الأنعام ٤٨

وَ مَا نُرْسِلُ‌ الْمُرْسَلِينَ‌ إِلاَّ مُبَشِّرِينَ‌ وَ مُنْذِرِينَ‌ فَمَنْ‌ آمَنَ‌ وَ أَصْلَحَ‌ فَلاَ خَوْفٌ‌ عَلَيْهِمْ‌ وَ لاَ هُمْ‌ يَحْزَنُونَ‌

ترجمه

ما پیامبران را، جز (به عنوان) بشارت دهنده و بیم دهنده، نمی‌فرستیم؛ آنها که ایمان بیاورند و (خویشتن را) اصلاح کنند، نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین می‌شوند.

و ما پيامبران را صرفا [به عنوان‌] بشارتگر و بيم رسان مى‌فرستيم، پس كسى كه ايمان آورد و اصلاح كند، نه خوفى بر آنهاست و نه محزون مى‌شوند

و ما پيامبران [خود] را جز بشارتگر و هشداردهنده نمى‌فرستيم، پس كسانى كه ايمان آورند و نيكوكارى كنند بيمى بر آنان نيست و اندوهگين نخواهند شد.

و ما پیغمبران را جز برای آنکه مژده دهند و بترسانند نفرستادیم، پس هر کس ایمان آورد و کار شایسته کرد هرگز بر آنان بیمی نیست و ابدا اندوهگین نخواهند بود.

و پیامبران را جز مژده دهنده و بیم رسان نمی فرستیم؛ پس کسانی که ایمان بیاورند و [مفاسد خود را] اصلاح کنند نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند.

ما پيامبران را جز براى مژده‌دادن يا بيم‌كردن نمى‌فرستيم. پس هر كس كه ايمان آورد و كار شايسته كرد، بيمناك و محزون نمى‌شود.

و ما پیامبران را جز مژده‌آور و هشداردهنده نمی‌فرستیم، و کسانی که ایمان آورند و نیکوکاری کنند نه بیمی بر آنهاست و نه اندوهگین می‌شوند

ما پيامبران را نمى‌فرستيم مگر مژده‌دهندگان و بيم‌كنندگان، پس كسانى كه ايمان آورند و كار نيك و شايسته كنند نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين شوند

ما پیغمبران را جز به عنوان بشارت‌دهندگان (مؤمنان به خیر و ثواب) و بیم‌دهندگان (کافران از عقاب و عذاب) نمی‌فرستیم. پس کسانی که (به دعوت پیغمبران) ایمان آورند و کار شایسته کنند، نه ترسی دارند (از شرّ و بلائی که بدانان می‌رسد) و نه غمگین می‌شوند (از خیر و نعمتی که از دست می‌دهند).

و ما پیامبران (خود) را جز بشارتگر و هشداردهنده نمی‌فرستیم. پس هر کس که ایمان آوَرَد و اصلاح کند بیمی بر آنان نیست و نه ایشان اندوهگین می‌شوند.

و نمی‌فرستیم فرستادگان را جز نویددهندگان و ترسانندگان پس آنان که ایمان آورند و اصلاح کنند نیست بر ایشان بیمی و نه اندوهگین شوند

الأنعام ٤٧	آیه ٤٨	الأنعام ٤٩
سوره : سوره الأنعام نزول : ٦ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٩ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مُبَشِّرینَ وَ مُنذِرِینَ»: مژده‌دهندگان و بیم‌دهندگان. حال (مُرْسَلین) هستند. «أَصْلَحَ»: زشتیها را زدود و بر خوبیها فزود.

