تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==معناى فطر و مراد از فاطرالسموات و الارض == | ==معناى فطر و مراد از فاطرالسموات و الارض == | ||
«'''الحَْمْدُ للَّهِ فَاطِرِ | «'''الحَْمْدُ للَّهِ فَاطِرِ السّمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ'''»: | ||
كلمۀ «فاطر»، از ماده «فطر» است، كه - به طورى كه راغب گفته - به معناى شكافتن از طرف طول است. و اگر كلمۀ «فاطر» بر خداى تعالى اطلاق شده، به عنايت استعاره اى بوده است. گويا خداى تعالى، «عدم» را پاره كرده، و از درون آن، آسمان ها و زمين را بيرون آورده. بنابراين، حاصل معناى آيه، اين مى شود: «حمد خدا را كه پديد آورندۀ آسمان ها و زمين است، به ايجادى ابتدايى، و بدون الگو». | |||
و بنابراين، كلمۀ «فاطر»، همان معنايى را مى دهد كه كلمۀ «بديع» و «مُبدع» دارند، با اين تفاوت كه در كلمۀ «ابداع»، عنايت بر نبودن الگوى قبلى است، و در كلمۀ «فاطر»، عنايت بر طرد عدم و بر ايجاد چيزى است از اصل. نه مانند كلمۀ «صانع»، كه به معناى آن كسى است كه مواد مختلفى را با هم تركيب مى كند، و از آن، صورتى جديد (از قبيل خانه، ماشين، و امثال آن) كه وجود نداشت، درست مى كند. | |||
و مراد از آسمانها و زمين مجموع عالمى است كه به چشم مى بينيم ، كه هم شامل آسمانها و زمين مى شود، و هم شامل مخلوقاتى كه در آن دو است ، در نتيجه عبارت آيه از قبيل اطلاق اعضاى بزرگ و اراده كل است مجازا، ممكن هم هست مراد خود آسمانها و زمين باشد، به خاطر اعتنايى كه به شاءن آن دو داشته ، چون خلقت آن دو، بزرگ و امرشان عجيب است ، همچنان كه در جاى ديگر فرموده : ((لخلق السموات و الاءرض اكبر من خلق النّاس». | و مراد از آسمانها و زمين مجموع عالمى است كه به چشم مى بينيم ، كه هم شامل آسمانها و زمين مى شود، و هم شامل مخلوقاتى كه در آن دو است ، در نتيجه عبارت آيه از قبيل اطلاق اعضاى بزرگ و اراده كل است مجازا، ممكن هم هست مراد خود آسمانها و زمين باشد، به خاطر اعتنايى كه به شاءن آن دو داشته ، چون خلقت آن دو، بزرگ و امرشان عجيب است ، همچنان كه در جاى ديگر فرموده : ((لخلق السموات و الاءرض اكبر من خلق النّاس». | ||
