ق ٣٣

مَنْ‌ خَشِيَ‌ الرَّحْمٰنَ‌ بِالْغَيْبِ‌ وَ جَاءَ بِقَلْبٍ‌ مُنِيبٍ‌

ترجمه

آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود!

|آن كه در نهان از خداى بخشاينده ترسيد و با قلبى مطيع و رام پيش آمد

آنكه در نهان از خداى بخشنده بترسد و با دلى توبه‌كار [باز] آيد.

آن کس که از خدای مهربان در باطن ترسید و با قلب خاشع و نالان به درگاه او باز آمد.

همان کسی که در نهان از [خدای] رحمان می ترسید و دلی رجوع کننده [به سوی خدا] آورده است؛

آنهايى را كه در نهان از خداى رحمان مى‌ترسند و با دلى توبه‌كار آمده‌اند،

همان کسی که به نادیده از خداوند رحمان بیمناک باشد، و دلی پرانابت پیش آورد

آن كسى كه در نهان از خداى رحمان بترسد و با دلى بازگردنده آيد.

همان کسی که در نهان از خداوند مهربان بترسد و با دلی توبه‌کار (به محضر او) بیاید.

کسی که (خدای) رحمان را به پنهان هراس داشت و با دلی پیاپی بازگشت‌کننده‌ی سوی خدا آمد.

آنکه بترسد خدای مهربان را به نهان و بیاید با دلی بازگشت‌کننده‌

ق ٣٢	آیه ٣٣	ق ٣٤
سوره : سوره ق نزول : ٥ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٨ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَنْ»: بدل از (کُلِّ) است. «مُنِیبٍ»: توبه‌کار. متوجه خدا و روی‌آرنده به طاعت او.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

الَّذِينَ‌ يُؤْمِنُونَ‌ بِالْغَيْبِ‌ وَ... (۱) الَّذِينَ‌ يَخْشَوْنَ‌ رَبَّهُمْ‌... (۲)

تفسیر

• آيات ۱۵ - ۳۸ سوره ق
• رد استبعاد اعاده خلقت ، و بيان امكان آن با استناد به وقوع خلقت نخستين
• قدرت و علم خداوند در خلق و تدبير موجودات بهحال خود باقى است
• بيان مقصود ((نزديگى خداوند بر انسان )) با عبارتى ساده و همه كس فهم
• علم خدا به انسان از طريق فرشتگان كاتب اعمال
• گفتار بعضى از مفسرين پيرامون ظرف ((اذا)) در آيه شريفه
• فرشتگان موكل بطور كامل مراقب انسان هستند و چيزى را از قلم نمى اندازند
• معناى اينكه فرمود: سكره موت ((به حق )) آمد
• مقصود از سائق و شهيدى كه در قيامت همراه هر كسى مى آيند و بيان اينكه مخاطب آيه :((لقد كنت فى غفلة من هذا...)) كيست و مفهوم آن چيست
• دو نكته اى كه از اين آيه شريفه استفاده مى شود
• معناى آيه : ((و قال قرينه هذا ما لدىّ عتيد))
• پاسخ خداى تعالى به عذرى كه به قرين شيطانى مشرك دوزخى مى آورد
• تفسير و توضيع ((و ما اءنا بظلام للعبيد))
• وجوهى كه درباره سئوال و جواب در آيه : ((يومنقول لجهنم هل امتلات و تقول هل من مزيد)) و مفاد آن گفته شده است
• وصف متقين و ورودشان به بهشت
• معناى اينكه درباره بهشت متقين فرمود: ((لهم ما يشاؤ ن فيها و لدنيا مزيد))
• روايتى در ذيل آيه : ((افعيينا بالخلق الاول ...)) و درباره دو فرشته نويسنده حسنات وسيئات
• روايتى دال بر اينكه خطاب ((القيا فى جهنمكل كفار عنيد)) به پيامبر و على (عليهما الصلوة و السلام ) مى شود
• چند روايت در ذيل آيه : ((يوم نقول لجهنم هل امتلاءت ...)) و راجع به اينكه درباره متقيندر بهشت فرموده : ((لهم ما يشاؤ ن فيها ولدينا مزيد)) و...
• روايتى در شاءن نزول ((و لقد خلقنا السموات و الاءرض ...)) و سخنى پيرامون آن

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - بهشت، از آن بیم دارندگان از خداوند در نهان (و أُزلفت الجنّة للمتّقین ... من خشى الرحمن بالغیب ) بنابراین که «بالغیب» متعلق به «خشى» باشد، برداشت بالا به دست مى آید.

