الرعد ٢٨: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=آنان که ایمان آوردند آرام گیرد دلهای ایشان به یاد خدا همانا به یاد خدا آرام گیرد دلها | |-|معزی=آنان که ایمان آوردند آرام گیرد دلهای ایشان به یاد خدا همانا به یاد خدا آرام گیرد دلها | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الرعد | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الرعد | نزول = [[نازل شده در سال::19|٧ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::28|٢٨]] | قبلی = الرعد ٢٧ | بعدی = الرعد ٢٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَلَّذِینَ»: خبر مبتدای محذوف، یا بدل کلّ از کلّ (مَنْ أَنابَ)، و یا منصوب به مدح است. | «أَلَّذِینَ»: خبر مبتدای محذوف، یا بدل کلّ از کلّ (مَنْ أَنابَ)، و یا منصوب به مدح است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۵
ترجمه
الرعد ٢٧ | آیه ٢٨ | الرعد ٢٩ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَلَّذِینَ»: خبر مبتدای محذوف، یا بدل کلّ از کلّ (مَنْ أَنابَ)، و یا منصوب به مدح است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۳۵ - ۲۷، سوره رعد
- هدايت به دست خدا است و صرف وجود آيت معجزه سبب ايمان آوردن نيست
- ايمان صرف ادراك نيست بلكه بايد تواءم با تسليم وقبول قلبى باشد
- حقيقت ترس از خدا و عدم منافات آن با اطمينان به خدا
- مراد از ((ذكر)) اعم از ذكر لفظى است
- توضيحى درباره اينكه دلها فقط به ذكر خدا آرام مى گيرند
- مراد از حيات طيبه و ((معيشت طوبى )) كه از آثار آرامش و اطمينان قلب است
- بيان اقوال مختلف در ذيل ((طوبى لهم )) به نقل از مجمع البيان
- معناى جمله : ((اليه متاب ))
- بدون مشيت خداوند شگفت ترين آثار الهى نيز اثرى در هدايت گمراهان نخواهد داشت
- وجوهى كه در معناى آيه شريفه : ((و لو ان قرانا سيرت بهالجبال ... بل لله الامر جميعا)) گفته شده است
- سه وجه در معناى آيه : ((افلم يياءس الذين امنوا ان لو يشاء الله لهدى الناس جميعا))
- تهديد كفارى كه در ابتداى دعوت اسلام انكار و دشمنى پيشه كردند به نزول مصيبتها
- معناى قائم بودن خداى تعالى بر هر نفس و به هر آنچه مى كند
- احتجاجى بى سابقه عليه مشركين : اوصاف وفضائل شركاى خدا را بيان كنيد...
- وعده به مؤ منان در مقابل وعيدى كه به كافران داده شد
- بحث روايتى
- رواياتى در ذيل جمله : ((الا بذكر الله تطمئن القلوب )) و بيان اينكه پيامبر (صلىالله عليه و آله ) و اهل بيت او (عليهم السلام ) مصاديق ذكر خدايند
- چند روايت درباره شجره طوبى در ذيل جمله : ((طوبى لهم و حسن ماب ))
- رواياتى در ذيل آيه : ((و لو ان قرانا سيرت بهالجبال ...))
نکات آیه
۱- آنان که ایمان آورده و دلهایشان به یاد خدا آرامش مى یابد ، از کسانى اند که خداوند آنها را به سوى خویش هدایت کرده است. (و یهدى إلیه من أناب. الذین ءامنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله)
۲- مسلمانان صدراسلام از جمله کسانى اند که پیش از هدایت شدن به خدا گرایش داشته و از او گریزان نبودند. (و یهدى إلیه من أناب. الذین ءامنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله) «الذین ءامنوا» عطف بیان براى «من أناب» و تبیین کننده آن با ارائه مصداق است ; یعنى ، کسانى که ایمان آورده اند، همانانند که به سوى خدا انابه مى کردند ، از این رو مشیّت الهى بر هدایت آنان تعلق گرفت.
