القيامة ٣٠: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=بسوی پروردگار تو است در آن روز شدنگاه‌
|-|معزی=بسوی پروردگار تو است در آن روز شدنگاه‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره القيامة | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::30|٣٠]] | قبلی = القيامة ٢٩ | بعدی = القيامة ٣١  | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره القيامة | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::30|٣٠]] | قبلی = القيامة ٢٩ | بعدی = القيامة ٣١  | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«الْمَسَاقُ»: سوق دادن و راندن. مرجع و مسیر.
«الْمَسَاقُ»: سوق دادن و راندن. مرجع و مسیر.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۲


ترجمه

(آری) در آن روز مسیر همه بسوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!

|آن روز، روز رانده شدن به سوى پروردگار تو [براى حساب‌] است
(آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!
در آن روز خلق را به سوی خدا خواهند کشید.
آن روز، روز سوق و مسیر به سوی پروردگار توست.
آن روز روز راندنش به سوى پروردگار توست.
در چنین روز سیر و سرانجام به سوی پروردگار توست‌
آن روز، روانه شدن به سوى پروردگار توست.
در آن روز، سوق (همگان) به سوی پروردگارت خواهد بود.
در آن روز مسیر همه تنها سوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!
بسوی پروردگار تو است در آن روز شدنگاه‌


القيامة ٢٩ آیه ٣٠ القيامة ٣١
سوره : سوره القيامة
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْمَسَاقُ»: سوق دادن و راندن. مرجع و مسیر.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - انسان پس از مرگ به سوى دادگاه عدل الهى، هدایت و سوق داده مى شود. (إلى ربّک یومئذ المساق)

۲ - استقلال روح از بدن و بقاى آن پس از مرگ (إلى ربّک یومئذ المساق) سوق داده شدن انسان پس از مرگ، بى تردید به جسم او نیست; بلکه به حقیقت دیگرى به نام «روح» است. پس مى توان دریافت که روح، حقیقتى مستقل از جسم است و همواره باقى خواهد بود.

۳ - لحظه مرگ، لحظه بروز ناتوانى کامل انسان و حاکمیت تام خداوند بر سرنوشت او (إلى ربّک یومئذ المساق) از آن جایى که قیامت روز حساب و مجازات است، سوق دادن انسان به درگاه خداوند در آن روز، مى تواند نشانگر این حقیقت باشد که سرنوشت انسان ها (بهشتى یا جهنمى شدن آنان)، در آن تعیین خواهد شد.

۴ - «عن أبى جعفر(ع) محمّد بن علىّ الباقر(ع) أنّه سُئِل عن قول اللّه عزّوجلّ: «و قیل من راق» قال: ذاک قولُ ابن آدم إذا حضره الموتُ قال: هل مِن طبیب، هل من راق، قال: «و ظنّ أنّه الفراق» یعنى فراق الأهل و الأحِبّة، عند ذلک قال: «و التفّت الساق بالساق» قال: التفّت الدنیا بالآخرة قال: «إلى ربّک یومئذ المساق» إلى ربّ العالمین یومئذ المصیر;(۱) از امام باقر(ع) روایت شده که از آن حضرت درباره سخن خداى عزّوجلّ: «و قیل من راق» سؤال شد، فرمود: این سخن فرزند آدم است که وقتى مرگش فرا رسد، گوید: آیا طبیبى هست؟ آیا شفادهنده اى هست؟ مقصود از [جدایى در آیه «و ظنّ أنّه الفراق» ]جدایى از اهل، عیال و دوستان است. از این جا است که خداوند

۱- . أمالى صدوق، ص ۲۵۳، ح ۱; تفسیربرهان، ج ۴، ص ۴۰۸، ح ۲. مى فرماید: «و التفّت الساق بالساق»; یعنى، دنیا به آخرت پیچیده است و نیز فرمود: «إلى ربّک یومئذ المساق»; یعنى، در این روز بازگشت همه به سوى پروردگار عالمیان است».

موضوعات مرتبط

  • احتضار: سختیهاى احتضار ۴
  • انسان: انسان پس از مرگ ۱، ۲; حسابرسى اخروى انسان ها ۱; ظهور عجز انسان ۳
  • بازگشت به خدا :۱، ۴
  • خدا: حاکمیت خدا ۳
  • دنیا: دنیا و آخرت ۴
  • روح: بقاى روح ۲; حقیقت روح ۲
  • سرنوشت: حاکم سرنوشت ۳
  • محتضر: سخنان محتضر ۴
  • مرگ: آثار مرگ ۳

منابع