الرحمن ١٠: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و زمین را بنهادش برای جهانیان | |-|معزی=و زمین را بنهادش برای جهانیان | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::10|١٠]] | قبلی = الرحمن ٩ | بعدی = الرحمن ١١ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَنَام»: مردمان. خلائق. | «أَنَام»: مردمان. خلائق. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۶
ترجمه
الرحمن ٩ | آیه ١٠ | الرحمن ١١ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَنَام»: مردمان. خلائق.
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - زمین، سامان یافته از سوى خداى رحمان، در جهت منافع انسان (و الأرض وضعها للأنام) واژه «أنام» در یکى از این معانى استعمال شده است: انسان یا جن و انس و یا همه موجودات روى زمین. در برداشت یاد شده معناى اول انتخاب شده است.
۲ - آمادگى زمین، براى زندگى آدمیان، به تدبیر و قرار داد الهى است; نه امرى اتفاقى. (و الأرض وضعها للأنام)
۳ - جنیان، همانند انسان در زمین سکونت دارند. (و الأرض وضعها للأنام) در صورتى که «أنام» به معناى جن و انس باشد، برداشت بالا استفاده مى شود.
۴ - آفرینش زمین و نظام هستى از سوى خدا، هدفمند است. (و السّماء رفعها و ... و الأرض وضعها للأنام) خداوند متعال در این آیه، نمایانده است که اصولاً سامان یافتن زمین و شکل گیرى آن از آغاز، بدان هدف صورت گرفته که زیستگاه آدمیان باشد.
۵ - سامان زمین و نظام آسمان، تحت ربوبیت یگانه خداوند (الرحمن ... و السّماء رفعها ... و الأرض وضعها) آیه شریفه، همراه با همه پیام هایى که دارد، ممکن است ردّى بر این نظریه مشرکان باشد که قائل به وجود مدبرهایى غیر از خدا در آسمان و زمین هستند.
موضوعات مرتبط
- آسمان: منشأ تدبیر آسمان ۵
- آفرینش: هدفدارى خلقت آفرینش ۴
- تصادف: نفى تصادف ۲
- توحید: توحید ربوبى ۵
- جن: تشابه جن با انسان ۳; جن در زمین ۳; مکان سکونت جن۳
- خدا: آثار تدبیر خدا ۲; افعال خدا ۱; خالقیت خدا ۴
- زمین: فلسفه خلقت زمین ۱; منشأ آمادگى زمین ۲; منشأ تدبیر زمین۵; هدفدارى خلقت زمین ۴
- موجوادت: منافع موجوادت ۱