يونس ٣١

قُلْ‌ مَنْ‌ يَرْزُقُکُمْ‌ مِنَ‌ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ‌ أَمَّنْ‌ يَمْلِکُ‌ السَّمْعَ‌ وَ الْأَبْصَارَ وَ مَنْ‌ يُخْرِجُ‌ الْحَيَ‌ مِنَ‌ الْمَيِّتِ‌ وَ يُخْرِجُ‌ الْمَيِّتَ‌ مِنَ‌ الْحَيِ‌ وَ مَنْ‌ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ‌ اللَّهُ‌ فَقُلْ‌ أَ فَلاَ تَتَّقُونَ‌

ترجمه

بگو: «چه کسی شما را از آسمان و زمین روزی می‌دهد؟ یا چه کسی مالک (و خالق) گوش و چشمهاست؟ و چه کسی زنده را از مرده، و مرده را از زنده بیرون می‌آورد؟ و چه کسی امور (جهان) را تدبیر می‌کند؟» بزودی (در پاسخ) می‌گویند: «خدا»، بگو: «پس چرا تقوا پیشه نمی‌کنید (و از خدا نمی‌ترسید)؟!

|بگو: كيست كه از آسمان و زمين به شما روزى مى‌دهد؟ يا كيست مالك گوش‌ها و چشم‌ها و كيست كه زنده را از مرده و مرده را از زنده بر مى‌آورد؟ و كيست كه تدبير امور مى‌كند؟ حتما خواهند گفت: خدا. بگو: پس چرا [از شرك‌] پرهيز نمى‌كنيد

بگو: «كيست كه از آسمان و زمين به شما روزى مى‌بخشد؟ يا كيست كه حاكم بر گوشها و ديدگان است؟ و كيست كه زنده را از مرده بيرون مى‌آورد و مرده را از زنده خارج مى‌سازد؟ و كيست كه كارها را تدبير مى‌كند؟» خواهند گفت: «خدا» پس بگو: «آيا پروا نمى‌كنيد؟»

مشرکان را بگو: کیست که از آسمان و زمین به شما روزی می‌دهد؟ یا کیست که گوش و چشمها عطا می‌کند؟ و کیست که از مرده زنده و از زنده مرده برمی‌انگیزد؟ و کیست که فرمانش عالم آفرینش را منظم می‌دارد؟ پس خواهند گفت: خدای یکتاست. به آنها بگو: پس چرا خدا ترس نمی‌شوید؟

بگو: کیست که شما را از آسمان و زمین روزی می دهد؟ یا کیست که بر گوش ها و چشم ها مالکیّت و حکومت دارد؟ و کیست که زنده را از مرده، و مرده را از زنده بیرون می آورد؟ و کیست که همواره امور [جهان هستی] را تدبیر می کند؟ به زودی خواهند گفت: خدا! پس بگو: آیا [از پرستش غیر او] نمی پرهیزید؟!

بگو: چه كسى از آسمان و زمين به شما روزى مى‌دهد؟ كيست كه شنوايى و بينايى مى‌بخشد؟ زنده را از مرده پديد مى‌آرد و مرده را از زنده و كارها را به سامان مى‌آورد؟ خواهند گفت: اللّه. بگو: آيا پروا نمى‌كنيد؟

بگو چه کسی شما را از آسمان و زمین روزی می‌دهد، یا کیست که بر گوشها و چشمها حاکم است؟ و کیست که زنده را از مرده و مرده را از زنده بر می‌آورد، و کیست که کار [جهان‌] را تدبیر می‌کند، زودا که خواهند گفت خدا، بگو پس چرا پروا نمی‌کنید؟

بگو كيست كه شما را از آسمان و زمين روزى مى‌دهد؟ يا كيست كه بر شنوايى و بينايى‌ها فرمانرواست؟ و كيست كه زنده را از مرده بيرون مى‌آورد و مرده را از زنده بيرون مى‌آورد؟ و كيست كه كار [جهان و جهانيان‌] را تدبير مى‌كند؟ خواهند گفت: خداى بگو: پس آيا [از كيفر پرستش غير او] نمى پرهيزيد؟!

