طه ١١٦: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و هنگامی که گفتیم به فرشتگان سجده کنید برای آدم پس سجده کردند جز ابلیس که سرپیچید | |-|معزی=و هنگامی که گفتیم به فرشتگان سجده کنید برای آدم پس سجده کردند جز ابلیس که سرپیچید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | {{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::116|١١٦]] | قبلی = طه ١١٥ | بعدی = طه ١١٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أسْجُدُوا»: (نگا: بقره / ). | «أسْجُدُوا»: (نگا: بقره / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۴
ترجمه
طه ١١٥ | آیه ١١٦ | طه ١١٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أسْجُدُوا»: (نگا: بقره / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۱۵ - ۱۲۶ سوره طه
- تمثيل حال نوع آدمى بر حسب طبع زمينى و زندگى مادى اش در داستان آدم (عليه السلام ) و هبوط او
- علت دشمنى ابليس با آدم و همسرش و معناى كلمه ((فتشقى (( در آيه شريفه
- وجه مفرد آوردن آن در آيه : ((فقلنا يا آدم ...((
- وسوسه شيطان حضرت آدم را به چيزى كه عمر جاودان و سلطنت دائم مى بخشد
- بيان عدم منافات آيه (وعطى آدم ربه ) با عصمت انبياء
- معناى قول خداوند درباره آدم (ع ): (فتاب عليه و هدى ) و دلالت آن بر عصمت در امر دنيا ودين آدم (ع )
- توضيحى در مورد اينكه روى گردانان از ياد خدا داراى زندگى تنگ (معيشت ضنك ) هستند
- بررسى گفتار بعضى مفسرين در معناى ((معيشت ضنك ((
- مقصود از نابينا محشور نمودن معرضان از ياد خدا
- پاسخ خداوند: چون آيات ما را در دنيا فراموش كردى ، امروز فراموشت مى كنم !
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيه : ((و لقد عهدنا الى آدم ...(( و برخى ديگر از آيات گذشته )
- استناد ابن عباس در گفتگويش با عمر به ((و لم نجد له عزما(( وحمل آن بر عزم بر معصيت
- روايت خواستگارى اميرالمؤ منين (ع ) از دختر ابوجهل در زمان حيات فاطمه (س ) قطعا جعلىاست !
- روايتى از امام باقر در ذيل (و لقد عهدنا الى آدم ...) كه مى گويد عهد گرفته شدهدرباره درباره محمد(ص ) و اهل بيت علهم السلام بوده است
- روايت فوق بيان باطنى قرآن است نه تفسير قرآن
نکات آیه
۱ - داستان سجده فرشتگان بر آدم و امتناع ابلیس، سرگذشتى درخور توجه و درس آموزى (و إذ قلنا للملئکة اسجدوا) «إذ» مفعول فعل محذوف است و به قرینه آیات مشابه، آن فعل «اذکر» (فراگیر و به خاطر داشته باش) مى باشد.
۲ - فرشتگان، به فرمان خداوند، موظف به سجده براى آدم و خضوع در برابراو شدند. (و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم )
۳ - تمامى فرشتگان، فرمان سجده براى آدم را گردن نهادند و بى درنگ در برابر او به سجده افتادند. (فسجدوا ) حرف «فا» بر نبودن فاصله بین فرمان سجده و انجام آن دلالت دارد.
۴ - ابلیس، همچون فرشتگان، مأمور به سجده در برابر آدم(ع) بود. (للملئکة اسجدوا لأدم فسجدوا إلاّإبلیس )
۵ - ابلیس، از اطاعت فرمان خداوند در مورد سجده در برابر آدم، رو برتافت. (فسجدوا إلاّإبلیس أبى )
۶ - ابلیس، بر اطاعت از خداوند یا معصیت او، مجبور نبود. (فسجدوا لأدم إلاّإبلیس أبى )
۷ - آفرینش ملائکه و ابلیس، بر آفرینش انسان ها مقدم بود. (للملئکة اسجدوا ... إلاّإبلیس أبى )
۸ - آدم(ع)، داراى مقام و جایگاهى برتر از ملائکه (و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم )
۹ - انسان به خاطر استعدادهاى گسترده و شایستگى هاى ذاتى اش، برتر از فرشتگان است. (للملئکة اسجدوا لأدم )
۱۰ - سجده در برابر موجودى دیگر، به فرمان خداوند و در جهت اطاعت او، مجاز است و نشانه پرستش مسجود نیست. (و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم )
موضوعات مرتبط
- آدم(ع): برترى آدم(ع) بر ملائکه ۵; ترک سجده بر آدم(ع) ۴; سجده بر آدم(ع) ۲، ۳، ۸; عبرت از قصه آدم(ع) ۱; قصه آدم(ع) ۳، ۴، ۸; مقامات آدم(ع) ۵
- ابلیس: اختیار ابلیس ۹; تاریخ خلقت ابلیس ۱۰; تکلیف ابلیس ۸; عصیان ابلیس ۱، ۴
- احکام :۷
- اطاعت: اطاعت از خدا ۷
- انسان: استعدادهاى انسان ۶; برترى انسان بر ملائکه ۶; تاریخ خلقت انسان ۱۰; فضایل انسان ۶
- جبر: جبر و اختیار ۹
- خدا: اوامر خدا ۲، ۷
- ذکر: ذکر قصه آدم(ع) ۱
- سجده: احکام سجده ۷; جواز سجده بر غیر خدا ۷
- عبرت: عوامل عبرت ۱
- عصیان: عصیان از خدا ۴
- ملائکه: استعدادهاى ملائکه ۶; انقیاد ملائکه ۳; تاریخ خلقت ملائکه ۱۰ ; تکلیف ملائکه ۲، ۸; سجده ملائکه ۳; سجده ملائکه برآدم(ع) ۱; فضایل ملائکه ۶; مقامات ملائکه ۵