طه ١١٠

يَعْلَمُ‌ مَا بَيْنَ‌ أَيْدِيهِمْ‌ وَ مَا خَلْفَهُمْ‌ وَ لاَ يُحِيطُونَ‌ بِهِ‌ عِلْماً

ترجمه

آنچه را پیش رو دارند، و آنچه را (در دنیا) پشت سرگذاشته‌اند می‌داند؛ ولی آنها به (علم) او احاطه ندارند!

خداوند آينده و گذشته‌شان را مى‌داند و آنان به او احاطه علمى ندارند

آنچه را كه آنان در پيش دارند و آنچه را كه پشت سر گذاشته‌اند مى‌داند، و حال آنكه ايشان بدان دانشى ندارند.

و خدا (به علم ازلی) بر همه آینده و گذشته خلایق آگاه است و خلق را ابدا به او احاطه و آگاهی نیست.

[خدا] آنچه را [از احوال و اعمال بندگان] پیش روی آنهاست و آنچه را [از ثواب و کیفر] در آینده دارند، می داند و آنان از جهت دانش به او احاطه ندارند،

هر چه را در پيش روى آنهاست و هر چه را در پشت سرشان است مى‌داند و علم آنان او را در بَر نگيرد.

آنچه پیش‌رو و آنچه پشت‌سرشان است، می‌داند و آنان به او احاطه علمی ندارند

آنچه پيش روى و آنچه پشت سرشان است مى‌داند، و دانش آنان او را فرانگيرد.

خدا می‌داند آنچه را که (مردمان) در پیش دارند و (در آخرت بدان گرفتار می‌آیند، و می‌داند) آنچه را که (در دنیا انجام داده‌اند و) پشت سر گذاشته‌اند، ولی آنان از (کار و بار و حکمت) آفریدگار آگاهی ندارند.

آنچه را که آنان در پیش دارند و آنچه را در پشت (سر)شان دارند می‌داند، و(آنان) هیچ‌گونه احاطه‌ی علمی به او ندارند.

می‌داند آنچه را پیش روی ایشان و آنچه پشت سر ایشان است فرانگیرندش به دانش‌

طه ١٠٩	آیه ١١٠	طه ١١١
سوره : سوره طه نزول : ٧ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٢ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَا بَیْنَ أیْدِیهِمْ»: امور دنیای ایشان. احوال قیامت آنان. «مَا خَلْفَهُمْ»: امور دنیای ایشان. احوال قیامت آنان. هر یک از دو موصول «مَا» می‌تواند مربوط به گذشته یا آینده، و یا این که امور دنیا یا امور آخرت باشد و برعکس هم، معنی شود. «هُمْ»: مرجع ضمیر می‌تواند مردمان یا گردآیندگان در عرصه محشر باشد. «بِهِ»: مرجع ضمیر می‌تواند خدا باشد که معنی آن گذشت، و یا این که موصولهای (ما) باشد که معنی آن چنین می‌شود: خدا می‌داند که مردمان چه کرده‌اند و چه می‌کنند و عاقبتشان چه خواهد بود، ولی مردمان کارهای خود را فراموش می‌کنند و نمی‌دانند در دنیا و آخرت چه بر سرشان می‌آید.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

اللَّهُ‌ لاَ إِلٰهَ‌ إِلاَّ هُوَ... (۶) لٰکِنِ‌ اللَّهُ‌ يَشْهَدُ بِمَا... (۱) اللَّهُ‌ لاَ إِلٰهَ‌ إِلاَّ هُوَ... (۶)

لاَ تُدْرِکُهُ‌ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ... (۰)

