روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۳۱۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي عمر بن اذينه قال :

كَتَبْتُ إِلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَسْأَلُهُ عَنْ رَجُلٍ حَجَّ وَ لاَ يَدْرِي وَ لاَ يَعْرِفُ هَذَا اَلْأَمْرَ ثُمَّ مَنَّ اَللَّهُ عَلَيْهِ بِمَعْرِفَتِهِ وَ اَلدَّيْنُونَةِ بِهِ أَ عَلَيْهِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ قَالَ قَدْ قَضَى فَرِيضَةَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلْحَجُّ أَحَبُّ إِلَيَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۷

عمر بن اذينه در روايت خود گفت: بوسيله نامه‏اى از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه حجّ بجاى آورده، در حالى كه نسبت به اين امر- يعنى مقام ولايت ائمّه عليهم السّلام- درايت و معرفتى نداشته است، و پس از آن، خدا بر او منّت نهاده، و معرفت و اعتقاد به اين امر را به او افاضه كرده است، در اين صورت آيا حجّة الاسلام بر او واجب است؟ امام فرمود: او با انجام حجّ فريضه خداى عزّ و جلّ را برگزار كرده است. ولى اعاده حجّ در نظر من خوشايندتر است.