بگو: چه کسی از آسمان (به وسیله‌ی اشعّه و باران) و از زمین (به وسیله‌ی فعل و انفعالات خاک و رویش گیاهان و درختان و میوه‌ی آنها) به شما روزی می‌رساند؟ یا چه کسی بر گوش و چشمها توانا است (و آنها را می‌آفریند و بدانها نیروی شنوائی و بینائی می‌دهد)؟ یا چه کسی زنده را از مرده، و مرده را از زنده بیرون می‌آورد (و حیات و ممات در دست او است)؟ یا چه کسی امور (جهان و جهانیان) را می‌گرداند؟ (پاسخ خواهند داد و) خواهند گفت: آن خدا است، (چرا که آفریدگار جهان و روزی‌رسان مردمان و مدبّر کار و بار هستی، به اقرار وجدان بیدار، خداوند دادار است). پس بگو: آیا نمی‌ترسید و پرهیزگار نمی‌شوید؟

بگو: «کیست که از آسمان و زمین شما را روزی می‌دهد؟ یا کیست که مالک گوش‌ها و دیدگان(تان) است‌؟ و کیست که زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده بیرون می‌آورد؟ و کیست که کار (خلقت) را تدبیر می‌کند؟» پس خواهند گفت: «خداست.» پس بگو: «آیا پروا نمی‌کنید؟»

بگو که روزی دهد شما را از آسمان و زمین یا کیست مالک گوش و دیدگان و که برون آرد زنده را از مُرده و مُرده را از زنده و که تدبیر کند کار را بزودی گویند خدا بگو پس چرا پرهیز نمی‌کنید

يونس ٣٠	آیه ٣١	يونس ٣٢
سوره : سوره يونس نزول : ٤ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣٣ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَن یُخْرِجُ الْحَیَّ ...»: (نگا: آل‌عمران / ، انعام / ). «یُدَبِّرُ الْأَمْرَ»: (نگا: یونس / . «أَفَلا تَتَّقُونَ»: آیا از خشم و عذاب خدا نمی‌پرهیزید.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

قُلْ‌ أَ رَأَيْتُمْ‌ إِنْ‌ أَخَذَ... (۳) قُلْ‌ أَ رَأَيْتُمْ‌ إِنْ‌ أَخَذَ... (۵) أَمَّنْ‌ هٰذَا الَّذِي‌ يَرْزُقُکُمْ‌... (۱) قُلْ‌ هُوَ الَّذِي‌ أَنْشَأَکُمْ‌ وَ... (۵)

يَسْأَلُهُ‌ مَنْ‌ فِي‌ السَّمَاوَاتِ‌... (۲) فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبّاً (۰) وَ عِنَباً وَ قَضْباً (۰) وَ زَيْتُوناً وَ نَخْلاً (۰) وَ حَدَائِقَ‌ غُلْباً (۰) وَ فَاکِهَةً وَ أَبّاً (۰)

تفسیر

• آيات ۳۶ - ۳۱، سوره يونس
• سه حجت قاطع بر ربوبيت خداوند متعال عليه مشركين
• معناى رزاق بودن خداوند از آسمان و زمين ، و منظور از ملكيت گوشها و چشم ها در: ((امنيملك السمع و الابصار))
• معناى حيات (زنده بودن )، و اشاره به عموميت حيات بين حيوان و نبات
• اينكه خداوند زنده را مرده و مرده را زنده بيرون مى كند، يعنى چه ؟
• احتجاج براى توحيد خداوند در ربوبيت به اينكه تنها مدبر امور مردم و امور عالمپروردگار يگانه است
• قضاء حتمى خداوند اين است كه فاسقان ايمان نخواهند آورد
• گفتار بعضى از مفسران در مقصود از لفظ (كلمه ) در آيه شريفه رد آن
• احتياج دوم براى توحيد خداوند، با استناد به مساءله ابداء و اعاده خلق
• نكته و معناى لطيفى كه از جمله پرسشى : ((افمن يهدى الى الحق احق ان يتبع ...))استفاده مى شود
• نكته و معناى لطيفى كه از جمله پرسشى :((افمن يهدى الى الحق احق ان يتبع ...)) استفادهمى شود
• چند مطلب كه از آيه شريفه استفاده مى شود
• معناى استثناء در: ((امن لا يهدى الا ان يهدى )) واقوال نادرست برخى از مفسرين در اين باره
• اشاره به اينكه هدايت به معناى ايصال به مطلوب ، شاءن انبياء و ائمه (ع ) است

