البقرة ١٣٤

تِلْکَ‌ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ‌ لَهَا مَا کَسَبَتْ‌ وَ لَکُمْ‌ مَا کَسَبْتُمْ‌ وَ لاَ تُسْأَلُونَ‌ عَمَّا کَانُوا يَعْمَلُونَ‌

ترجمه

آنها امتی بودند که درگذشتند. اعمال آنان، مربوط به خودشان بود و اعمال شما نیز مربوط به خود شماست؛ و شما هیچ‌گاه مسئول اعمال آنها نخواهید بود.

[به هر حال‌] آنها امتى بودند كه گذشتند براى آنهاست آنچه كردند و براى شماست آنچه كرديد، و شما را از آنچه آنها مى‌كردند نپرسند

آن جماعت را روزگار به سر آمد؛ دستاورد آنان براى آنان و دستاورد شما براى شماست؛ و از آنچه آنان مى‌كرده‌اند، شما بازخواست نخواهيد شد.

آنها گروهی بودند که درگذشتند، هر کار نیک و بد کردند برای خود کردند و شما هم هر چه کنید برای خویش خواهید کرد و شما مسئول کار آنها نخواهید بود.

آنان گروهی بودند که درگذشتند، آنچه [از طاعت و معصیت] به دست آوردند مربوط به خود آنان است، و آنچه شما به دست آوردید مربوط به خود شماست؛ و شما در برابر آنچه آنان انجام می دادند، مسؤول نیستید.

آنها امّتهايى بوده‌اند كه اكنون درگذشته‌اند. آنچه كرده بودند از آنِ آنهاست و آنچه شما كنيد از آنِ شماست و شما را از اعمالى كه آنها مى كرده‌اند نمى‌پرسند.

این امتی است که درگذشته است، از اوست آنچه کرده است و از شماست آنچه کرده‌اید، و با شما چون و چرا نکنند که آنان چه کرده‌اند

آنها گروهى بودند كه درگذشتند ايشان راست آنچه كردند و شما راست آنچه كرده باشيد و شما را از آنچه آنان مى‌كردند نپرسند.

(به هر حال، جنگ و جدل درباره‌ی آنان چرا؟!) ایشان قومی بودند که مردند و سر خود گرفتند. آنچه به چنگ آوردند متعلّق به خودشان است، و آنچه شما فراچنگ آورده‌اید، از آن شما است، و درباره‌ی آنچه می‌کرده‌اند از شما پرسیده نمی‌شود (و هیچ کس مسؤول اعمال دیگری نیست و کسی را به گناه دیگری نمی‌گیرند).

آنان گروهی هستند که روزگارشان به سر آمده‌؛ دستاوردشان برای خودشان و دستاوردتان برای خودتان است‌؛ و شما از آنچه می‌کرده‌اند بازخواست نخواهید شد.

این است امّتی که گذشت وی را است دست‌رنج او و شما را است دست‌رنج شما و پرسش نشوید از آنچه بودند می‌کردند

البقرة ١٣٣	آیه ١٣٤	البقرة ١٣٥
سوره : سوره البقرة نزول : ٥ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٧ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«خَلَتْ»: گذشته است. رفته است.

تفسیر

• آيات ۱۳۰ ۱۳۴ بقره
• روگرداندن از كيش حضرت ابراهيم (ع ) از حماقت و سفاهت نفس است
• مقام اصطفاء و برگزيدگى همان مقام اسلام و تسليم است
• نكته و وجه دو ((التفات )) در دو آيه كريمه
• معناى اسلام و مراتب و درجات چهارگانه اسلام و ايمان
• مرتبه اول اسلام : اذعان و باور قلبى بخصوص اجمالى شهادتين
• مرتبه دوم : اعتقاد تفصيلى به حقايق دينى و بدنبال آن انجامعمل صالح
• مرتبه سوم : رام كردن نفس سركش و تسليم وجود انسان در برابر خدا
• مرتبه چهارم از اسلام : مرحله عبوديت و بندگى
• معناى عمل صالح و آثار آن
• معناى صلاح نفس و صلاح ذات و مراد از ((صالحين )) در قرآن
• اثرى كه مخصوص صالحان است
• صلاح ذاتى داراى مراتبى است و رسول اللّه (ص )آل او داراى بالاترين مراتب آنند
• بحث روايتى (شامل رواياتى در ذيل آيات گذشته )
• چند روايت در بيان اسلام و ايمان
• روايتى از بحارالانوار و سخن درباره نكاتى كه از آيات و روايات راجع به مراتبايمان و اسلام بدست مى آيد

• آيه ۱۳۳ - ۱۳۴
• آيه و ترجمه
• شان نزول :
• تفسير:
• همه مسئول اعمال خويشند

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و فرزندان آنان، امتى پرستشگر خدا و تسلیم در برابر او (تلک أمة قد خلت) مشارالیه «تلک» پیامبران یاد شده در آیه قبل و فرزندانشان است. به کارگیرى «تلک» براى اشاره به مذکر به لحاظ خبر (أمة) مى باشد.

