: رعایت و حمایت و حراست. | «یَکْلَؤُکُمْ»: شما را محفوظ و حمایت می‌کند. از مصدر کلْأ و کِلاءَة، به معنی: رعایت و حمایت و حراست. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۵
ترجمه
| الأنبياء ٤١ | آیه ٤٢ | الأنبياء ٤٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یَکْلَؤُکُمْ»: شما را محفوظ و حمایت می‌کند. از مصدر کلْأ و کِلاءَة، به معنی: رعایت و حمایت و حراست.
تفسیر
- آيات ۳۴ - ۴۷ سوره انبياء
- پاسخ خداى تعالى به اميد بستن مشركين به مرگ پيامبر(صلى الله عليه و آله )، بابيان عموميت مرگ
- معانى و موارد استعمال ((نفس (( در لغت و در آيات قرآن كريم
- معنى و موارد استعمال كلمه ((موت -مرگ ((
- اشكالاتى جنه به كلام فخر رازى كه قائل به تخصيص آيه(كل نفس دائقه الموت ) شده است
- تهديد كافران استهزاء كننده به آتشى كه ناگهانى مى آيد و...
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱- کافران، در هر لحظه از شب و روز در معرض عذاب الهى اند. (قل من یکلؤکم ... من الرحمن ) برداشت یاد شده بنابراین است که مراد از «من الرحمان» «من بأس الرحمان و عذابه» باشد. آیه قبل - که در باره عذاب الهى است - شاهد و مؤید همین نکته است.
۲- عجز و ناتوانى همه موجودات، در برابر اراده الهى (قل من یکلؤکم ... من الرحمن )
۳- انسان، نیازمند به حفاظت و حمایت الهى در تمام لحظات زندگى (قل من یکلؤکم بالیل والنهار من الرحمن ) «کلاءة» (ماده «یکلأ») به معناى حفظ شىء است و «من» در «من الرحمان» بدلیه است; یعنى، به جاى خداى رحمان.
۴- روى گردانى کافران از پروردگار خویش، على رغم برخوردارى از رحمت مداوم او (قل من یکلؤکم ... من الرحمن بل هم عن ذکر ربّهم معرضون ) «بل» در آیه شریفه، براى اضراب انتقالى است; یعنى، خداوند پس از بیان نیاز بشر به خداى رحمان و ذکر عذاب او، به علت اصلى کفر کافران ( اعراض از یاد پروردگار و بى توجهى به ربوبیت الهى) پرداخته است.
۵- اعراض کافران از شنیدن کلام الهى و درک مفاهیم و معارف قرآنى، دلیل بى توجهى آنان به رحمت گسترده الهى و متأثر نشدن از مواعظ پیامبر(ص) (قل من یکلؤکم ... من الرحمن بل هم عن ذکر ربّهم معرضون ) برداشت یاد شده مبتنى براین است که مقصود از «ذکر» قرآن باشد; زیرا یکى از نام ها و اوصاف قرآن کریم ذکر است.
۶- همه انسان ها، حتى روى گردانان از پروردگار، مشمول رحمت الهى اند. (قل من یکلؤکم ... بل هم عن ذکر ربّهم معرضون )
۷- لزوم یادکرد انسان از پروردگار و مربى خویش (بل هم عن ذکر ربّهم معرضون ) توبیخ کافران، به دلیل روى گردانى از یاد پروردگار، مشعر به این معنا است که انسان به حکم عقل باید از یاد پروردگار و مربى خویش غفلت نورزد.
موضوعات مرتبط
- انسان: نیازهاى معنوى انسان ۳
- خدا: تداوم رحمت خدا ۴; حاکمیت اراده خدا ۲; رحمت بر معرضان از خدا ۶; رحمت عام خدا ۶; معرضان از خدا ۴
- ذکر: اهمیت ذکر خدا ۷; ذکر ربوبیت خدا ۷; ذکر مربى ۷
- رحمت: مشمولان رحمت ۴
- قرآن: معرضان از قرآن ۵
- کافران: اعراض کافران ۴; بى تأثیرى موعظه بر کافران ۵; حق ناپذیرى کافران ۵; خطر عذاب کافران ۱; رحمت بر کافران ۴
- محمد(ص): موعظه محمد(ص) ۵
- موجودات: عجز موجودات ۲
- نیازها: نیاز به حمایتهاى خدا ۳; نیازهاى معنوى انسان ۳