تفسیر

• آيات ۹۹ - ۱۱۴ سوره طه
• اشاره به اينكه از آيه :((من اعرض عنه فانه يحمل ...(( تجسم اعمال استفاده مى شود
• معناى جمله : ((و نحشر المجرمين يؤ مئذ زرقا
• بيان وضع كوهها در روز قيامت
• حال آدميان در روز قيامت : پيروى داعى ، خشوع اصوات و سود نبخشيدن شفاعت الا من اذن لهالرحمن
• ذلت تمام موجودات در برابر خداوند در قيامت
• معناى آيه : ((ولا تجعل بالقرآن ...(( و اشاره به اينكه از آن استفاده مى شود كه قرآن يكبار دفعتا و بار ديگر تدريجا نازل گرديده است
• بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته )
• روايتى در نفى رؤ يت خداى تعالى
• چند روايت در ذيل آيه : ((ولا تعجل بالقرآن ...((

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - خداوند، داراى آگاهى کامل و دقیق به آینده و گذشته تمامى انسان ها (یعلم ما بین أیدیهم و ما خلفهم ) تعبیر «ما بین أیدیهم» بر چیزى اطلاق مى گردد که زمان چندانى از آن نگذشته باشد و در مواردى (نظیر این آیه) مراد از «ما بین أیدیهم و ما خلفهم» تمامى حالات انسان در همه زمان ها است. گفتنى است که به آنچه رو به روى افراد باشد نیز «ما بین أیدیهم» گفته مى شود.

۲ - خداوند داناى مطلق به نهان و آشکار است. (یعلم ما بین أیدیهم و ما خلفهم ) «روبه رو» و «پشت سر» ممکن است کنایه از آشکار و نهان باشد، زیرابه طور معمول آنچه در برابر دیدگان انسان نباشد، از او نهان است.

۳ - خداوند، بر احوال شفیعان روز قیامت (گذشته، آینده، آشکار و نهان آنان) آگاهى کامل دارد. (لاتنفع الشفعة إلاّمن أذن له ... یعلم ما بین أیدیهم و ما خلفهم ) ضمیر «هم» در «أیدیهم» و «خلفهم» به «من» در آیه قبل برمى گردد که در معناى جمع است و مى تواند به اعتبار لفظ، مرجع ضمیر مفرد و به اعتبار معنا، مرجع ضمیر جمع قرار گیرد.

۴ - آگاهى گسترده و محیط خداوند بر احوال و اعمال بندگان، پشتوانه قانون مندى شفاعت در قیامت و صدور یا عدم صدور اجازه بر آن (لاتنفع الشفعة إلاّمن أذن ... یعلم ما بین أیدیهم و ما خلفهم )

۵ - آگاهى کامل و دقیق، شرط لازم براى قانون گذاران و مجریان آن (لاتنفع الشفعة إلاّمن أذن له ... یعلم ما بین أیدیهم و ما خلفهم )

۶ - هیچ کس، توان احاطه یافتن بر علم و معلومات خداوند را ندارد. (یعلم ما ... و لایحیطون به علمًا ) مراد از احاطه علمى به خداوند، به قرینه صدر آیه، احاطه به دانسته ها و اسرار نهفته در کارهاى او است.

۷ - آدمیان، از وقوف بر همه اسرار و ملاک هاى افعال خداوند ناتوان اند. (و لایحیطون به علمًا )

۸ - در قیامت راهى براى تزویر و استفاده نادرست از شفاعت وجود ندارد. (لاتنفع الشفعة إلاّمن أذن له ... یعلم ... و لایحیطون به علمًا )

موضوعات مرتبط

• انسان: عجز انسان ها ۶، ۷
• خدا: آثار علم غیب خدا ۴; اختصاصات خدا ۶; راز افعال خدا ۷; علم غیب خدا ۱، ۲، ۳; عوامل اذن خدا ۴; وسعت علم خدا ۱، ۶
• شفاعت: قانونمندى شفاعت ۴
• شفیعان: شفیعان در قیامت ۲
• قانونگذاران: شرایط قانونگذاران ۵; علم قانونگذاران ۵
• قانون: شرایط مجریان قانون ۵
• قیامت: شفاعت در قیامت ۴، ۸; مکر در قیامت ۸; ویژگیهاى قیامت ۸