۲ - همه انسانها، حتى پیامبران بزرگ، در دنیا باقى نمانده و به سراى دیگر خواهند رفت. (تلک أمة قد خلت) از معانى خلو (مصدر خلت) گذشتن و سپرى شدن است و در اینجا کنایه از مردن مى باشد. یاآورى درگذشت پیامبران صرف یک خبر نیست; زیرا همگان بدان آگاهند; بلکه هدف از آن توجّه دادن مخاطبان به این حقیقت است که: اگر مرگ سراغ پیامبران آمده شما را نیز رها نخواهد کرد، از آن غافل نباشید.

۳ - پاداش اخروى اعمال نیک ابراهیم، اسماعیل، اسحاق و یعقوب(ع) اختصاص به خود ایشان دارد و دیگران از آن بهره اى نخواهند برد. (تلک أمة قد خلت لها ما کسبت) تقدیم «لها» بر «ما کسبت» گویاى حصر است. بنابراین «لها ما کسبت»; یعنى، دستاورد آنان تنها از آن ایشان و به سود خودشان است.

۴ - بهره مند شدن یهود از پاداش فضیلتها و اعمال شایسته پیامبرانى چون ابراهیم، اسحاق و ... از باورهاى ناصواب یهود ( لها ما کسبت و لکم ما کسبتم) از اینکه خداوند در خطاب به یهودیان این حقیقت را یادآور مى شود که دستاوردهاى پیامبران نصیب دیگران نخواهد شد، مى توان به برداشت فوق دست یافت.

۵ - هر فرد و امتى از پاداش اعمال نیک خویش بهره مند خواهد شد. (لها ما کسبت و لکم ما کسبتم)

۶ - نتیجه عمل هر کس و هر جامعه اى از آن خود اوست و باید به او بازگردانده شود. (لها ما کسبت و لکم ما کسبتم)

۷ - هر جامعه و امتى، داراى حیات، مرگ و شخصیتى مستقل (تلک أمة قد خلت)

۸ - انسانها مسؤول اعمال گذشتگان خویش نبوده و به سبب آنها مؤاخذه نخواهند شد. (و لاتسئلون عما کانوا یعملون)

۹ - مؤاخذه یهود به خاطر رفتار نادرست نیاکانى از آنان، از پندارهاى باطل ایشان* (و لاتسئلون عما کانوا یعملون) مخاطب قرار دادن یهودیان و یادآور شدن این حقیقت که شما مسؤول اعمال گذشتگان نیستید، مى تواند اشاره به برداشت فوق باشد.

۱۰ - خویشاوندى با پیامبران و از نسل ایشان بودن، در قیامت کارساز نبوده و موجب رهایى از پیامدهاى اعمال نخواهد شد. (تلک أمة قد خلت لها ما کسبت و لکم ما کسبتم) بیان این معنا که پاداش عمل پیامبران براى دیگران سودمند نخواهد بود، در خطاب کسانى که از نسل پیامبرانى چون ابراهیم، اسحاق و یعقوب هستند، گویاى برداشت فوق است.

۱۱ - عدل الهى، در رسیدگى به اعمال انسانها و پاداش دهى به ایشان (لها ما کسبت و لکم ما کسبتم)

موضوعات مرتبط

• ابراهیم(ع): امت بودن نسل ابراهیم(ع) ۱; انقیاد ابراهیم(ع) ۱; انقیاد نسل ابراهیم(ع) ۱; پاداش اخروى ابراهیم(ع) ۳، ۴; عبادت ابراهیم(ع) ۱; عبادت نسل ابراهیم(ع) ۱
• اسحاق(ع): انقیاد اسحاق(ع) ۱; پاداش اخروى اسحاق(ع) ۳، ۴
• اسماعیل(ع): انقیاد اسماعیل(ع) ۱; پاداش اخروى اسماعیل(ع) ۳
• امتها: امتهاى عابد ۱; پاداش امتها ۵; حیات امتها ۷; شخصیت امتها ۷; مرگ امتها ۷
• انبیا: مرگ انبیا ۲
• انسان: مرگ انسان ها ۲
• پاداش: اختصاصى بودن پاداش ۳، ۴، ۵; انتفاع از پاداش دیگران ۳، ۴; عدالت در پاداش ۱۱
• تسلیم: اهمیّت تسلیم به خدا ۱
• جامعه: حیات جوامع ۷; شخصیت جوامع ۷; مرگ جوامع ۷
• خدا: پاداشهاى خدا ۱۱; عدالت خدا ۱۱
• خویشاوندى: خویشاوندى با انبیا ۱۰
• عابدان: ۱
• عقیده: عقیده باطل ۴، ۹
• عمل: آثار عمل ۶; پاداش عمل ۵; حسابرسى عمل ۱۱
• فرزند: محدوده مسؤولیت فرزند ۸
• قیامت: خویشاوندى در قیامت ۱۰
• کیفر: شخصى بودن کیفر ۸
• مجازات: شخصى بودن مجازات ۸; نظام جزایى ۱۱
• مرگ: حتمیت مرگ ۲
• نجات: عوامل نجات اخروى ۱۰
• یعقوب(ع): انقیاد یعقوب(ع) ۱; پاداش اخروى یعقوب(ع) ۳
• یهود: عقیده یهود ۴، ۹; مؤاخذه یهود ۹; نیاکان یهود ۹