طه ١١٨: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=همانا تو را است که نه گرسنه شوی در آن و نه برهنه گردی | |-|معزی=همانا تو را است که نه گرسنه شوی در آن و نه برهنه گردی | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | {{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::118|١١٨]] | قبلی = طه ١١٧ | بعدی = طه ١١٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::8|٨]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِنَّ لَکَ»: برای تو هست. مراد تضمین روزی از سوی خداوند است. | «إِنَّ لَکَ»: برای تو هست. مراد تضمین روزی از سوی خداوند است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۴
ترجمه
طه ١١٧ | آیه ١١٨ | طه ١١٩ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«إِنَّ لَکَ»: برای تو هست. مراد تضمین روزی از سوی خداوند است.
تفسیر
- آيات ۱۱۵ - ۱۲۶ سوره طه
- تمثيل حال نوع آدمى بر حسب طبع زمينى و زندگى مادى اش در داستان آدم (عليه السلام ) و هبوط او
- علت دشمنى ابليس با آدم و همسرش و معناى كلمه ((فتشقى (( در آيه شريفه
- وجه مفرد آوردن آن در آيه : ((فقلنا يا آدم ...((
- وسوسه شيطان حضرت آدم را به چيزى كه عمر جاودان و سلطنت دائم مى بخشد
- بيان عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء
- معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع )
- توضيحى در مورد اينكه روى گردانان از ياد خدا داراى زندگى تنگ (معيشت ضنك ) هستند
- بررسى گفتار بعضى مفسرين در معناى ((معيشت ضنك ((
- مقصود از نابينا محشور نمودن معرضان از ياد خدا
- پاسخ خداوند: چون آيات ما را در دنيا فراموش كردى ، امروز فراموشت مى كنم !
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيه : ((و لقد عهدنا الى آدم ...(( و برخى ديگر از آيات گذشته )
- استناد ابن عباس در گفتگويش با عمر به ((و لم نجد له عزما(( وحمل آن بر عزم بر معصيت
- روايت خواستگارى اميرالمؤ منين (ع ) از دختر ابوجهل در زمان حيات فاطمه (س ) قطعا جعلىاست !
- روايتى از امام باقر در ذيل (و لقد عهدنا الى آدم ...) كه مى گويد عهد گرفته شدهدرباره درباره محمد(ص ) و اهل بيت علهم السلام بوده است
- روايت فوق بيان باطنى قرآن است نه تفسير قرآن
نکات آیه
۱ - آدم(ع) در بهشت خویش از نظر غذا و پوشاک تأمین بود. (إنّ لک ألاّتجوع فیها و لاتعرى ) تعبیر «إنّ لک...» وعده اى از جانب خداوند به آدم(ع) است و بیان خاصیت بهشت نمى باشد; زیرا خوردن از درخت ممنوع سبب شد که آدم(ع) در همین بهشت عریان شود و وعده «لاتعرى» در حق او عملى نگردد.
۲ - آدم(ع) و حوا در بهشت مسکونى خود نیازمند خوراک و پوشاک بودند. (إنّ لک ألاّتجوع فیها و لاتعرى ) اختصاص یافتن فعل ها به آدم(ع) شاید به این جهت باشد که اصل سخن خداوند متوجه آدم(ع) بوده است و تنها در مواردى افعال تثنیه آمده که چاره اى جز آن نبوده است. بنابراین، حوا نیز مانند آدم(ع) از نظر غذا و پوشاک تأمین بود.
۳ - غذا و پوشاک از آغاز آفرینش انسان از جمله نیازهاى اصلى او بوده است. (إنّ لک ألاّتجوع فیها و لاتعرى )
موضوعات مرتبط
- آدم(ع): پوشاک آدم(ع) ۲; پوشاک در بهشت آدم(ع) ۱; طعام آدم(ع) ۲; طعام در بهشت آدم(ع) ۱; قصه آدم(ع) ۱، ۲; نیازهاى مادى آدم(ع) ۲; ویژگیهاى بهشت آدم(ع) ۱، ۲
- انسان: نیازهاى مادى انسان ۳
- حوا: پوشاک حوا ۲; طعام حوا ۲; نیازهاى مادى حوا ۲
- نیازها:
- نیاز به پوشاک ۲، ۳; نیاز به طعام :۲، ۳