التوبة ١٠: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=رعایت نمیکنند در مؤمنی خویشاوندی و نه پیمانی را و ایشانند تجاوزگران | |-|معزی=رعایت نمیکنند در مؤمنی خویشاوندی و نه پیمانی را و ایشانند تجاوزگران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره التوبة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره التوبة | نزول = [[نازل شده در سال::20|٨ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::10|١٠]] | قبلی = التوبة ٩ | بعدی = التوبة ١١ | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«لا یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ ...»: آیه درباره پیغمبر و یاران است و این آیه درباره همه مؤمنان موحّد است. چرا که در اوّلی واژه (فیکُمْ) و در این آیه (مُؤْمِنٍ) به صورت نکره آمده است. | «لا یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ ...»: آیه درباره پیغمبر و یاران است و این آیه درباره همه مؤمنان موحّد است. چرا که در اوّلی واژه (فیکُمْ) و در این آیه (مُؤْمِنٍ) به صورت نکره آمده است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۹
ترجمه
التوبة ٩ | آیه ١٠ | التوبة ١١ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«لا یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ ...»: آیه درباره پیغمبر و یاران است و این آیه درباره همه مؤمنان موحّد است. چرا که در اوّلی واژه (فیکُمْ) و در این آیه (مُؤْمِنٍ) به صورت نکره آمده است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۶ - ۱، سوره توبه
- اشاره به اختلاف در اينكه سوره توبه سوره اى مستقليا ملحق به سوره انفال مى باشد
- اعلائم برائت در: (( برائة من الله و رسوله ... )) صرف تشريع نيست بلكه انشاء حكم و قضاء بر برائت است
- عهد شكنى مشركين ، مجوز مقابله به مثل به آنان بوده است
- اقوام مفسرين درباره مراد از چهار ماه در آيه : (( فسيحوا فى الارض اربعة اشهر ))
- مراد از (( يوم الحج الاكبر )) در آيه : (( و اذان من الله و رسوله ... )) و اقوال مختلف در اين مورد
- عهد و پيمانى كه با مشركينى كه به پيمان خود وفادار بوده اند منعقد شده تا پايان مدت محترم است
- امر به از ميان برداشتن مشركين پيمان شكن و منقرض ساختن آنان بعد از انقضاء مهلت چهار ماهه، مگر آنكه توبه كنند...
- چنانچه مشركين توبه كردند آنان را رها كنيد
- امر به امان دادن به مشركى كه امان مى طلبد تا به بحث و بررسى درباره دين حق بپردازد
- هشت مطلب كه از بيانات گذشته معلوم مى گردد
- حكم وجوب امان دادن براى استماع كلام خدا، قابل نسخ نيست
- پذيرش دين حق بايد با اختيار باشد و در اصول اعتقادى بايد علم يقينىحاصل شود
- مشركين به هيچ ميثاق طبيعى يا قراردادى در برابر مؤ منين وفادار نيستند هر چند چربزبانى كنند.
- برادر خوانده شدن مؤ منين در قران كريم به نحو مجاز و استعاره نيست بلكه آثارى بر آنمترتب است
- تحريك و تشويق مسلمين به قتال و كارزار با بيان اينكه جهاد صحنه آزمون است و...
- حديث مزبور از مصادر اهل سنت
- اعلام برائت چند حكم ديگر را نيز اعلام نمود
- علاوه بر اين وظيفه اعلان برائت ، على (ع ) در آن سال اميرالحاج نيز بوده است
- پيامبر اسلام (ص ) امير المؤ منين (ع ) را با چهار پيغام براى مشركين روانه مكه مى كند
- سخن مغرضانه ابن كثير كه گفته است مخصوص به حكم برائت است و احكام ديگر راابوبكر و ابوهريره رساندند و...