۲ - متقین، در عین اعتقاد به رحمانیت خداوند، بیمناک از مخالفت با او * (من خشى الرحمن بالغیب ) از این که وصف «الرحمان» مفعول «خشى» قرار گرفته است، مى توان به مطلب فوق ره برد; زیرا در نظر ابتدایى، وصف «منتقم،قهار و...» متناسب با خشیت است و این که وصف «رحمت» به کار گرفته شده است، مى رساند که رجاى متقین آنان را به گناه نمى کشاند.

۳ - تمسّک به رحمانیت خدا و کنار نهادن خشیت، زمینه ساز انحراف و فروهشتن وظایف* (من خشى الرحمن بالغیب ) از ارتباط «أوّاب حفیظ» و «خشى» و وصف «الرحمان» مطلب بالا احتمال مى رود.

۴ - بهشت پاداش آنان که با وجود محسوس نبودن خداوند، همه جا وى را در نظر داشته و از او بیم دارند. (من خشى الرحمن بالغیب ) بنابر این که «بالغیب» وصف براى «رحمان» باشد، برداشت بالا قابل استفاده است.

۵ - مراقبت شدید بر ارزش ها و حدود الهى، در گرو خشیت از خداوند، حتى در نهان (أوّاب حفیظ . من خشى الرحمن بالغیب ) برداشت یاد شده بنابر این نکته است که تعبیر «من خشى...» در مقام توصیف «أوّاب» و «حفیظ» باشد و علیت را برساند; یعنى، این خشیت عامل «أوّاب» و «حفیظ» بودن آنان است.

۶ - تقواپیشگان و ره جویان به بهشت، داراى قلبى خداجو و تائب (و أُزلفت الجنّة للمتّقین ... و جاء بقلب منیب )

۷ - حفظ روحیه توبه و خداجویى تا پایان عمر، شرط ره جویى به بهشت * (و أُزلفت الجنّة ... و جاء بقلب منیب ) تعبیر «جاء» مى تواند اشاره به این نکته باشد که اگر کسى، برهه اى از عمر را با قلب منیب بگذراند; ولى آن را در نهایت از دست داده و نتواند آن را در صحنه قیامت به همراه آورد، برخوردار از بهشت نخواهد بود.

۸ - اهمیت حسن عاقبت * (و جاء بقلب منیب ) برداشت بالا بدان احتمال است که «جاء بقلب» اشاره به پایان کار و حسن عاقبت داشته باشد.

۹ - دستیابى به «قلب منیب» در پرتو خشیت از خداوند، در آشکار و نهان (من خشى الرحمن بالغیب و جاء بقلب منیب ) بنابر این که تقدم لفظى «خشى الرحمان...» بر «جاء بقلب منیب» حکایت از تقدم رتبى داشته باشد، برداشت بالا استفاده مى شود.

موضوعات مرتبط

• ارزشها: زمینه حفظ ارزشها ۵
• اعتصام: آثار اعتصام به رحمانیت خدا ۳
• بهشت: موجبات بهشت ۷
• بهشتیان :۱، ۴ خداجویى بهشتیان ۱، ۶ ۴
• ترس: ترس از مخالفت با خدا ۲
• تکلیف: زمینه ترک تکلیف ۳
• توبه: آثار تداوم توبه ۷; زمینه توبه ۹
• حدودخدا: زمینه حفظ حدودخدا ۵
• خداترسان: خداترسان در بهشت ۱، ۴; فضایل خداترسان ۱
• خداجویى: آثار تداوم خداجویى ۷
• خشیت: آثار ترک خشیت ۳; آثار خشیت ۹; آثار خشیت پنهانى ۵; ارزش خشیت پنهانى ۱; پاداش خشیت پنهانى ۴; خشیت پنهانى ۹
• عقیده: عقیده به رحمانیت خدا ۲
• فرجام: اهمیت حسن فرجام ۸
• گمراهى: زمینه گمراهى ۳
• متقین: خداجویى متقین ۶; خشیت متقین ۲; صفات متقین ۲; عقیده متقین ۲; فضایل متقین ۶