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - روزى بخش انسانها، کسى جز خدا نیست. (قل من یرزقکم من السماء و الأرض ... فسیقولون اللّه)

۲ - آسمان و زمین، دو منبع روزى براى انسانها (قل من یرزقکم من السماء و الأرض)

۳ - تأمین بىوقفه رزق و روزى انسانها از سوى خدا، جلوه اى از ربوبیت بى همتاى اوست. (قل من یرزقکم من السماء و الأرض) این آیه شریفه - به قرینه آیه بعد - در مقام رد پندار ربوبیت غیر خدا و توجّه دادن شرک پیشگان به ربوبیت بى همتاى خداست. گفتنى است که به کارگیرى فعل مضارع (یرزقکم) بیانگر استمرار روزى و بىوقفه بودن آن است.

۴ - شرک پیشگان عصر بعثت با وجود اعتقادشان به رازقیت و روزى بخشى خدا، ربوبیت بى شریک او را باور نداشتند. (قل من یرزقکم من السماء و الأرض ... فسیقولون اللّه) ضمیر فاعلى در «سیقولون» به مشرکان بر مى گردد.

۵ - شنوایى و بینایى و دیگر حواس انسان، تحت مالکیت و فرمان خداست. (أمن یملک السمع و الأبصر) کلمه «یملک» مى تواند از مصدر «مِلک» (مالک بودن) و نیز مى تواند از «مُلک» (فرمانروایى) باشد.

۶ - شنوایى و بینایى، از مهمترین و کارآمدترین قواى موجود در انسان (أمن یملک السمع و الأبصر) گزینش دو قوه «شنوایى» و «بینایى»، از میان دیگر قوا، مفید برداشت فوق است.

۷ - شنوایى و بینایى و دیگر حواس، از جلوه هاى ربوبیت خدا بر انسانها (أمن یملک السمع و الأبصر)

۸ - شرک پیشگان عصر بعثت، در عین اینکه به مالکیت و حاکمیت خدا بر قوا و حواس آدمى اعتقاد داشتند، منکر ربوبیت او بودند. (أمن یملک السمع و الأبصر... فسیقولون اللّه)

۹ - شرک پیشگان عرب جاهلى با وجود اینکه خدا را پدید آورنده جانداران از موجودات بى جان و موجودات بى جان را از جانداران مى دانستند، منکر ربوبیت و پروردگارى او بودند. (و من یخرج الحى من المیت و یخرج المیت من الحى ... فسیقولون اللّه)

۱۰ - پیدایش مستمر و بىوقفه موجودات جاندار از پدیده هاى بى جان و موجودات بى جان از پدیده هاى جاندار، از نشانه هاى ربوبیت خدا (و من یخرج الحى من المیت و یخرج المیت من الحى ... فسیقولون اللّه)

۱۱ - خداست که پیوسته موجود زنده را از جسم مرده و مرده را از جسم زنده پدید مى آورد. (و من یخرج الحى من المیت و یخرج المیت من الحى ... فسیقولون اللّه) به کارگیرى فعل مضارع در «یخرج الحى» و «یخرج المیت» بیانگر استمرار پیدایش مرگ و حیات است.