۳- تنها ذکر خدا و به یاد او بودن ، سبب آرامش و اطمینان دلهاست. (ألا بذکر الله تطمئن القلوب) تقدیم «بذکر الله» بر متعلَقش (تطمئن) براى رساندن حصر است.
۴- انسانهاى غافل از یاد خدا و ذکر او ، انسانهایى مضطرب و نگرانند. (ألا بذکر الله تطمئن القلوب)
روایات و احادیث
۵- «عن جعفربن محمد(ع) فى قوله: «ألا بذکر الله تطمئنّ القلوب» فقال: بمحمد علیه و آله السلام تطمئنّ القلوب و هو ذکر الله ... ;[۱] از امام صادق(ع) درباره سخن خدا: «ألا بذکر الله تطمئن القلوب» روایت شده است که فرمود: به وسیله حضرت محمد - که بر او و آلش سلام باد - دلها آرامش مى یابد و اوست ذکر خدا ...».
۶- «عن أبى عبدالله - علیه السلام - فى قوله تعالى: «الذین آمنوا و تطمئنّ قلوبهم بذکر الله ألا بذکر الله تطمئنّ القلوب» قال: قال رسول الله(ص) لعلى بن ابى طالب(ع): تدرى فى من نزلت؟... فى من صدّق لى و آمن بى و أحبّک و عترتک من بعدک و سلّم الأمر لک و للأئمّة من بعدک ;[۲] از امام صادق(ع) روایت شده است که درباره سخن خدا: «الذین آمنوا و تطمئنّ قلوبهم ...» فرمود: رسول خدا(ص) به على بن ابى طالب(ع) فرمود: آیا مى دانى [این آیه] درباره چه کسى نازل شده؟ ... درباره کسى نازل شده که مرا تصدیق کند و به من ایمان بیاورد و تو و عترت تو را که بعد از تو هستند، دوست بدارد و امر [ولایت] را به تو و ائمه(ع) بعد از تو تسلیم کند».
۷- «عن أبى عبدالله(ع) قال: ... فأما ما فرض على القلب من الإیمان فالإقرار والمعرفة والعقد والرضا والتسلیم بأن لاإله إلاّ الله وحده لا شریک له ،... و أن محمداً عبده و رسوله... و هو عمله و هو قول الله عزوجل:... «ألا بذکر الله تطمئنّ القلوب»... ;[۳] از امام صادق(ع) روایت شده است که: آن [نوع ]ایمانى که بر قلب واجب است، عبارت است از اقرار، شناخت، عهد و پیمان، رضایت و تسلیم شدن به اینکه معبودى جز الله نیست و او تنهاست و شریکى ندارد ... و اینکه محمد بنده و رسول خداست و این [اقرار و ...] عمل قلب است و آن سخن خداى عزوجل است: ... ألا بذکر الله تطمئنّ القلوب ...».
موضوعات مرتبط
- آرامش: عوامل آرامش ۳ اطمینان: عوامل اطمینان ۳
- ایمان: ایمان به ائمه(ع) ۶; ایمان به امام على(ع) ۶; ایمان به محمد(ص) ۶; حقیقت ایمان ۷
- تسلیم: حقیقت تسلیم ۷
- ذاکران: فضایل ذاکران ۱
- ذکر: آثار ذکر خدا ۳; مراد از ذکر خدا ۵
- روانشناسى: ۳، ۴
- غافلان: اضطراب غافلان ۴; صفات غافلان ۴; نگرانى غافلان ۴
- غفلت: آثار غفلت از خدا ۴
- گرایشها: گرایش به خدا ۲
- مؤمنان: اطمینان قلب مؤمنان ۱; فضایل مؤمنان ۱، ۶; هدایت مؤمنان ۱
- محمد(ص): فضایل محمد(ص) ۵
- مسلمانان: فضایل مسلمانان صدراسلام ۲; گرایشهاى مسلمانان صدراسلام ۲
- مهتدین: ۱