روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۳۰۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي الحسن بن محبوب عن علي بن رياب عن ضريس الكناسي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ رَجُلٍ عَلَيْهِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ نَذَرَ نَذْراً فِي شُكْرٍ لَيُحِجَّنَّ بِهِ رَجُلاً إِلَى‏ مَكَّةَ فَمَاتَ اَلَّذِي نَذَرَ قَبْلَ أَنْ يَحُجَّ حَجَّةَ اَلْإِسْلاَمِ وَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَفِيَ بِنَذْرِهِ اَلَّذِي نَذَرَ قَالَ إِنْ كَانَ تَرَكَ مَالاً يُحَجُّ عَنْهُ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ مِنْ جَمِيعِ اَلْمَالِ وَ أُخْرِجَ مِنْ ثُلُثِهِ مَا يَحُجُّ بِهِ رَجُلٌ لِنَذْرِهِ وَ قَدْ وَفَى بِالنَّذْرِ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ تَرَكَ مَالاً إِلاَّ بِقَدْرِ مَا يُحَجُّ بِهِ حَجَّةُ اَلْإِسْلاَمِ حُجَّ عَنْهُ بِمَا تَرَكَ وَ يَحُجُّ عَنْهُ وَلِيُّهُ حَجَّةَ اَلنَّذْرِ إِنَّمَا هُوَ مِثْلُ دَيْنٍ عَلَيْهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۶

حسن بن محبوب، از على بن رئاب، از ضريس كناسىّ روايت كرده است كه گفت: از امام ابو جعفر عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه حجّة الاسلام بر ذمه داشته و در اين حال نذر ميكند كه اگر في المثل فلان حاجتش برآورده شود مردى را بشكرانه آن براى حجّ بمكّه برد. ولى شخص نذركننده پيش از آنكه حجّة الاسلام را انجام دهد، يا بنذر خود وفا كند ميميرد. امام فرمود: اگر مالى از خود بجا نهاده باشد، حجّة الاسلام را از مجموع مالش براى او بجا مى‏آورند، و مبلغى از ثلث مالش را براى حجّ نذريش اختصاص ميدهند، ولى اگر مالى جز به اندازه مخارج حجّة الاسلام بجاى ننهاده باشد، حجة الاسلام او را از محل ما تركش انجام ميدهند، و ولىّ او حجّ نذريش را بنيابت از او بجا مى‏آورد، و در حقيقت اين حجّ نذرى بمانند دينى بر ذمّه او است.