۱۲ - مشرکان عرب جاهلى با وجود اعتقادشان به اینکه تدبیر امور جهان در دست خداست، منکر ربوبیت و پروردگارى بى همتاى او بودند. (و من یدبر الأمر فسیقولون اللّه)

۱۳ - وحدت تدبیر در جهان آفرینش، نشانه وحدت ربوبیت و بى اساس بودن اندیشه شرک است. (و من یدبر الأمر فسیقولون اللّه) وحدت تدبیر از وحدت مدبر - که جمله «و من یدبر الأمر» بر آن دلالت دارد - استفاده مى شود.

۱۴ - جهان آفرینش، پیوسته نیازمند تدبیر خداست. (و من یدبر الأمر فسیقولون اللّه) به کارگیرى فعل مضارع (یدبر) - که بیانگر استمرار است - مفید برداشت فوق مى باشد.

۱۵ - تدبیر امور جهان آفرینش، تنها در دست خداست. (و من یدبر الأمر فسیقولون اللّه) «ال» در «الأمر» عوض از مضاف الیه محذوف است و به قرینه مقام - که در بیان ربوبیت خدا بر جهان و انسانهاست - تقدیر آن «و من یدبر أمر الخلق» مى باشد.

۱۶ - شرک پیشگى و انکار ربوبیت خدا - على رغم اعتقاد به رازقیت، حاکمیت، حیات بخشى و تدبیر بىوقفه خدا نسبت به امور جهان - نشانه اى از وجود روحیه بى پروایى در انسان است. (قل من یرزقکم ... فسیقولون اللّه فقل أفلاتتقون)

۱۷ - اعتقاد به رازقیت، حاکمیت، حیات بخشى و تدبیر مطلق خدا نسبت به امور جهان، مقتضى تقواپیشگى است. (قل من یرزقکم ... فسیقولون اللّه فقل أفلاتتقون)

موضوعات مرتبط

• آسمان: فواید آسمان ۲
• آفرینش: تدبیر آفرینش ۱۳، ۱۵; وابستگى آفرینش ۱۴
• انسان: اهمیّت حواس انسان ۷; روزى انسان ها ۳; مالک حواس انسان ۵; مهمترین حواس انسان ۶
• بینایى: اهمیّت بینایى ۶، ۷
• تقوا: زمینه تقوا ۱۷; نشانه هاى بىتقوایى ۱۶
• توحید: توحید ربوبى ۳، ۱۳، ۱۵
• جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۱۵
• خدا: اختصاصات خدا ۱، ۱۵; اهمیّت ربوبیت خدا ۱۴; تکذیب ربوبیت خدا ۱۶; خالقیت خدا ۱۱; رازقیت خدا ۱; مالکیت خدا ۵; نشانه هاى ربوبیت خدا ۳، ۷، ۱۰، ۱۳
• ربوبیت: مکذبان ربوبیت خدا ۴، ۸، ۹، ۱۲
• روزى: تأمین روزى ۳; منابع روزى ۲; منشأ روزى ۱
• زمین: فواید زمین ۲
• زنده: اخراج زنده از مرده ۱۰، ۱۱
• شرک: دلایل بطلان شرک ۱۳; سرزنش شرک ۱۶
• شنوایى: اهمیّت شنوایى ۶، ۷
• عقیده: آثار عقیده به حاکمیت خدا ۱۷; آثار عقیده به خالقیت خدا ۱۷; آثار عقیده به رازقیت خدا ۱۷; آثار عقیده به ربوبیت خدا ۱۷; عقیده به خالقیت خدا ۹
• مرده: اخراج مرده از زنده ۱۰، ۱۱
• مشرکان: عقیده مشرکان صدر اسلام ۴، ۸، ۹، ۱۲; کفر مشرکان صدر اسلام ۴، ۸، ۹، ۱۲; مشرکان صدر اسلام و ربوبیت خدا ۴، ۱۲
• موجودات: خلقت موجودات ۱۰