- نقد و رد آن گفته ها
- خود عبارت (لا يودى عنك الا انت او رجل منك ) اشتراك در رسالت را مى رساند
- سخن صاحب المنار در مورد ابلاغ آيات برائت و بدگوئى او از شيعه و كوششى كه براىاثبات افضل بودن ابوبكر به عمل آورده است
- اشكالات وارده بر گفته هاى صاحب المنار
- موضوع امارت حاج با مساءله وحى آسمانى كه احدى حتى رسول خدا (ص ) هم حق مداخله و دخل و تصرف در آن را نداشته است فرق دارد
- اضطراب و اختلاف روايات راجع به اعلان آيات برائت
- خدشه اى كه صاحب المنار خواسته است بر يكى بودن نفس پيامبر (ص ) و على (ع ) كه ازجمله وحى استفاده مى شود وارد كند و جواب او
- اشكال سوم بر سخن صاحب المنار
- اشكال چهارم بر سخن صاحب تفسير المنار
- رواياتى درباره اينكه اعلام كننده آيات برائت على (ع ) بوده است
- در روايات شيعه روز حج اكبر، روز عيد قربان دانسته شده است
- روايتى درباره چهار ماه مهلت دادن به مشركين در ذيل آيات گذشته
- چند روايت در ذيل آيه (( فقاتلوا ائمة الكفر... ))
- چند روايت در ذيل آيه شريفه : (( الا تقاتلون قوما نكثوا ايمانهم ... ))
- بررسى و ريشه يابى انعقاد عقود و معاهدات (به معناى اعم ) بين اشخاص
- نياز اجتماعات به پيمانها و معاهدات
- اعتبار معاهدات در اسلام و لزوم احترام به آنها
- نقض ابتدائى عهد جايز نيست ولى مقابله به مثل تجويز شده است
- مقايسه بين اسلام و جوامع متمدن غير دينى از لحاظ احترام به پيمانها و تعهدات
- در ذيل جمله : (( قاتلوهم يعذبهم الله بايديكم ))
- انتساب افعال به اسباب طولى در قرآن كريم
- استدلال اشاعره به آيه : (( قاتلوهم يعذبهم الله بايديكم ... )) براى اثبات جبر و اينكهافعال انسان و آثار آن فقط مستند به خدا است
- جواب به اشاعره و بيان اشكال عمده مذهب آنان كه اصل عليت مى باشد
- سخن جبرى مذهبان از ماديون و پاسخ بدان
- جواب معتزله به اشاعره و اختيارشان قول به تفويض و استقلال انسان در اعمالش را
- رد مذهب تفويض و بيان اينكه عناوين گناه منسب به داوند نيست
نکات آیه
۱ - شرک پیشگان صدر اسلام، درباره هیچ مؤمنى به رعایت حق خویشاوندى، ملتزم نبودند. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً) «رقبة» و «رُقبان» (مصدر یرقبون) به معناى حفظ و نگهدارى و «إلّ» به معناى قرابت و خویشاوندى است. قابل ذکر است که لفظ «مؤمن» و «إلّ» هر دو نکره در سیاق نفى و مفید عمومند; یعنى، مشرکان درباره هیچ مؤمنى حرمت قرابت و خویشاوندى را نگه نمى دارند.
۲ - مشرکان صدر اسلام در رابطه با هیچ مؤمنى به عهد و پیمانى پایبند نبودند. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً و لاذمة) «ذمة» به معناى عهد و پیمان است. قابل ذکر است که کلمه «مؤمن» و «ذمة» هر دو نکره در سیاق نفى بوده و مفید عموم مى باشند.
۳ - دشمنى و کینه توزى سخت مشرکان صدر اسلام نسبت به مؤمنان (لایرقبون فى مؤمن إلّاً و لاذمة) «إلّ» به معناى قرابت و خویشاوندى و «ذمة» به معناى عهد و پیمان است ; یعنى، مشرکان درباره هیچ مؤمنى، نه رعایت حق خویشاوندى مى کنند و نه بر عهد و میثاق خود با وى پایبند مى مانند و این بیانگر دشمنى و کینه شدید مشرکان نسبت به مؤمنان است.