تفسیر

• آيات ۵۵ - ۳۷، سوره انعام
• سبب اينكه مشركين به منظور عاجز ساختن پيامبر (ص ) درخواست معجزه از او كردندجهل به دو امر بوده است .
• وجه اشتراكى كه بين انسان و حيوانات ديگر وجود دارد و موجب تشابه انسان و حيوانات ديگر در مساءله (( حشر )) و بازگشت به خدا مى باشد، داشتن شعور است .
• پاسخ به چند سؤ ال در مورد حشر حيوانات غير انسانى و حشرامثال آسمانها و زمين و آفتاب و ماه و...
• تاءمل و دقت در (( مختار )) بودن بود و حالات نفسانيه اى كه به وسيله آن افعال اختيارى خود را انجام مى دهد.
• اختلاف فاحشى كه در مبادى (( اختيار )) و اسباب آن در انسان وجود دارد.
• مى توان گفت حيوانات هم تا اندازه اى مختار هستند و احتمالا به تكاليفى مناسب با افق فهم و اختيارشان مكلف هستند.
• چند احتمال در معناى (( كتاب )) در (( ما فرطنا فى الكتاب من شى ء )) .
• سخنان نادرستى كه در معناى آيه مربوط به (( امت بودن )) و (( محشور شدن )) حيوانات غير انسانى گفته شده است .
• نكته اى كه در توصيف مشركين به گنگى و كورى و كرى ، گاه به وصل و گاه به فصل ، وجود دارد.
• در شدائد و سختى ها، روى آوردن به خدا از فطريات بشر است .
• نكاتى چند كه از توضيحات قبلى روشن گرديد.
• بيان عدم منافات آيه مورد بحث با: (( و ما دعا الكافرين الا فىضلال )) .
• ابتلاء امم قبل از امت اسلام به (( باءساء )) و (( ضراء )) ، تا شايد در برابر خدا سرفرود آورند.
• تا زمانى كه شدت باءسا و ضراء باعث انقطاع از اسباب ظاهرى نشود فطرت توحيدىانسان مشرك بروز نمى كند.
• فساد اين گفتار كه امم سابق حتى در شدائد اضطرارآور زير بار توحيد نرفته اند!
• احتياج عليه مشركين به عجز شركاى ادعائى و بت هايشان از هردخل و تصرفى در عالم .
• مشركين ، همان ستمكارانند و جز به خاطر ظلمشان غذاب نمى شوند.
• مراد از: (( خزائن الله )) .
• مراد از نفى علم غيب (( و لا اعلم الغيب )) از لسان پيامبر (ص ).
• جمله : (( و لا اقول لكم انى ملك )) تعبير ديگرى است از: (( انما انا بشر مثلكم )) .
• فرق بين پيامبر(ص ) و ديگر مردمان ، مانند فرق بينا و نابينا است .
• وجه اينكه در جمله : (( و ليس لهم من دونه ولى و لا شفيع )) شفاعت ، بدون استثناء، نفىشده است .
• معناى جمله : (( و انذر به الذين يخافون ان يحشروا )) با توجه به اينكه مشركين موردخطاب در سوره انعام ، معتقد به حشر نبوده اند.
• برحذر داشتن رسول خدا(ص ) از راندن مؤ منين فقير، كه خواست امتياز طلب هاى ثروتمندبود.
• نظر راغب اصفهانى در مورد معناى (( وجه )) در: (( وجه الله )) ، (( وجه ربك )) وامثال آن .
• مراد از (( وجه الله )) ذات خدا نيست ، بلكه هر چيزى كه به خدا انتساب دارد و نيز آنچه كه بنده از خداى خود انتظار دارد، وجه خدا مى باشد.
• معناى جمله : (( ما عليك من حسابهم من شى ء و ما من حسابك من شى ء )) .
• فاصله طبقاتى بين مردم امتحانى الهى است .
• كرامت و عزت ، با شكر كه همانا توحيد است همراه مى باشد و تفاوت هاى مادى ، امتحان است .
• چند روايت درباره توبه كه از آيه : (( و اذا جائك الذين يؤ منون ... )) استفاده مى شود.
• چند روايت درباره (( قدريه )) و توضيحى در مورد حديث معروف : (( قدريه مجوس اين امت است )) .
• چند روايت در مورد سنت (( املاء )) و (( استدراج )) و مهلت دادن خداوند به كفار در دنيا.
• رواياتى پيرامون درخواست اشراف و اغنياء از پيامبر(ص ) كه فقراء را از خود دور كند،و نهى خداوند از اين عمل .
• توضيحى درباره روش تطبيق ، در تفسير آيات قرآن و روايات شاءن نزول ، و اشاره به اينكه اين روايات ، قابل اعتماد نيستند.

