الأعلى ٢

الَّذِي‌ خَلَقَ‌ فَسَوَّى‌

ترجمه

همان خداوندی که آفرید و منظم کرد،

همان كه آفريد و سامان داد

همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد.

آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید.

آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید.

آن كه آفريد و درست‌اندام آفريد.

همانکه آفرید و سامان بخشید

آن كه آفريد- آفريدگان را- و راست و هموار ساخت- سامان بخشيد-.

همان خداوندی که (چیزها را) می‌آفریند و سپس (آنها را هماهنگ می‌کند و) می‌آراید.

همان که آفرید، پس سامان بخشید.

آنکه آفرید پس راست کرد

الأعلى ١	آیه ٢	الأعلى ٣
سوره : سوره الأعلى نزول : ١ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سَوَّی»: موزون و منظّم و آراسته و پیراسته کرد. نظم و نظام بخشید. هرچیزی را آماده کاری کرد که برای انجام آن آفریده شده است (نگا: بقره / ، کهف / ، نازعات / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ الَّذِينَ‌ يُؤْمِنُونَ‌ بِمَا... (۰) حَافِظُوا عَلَى‌ الصَّلَوَاتِ‌ وَ... (۰) إِنَّا کُلَ‌ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنَاهُ‌... (۱)

تفسیر

• آيات ۱ - ۱۹، سوره اعلى
• مضمون كلمه سوره مباركه اعلى
• توضيح معناى اينكه فرود: ((سبّح اسم ربّك - نام پروردگارت را تنزيه كن ))
• اقوال مختلف در اين باره
• مظاهر تدبير الهى : خلقت ، تسويه ، تقدير، هدايت ، و...
• معناى ((اقراء)) در ((سنقرئك فلا تنسى )) و مفاد استثناء ((الّا ماشاء اللّه ))
• آسوده خاطر نموده پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از چيست تلقى وحى الهى و حفظ آن
• معناى اينكه خطاب به پيامبر (صلى الله عليه و آله ) فرمود: ((و نيسّرك لليسرى تورا براى يسرى آسان مى كنيم )) و نكته اى كه اين تعبير متضمّن است
• سودمند واقع شدن شرط اساسى تذكره و اشاره به گفتار مفسرين درباره شرط مذكور
• معناى اينكه شقىّ دوزخى در آتش نه مى ميرد و نه زنده مى شود،
• مراد از تزّكى در: ((قد افلح من تزكّى ))
• (رواياتى در ذيلآيات : ((سبّح اسم ربك الاعلى ))، ((سنقرئك فلاتنسى ))، ((قذ افلح من تزّكى )) ودرباره صحف اولى )
• روايتى درباره عدد انبياء الهى و كتب و صحيفه هاى آنها

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - خداوند آفریننده تمامى موجودات (الذى خلق) بیان نکردن مفعولى خاص براى «خلق»، بیانگر تعمیم است و به آفرینش تمام مخلوقات نظر دارد.

۲ - خداوند، آفریده هاى خویش را کامل و به دور از هرگونه کاستى و اضافات، قرار داده است. (فسوّى) تسویه و تعدیل، به یک معنا است (مصباح) و اعتدال هر چیز، به دور ماندن آن از افراط و تفریط است.

۳ - برابرى همه مخلوقات، در داشتن ابزار وجودى خاص خویش* (فسوّى) «تسویه» - آن گونه که از «مقاییس اللغة» استفاده مى شود - ایجاد اعتدال بین دو چیز است. براساس این معنا جمله «سوّى» دلالت دارد که خداوند در اعطاى شرایط مناسب با وضعیت هر یک از مخلوقات، تبعیض روا نداشته و این گونه نیست که از ابزار لازم براى وجود برخى، بکاهد و یا افزون تر از ظرفیت وجودى برخى دیگر، به آنها عطا کند; بلکه به همه نگاهى برابر داشته است.

۴ - نبودن افراط و تفریط در ساختار مخلوقات، دلیل لزوم تسبیح خداوند و اعتراف به دور بودن او از هر عیب و نقص (سبّح اسم ربّک ... الذى خلق فسوّى) وصف «الذى ...»، بیانگر علت تسبیح است و حرف «فاء» در «فسوّى» دلالت دارد که غرض اصلى از توصیف خداوند با جمله «خلق فسوّى»، بیان تسویه است و ذکر خلقت، به عنوان مقدمه براى بیان تسویه مى باشد.

۵ - باور به خالقیت خداوند و کمال بخشى او، زمینه ساز تسبیح نام او و پرهیز از همراه ساختن آن با هرگونه وصف نامناسب است. (سبّح اسم ... الذى خلق فسوّى)

۶ - آفریدن و نظام دادن به جهان هستى، اقتضاى ربوبیت خداوند است. (ربّک ... الذى خلق فسوّى)

۷ - تکامل تدریجى پدیده هاى هستى (خلق فسوّى) حرف «فاء» در «فسوّى» ممکن است براى بیان ترتیب معنوى باشد، در نتیجه هر موجودى پس از آفریده شدن، وارد مرحله تسویه و تعدیل مى شود.

موضوعات مرتبط

• آفرینش: خلقت آفرینش ۶; منشأ نظم آفرینش ۶
• اسماء و صفات: زمینه تنزیه اسماء و صفات ۵
• اقرار: اقرار به تنزیه خدا ۴
• ایمان: ایمان به خالقیت خدا ۵; ایمان به کمال بخشى خدا ۵
• تسبیح: زمینه تسبیح خدا ۵
• خدا: خالقیت خدا ۱، ۲; خدا و عیب ۴; خدا و نقص ۴; دلایل تنزیه خدا ۴; نشانه هاى ربوبیت خدا ۶
• موجودات: تساوى موجودات ۳; تکامل تدریجى موجودات ۷; تکامل خلقت موجودات ۲; خالق موجودات ۱; کمال موجودات ۴; ویژگیهاى موجودات ۳