۴ - رعایت حقوق خویشاوندان، واجب است. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً) آیه فوق که در توصیف مشرکان است، رعایت نکردن حق خویشاوندان را از خصوصیات مشرکان شمرده و به همین خاطر آنان را انسانهاى متجاوز معرفى کرد (هم المعتدون) این توصیف، حکایت دارد که رعایت حق خویشاوندان امرى لازم است.
۵ - وفادارى و التزام به عهد و پیمان، واجب است. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً و لاذمة)
۶ - مشرکان صدر اسلام، مردمانى تجاوز پیشه بودند. (و أولئک هم المعتدون)
۷ - زیر پا نهادن حقوق خویشاوندى، برخاسته از روح تجاوزپیشگى است. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً و لاذمة و أولئک هم المعتدون) «أولئک» اشاره به مشرکان است با اوصافى که براى آنان ذکر شده است و از جمله آنهاست وصف «لا یرقبون ... » یعنى، اینان که نه به رعایت حقوق خویشاوندى و نه به عهد و پیمان ملتزمند، مردمانى تجاوزپیشه اند.
۸ - شکستن پیمان و عدم التزام به آن، برخاسته از روح تجاوزپیشگى است. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً و لاذمة و أولئک هم المعتدون)
۹ - پیمان شکنان، مردمانى تجاوزپیشه اند. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً و لاذمة و أولئک هم المعتدون)
۱۰ - زیرپاگذارندگان حقوق خویشاوندى، مردمانى تجاوزپیشه اند. (لایرقبون فى مؤمن إلّاً و لاذمة و أولئک هم المعتدون)
۱۱ - مشرکان صدر اسلام، آغازگر جنگ با مسلمانان بودند. (أولئک هم المعتدون) قصر در جمله «أولئک هم المعتدون» - که ضمیر فصل «هم» مفید آن مى باشد - قصر قلب است ; یعنى، این مشرکانند که به حقوق مسلمانان تعدّى نموده و جنگ را با آنان آغاز کردند نه مسلمانان. قابل ذکر است که در «آیه ۱۳» به این معنا تصریح شده است.
۱۲ - جنگ مسلمانان با مشرکان پیمان شکن صدر اسلام، جنگ دفاعى بود نه ابتدایى. (و أولئک هم المعتدون) از این آیه شریفه و آیات پیش استفاده مى شود که: خداوند به منظور دفاع از حقوق مسلمانان و کوتاه شدن دست دشمن از تجاوز به حقوق ایشان، معاهده صلح با مشرکان را لغو و مسلمانان را به جنگ و نبرد با آنان فراخواند.
موضوعات مرتبط
- احکام: ۴، ۵
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳، ۱۱، ۱۲
- تجاوز: آثار تجاوز ۷، ۸
- جنگ: جنگ با مشرکان ۱۲ ; جنگ دفاعى ۱۲
- خویشاوندان: اهمیّت حقوق خویشاوندان ۴ ; عوامل تجاوز به حقوق خویشاوندان ۷ ; متجاوزان به حقوق خویشاوندان ۱۰
- خویشاوندى: بی اعتنایى به حقوق خویشاوندى ۱
- مؤمنان: دشمنان مؤمنان ۳
- متجاوزان: ۶، ۹، ۱۰
- مسلمانان: جنگ دفاعى مسلمانان صدر اسلام ۱۲
- مشرکان: تجاوزگرى مشرکان صدر اسلام ۶ ; جنگ افروزى مشرکان صدر اسلام ۱۱ ; دشمنى مشرکان صدر اسلام ۱، ۳ ; مشرکان صدر اسلام ۱ ; مشرکان صدر اسلام و مسلمانان ۱۱ ; مشرکان صدر اسلام و مؤمنان ۲ ; مشرکان ناقض معاهده ۲، ۱۲ ; مشرکان و خویشاوندان مؤمن ۱ ; مشرکان و مؤمنان ۳
- معاهده: احکام معاهده ۵ ; تجاوزگرى ناقضان معاهده ۹ ; عوامل نقض معاهده ۸ ; وجوب وفاى به معاهده ۵
- واجبات: ۴، ۵