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- مسؤولیت تبلیغ و دعوت انبیاى الهى، تنها در محدوده بشارت و انذار (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین)

۲- الزام قهرى مردم به ایمان وظیفه پیامبران نیست. (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین) چون در آیات قبل سخن از درخواست نزول آیات و رد آن بود، لاجرم این سؤال مطرح مى گردد که مسؤولیت پیامبران در برابر هدایت مردم چیست و تا کجاست؟ این آیه با محدود دانستن وظیفه تبلیغى پیامبران در انذار و تبشیر، اجبار مردم به ایمان را خارج از حیطه مسؤولیت پیامبران مى داند.

۳- خداوند تعیین کننده محدوده وظایف پیامبران در امر تبلیغ است. (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین)

۴- ایجاد بیم و امید، از روشهاى اساسى در تبلیغ (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین)

۵- کسانى که ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند، نه از آینده خویش بیمناک و نه بر گذشته خویش غمناک هستند. (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) غالباً «خوف» در مورد ترس از آینده و «حزن» در مورد اندوه بر گذشته به کار مى رود.

۶- مؤمنانى که کار شایسته انجام دهند، نه ترس بر آنان مسلط گردد و نه اسیر اندوه دایم شوند. (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) از معانى حرف «على» استیلا و غلبه است. در این جمله استیلاى ترس بر مؤمنان نفى شده است، نه اینکه هیچگاه در معرض آن قرار نمى گیرند. همچنین «لا یحزنون»، بیانگر نفى استمرار حزن بر آنان است نه تلقى مطلق حزن.

۷- ایمان به انبیا، همراه با شایسته ساختن عمل، زمینه سلامت، تعادل و بهداشت روانى (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) اندوه و ترس از ویژگیهاى افرادى است که از سلامت و بهداشت روانى برخوردار نیستند. چون خداوند زمینه دور ماندن از اندوه را در این آیات بیان فرموده است، مطلب فوق را مى توان برداشت کرد.

۸- ایمان و عمل شایسته و رسیدن به امنیت خاطر، دستاوردهاى رسالت انبیا (و ما نرسل المرسلین إلا ... فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون)

۹- گرایش فطرى انسان به تحصیل امنیت خاطر و آسایش روان (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) تکیه بر دستاورد امنیت خاطر در رسالت پیامبران، گویاى ریشه دار بودن چنین خواسته اى در آدمیان است.

موضوعات مرتبط

• آرامش: زمینه آرامش ۷ ; زمینه آرامش روانى ۸
• اصلاح: آثار اصلاح ۵
• اطمینان: زمینه اطمینان ۸
• انبیا: انذارهاى انبیا ۱ ; بشارتهاى انبیا ۱ ; تبلیغ انبیا ۳ ; خدمات انبیا ۸ ; محدوده تبلیغ انبیا ۱ ; محدوده دعوت انبیا ۱ ; محدوده مسؤولیت انبیا ۲، ۳ ; نقش انبیا ۸
• انسان: فطرت انسان ۹ ; گرایشهاى انسان ۹
• ایمان: آثار ایمان ۵، ۷; ایمان به انبیا ۷; ایمان و عمل ۷; زمینه ایمان ۸; متعلق ایمان ۷
• بهداشت: زمینه بهداشت روانى ۷
• تبلیغ: امیدوارى در تبلیغ ۴; انذار در تبلیغ ۱; بشارت در تبلیغ ۱; ترس در تبلیغ ۴; روش تبلیغ ۴
• خدا: افعال خدا ۳
• دین: نفى اکراه در دین ۲
• عمل صالح: آثار عمل صالح ۷; زمینه عمل صالح ۸
• گرایشها: گرایش به آرامش روانى ۹; گرایش به امنیت ۹
• مؤمنان: آینده مؤمنان ۵; مقامات مؤمنان ۵; مقامات مؤمنان عامل ۶; مؤمنان و اندوه ۵، ۶; مؤمنان و ترس ۵، ۶
• مصلحان: آینده مصلحان ۵; مقامات مصلحان ۵
• هدایت: اختیار در هدایت ۲