روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۳۴

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عنه عن علي بن الحسن عن منصور عن حريز بن عبد الله عن الفضيل قال :

دَخَلْتُ مَعَ‏ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ اَلْمَسْجِدَ اَلْحَرَامَ‏ وَ هُوَ مُتَّكِئٌ عَلَيَّ فَنَظَرَ إِلَى اَلنَّاسِ وَ نَحْنُ عَلَى‏ بَابِ بَنِي شَيْبَةَ فَقَالَ يَا فُضَيْلُ‏ هَكَذَا كَانَ يَطُوفُونَ فِي‏ اَلْجَاهِلِيَّةِ لاَ يَعْرِفُونَ حَقّاً وَ لاَ يَدِينُونَ دِيناً يَا فُضَيْلُ‏ اُنْظُرْ إِلَيْهِمْ مُكِبِّينَ عَلَى وُجُوهِهِمْ لَعَنَهُمُ اَللَّهُ مِنْ خَلْقٍ مَسْخُورٍ بِهِمْ مُكِبِّينَ عَلَى وُجُوهِهِمْ ثُمَّ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ أَ فَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلى‏ََ وَجْهِهِ أَهْدى‏ََ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلى‏ََ صِرََاطٍ مُسْتَقِيمٍ‏ يَعْنِي وَ اَللَّهِ‏ عَلِيّاً ع‏ وَ اَلْأَوْصِيَاءَ ع ثُمَّ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ فَلَمََّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ اَلَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هََذَا اَلَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ يَا فُضَيْلُ‏ لَمْ يَتَسَمَّ بِهَذَا اَلاِسْمِ غَيْرُ عَلِيٍّ ع‏ إِلاَّ مُفْتَرٍ كَذَّابٌ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْبَأْسِ‏ هَذَا أَمَا وَ اَللَّهِ يَا فُضَيْلُ‏ مَا لِلَّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ حَاجٌّ غَيْرَكُمْ وَ لاَ يَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ إِلاَّ لَكُمْ وَ لاَ يَتَقَبَّلُ إِلاَّ مِنْكُمْ وَ إِنَّكُمْ لَأَهْلُ هَذِهِ اَلْآيَةِ إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبََائِرَ مََا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئََاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَرِيماً يَا فُضَيْلُ‏ أَ مَا تَرْضَوْنَ أَنْ تُقِيمُوا اَلصَّلاَةَ وَ تُؤْتُوا اَلزَّكَاةَ وَ تَكُفُّوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ تَدْخُلُوا اَلْجَنَّةَ ثُمَّ قَرَأَ أَ لَمْ تَرَ إِلَى اَلَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُوا اَلصَّلاََةَ وَ آتُوا اَلزَّكََاةَ أَنْتُمْ وَ اَللَّهِ أَهْلُ هَذِهِ اَلْآيَةِ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۱۱

فضيل گويد: با امام باقر عليه السّلام بمسجد الحرام درآمديم و آن حضرت بمن تكيه كرده‏ بود، پس همان طور كه ما در ميان باب بنى شيبة بوديم بمردم نگريست و فرمود: اى فضيل مردم در زمان جاهليت نيز بهمين وضع دور خانه كعبه طواف ميكردند نه حقى مى‏شناختند و نه بدينى پابند بودند، اى فضيل خوب بآنها (دقت كن) بنگر كه چگونه بروى خود نگونسارند، خدا لعنتشان كند كه اينها چه مردم مسخره و نگونسارى بر روى خويش هستند، سپس اين آيه را خواند: «آيا كسى كه نگونسار بر چهره خويش راه رود راهبرتر است يا كسى كه راست و براهى راست گام زند» (سوره ملك آيه ۲۲) و مقصود از اين آيه بخدا على عليه السّلام و اوصياء عليهم السّلام هستند، سپس اين آيه را خواند: «و چون او را نزديك و مقرب درگاه (حق) بينند درهم و بدريخت گردد چهره كسانى كه كفر ورزيدند و بدانها گويند اين همان كسى است كه بدو ادعا داشتيد» (سوره ملك آيه ۲۷) و مقصود امير مؤمنان عليه السّلام است، اى فضيل كسى جز على عليه السّلام بدين نام (يعنى امير المؤمنين) ناميده نشد مگر آنكه افتراء بسته و دروغ زن بوده تا بامروز مردم. بخدا سوگند اى فضيل كسى از روى حقيقت براى خدا عز ذكره حج نكند جز شما، و جز از شما گناهى آمرزيده نگردد، و عملى پذيرفته نگردد جز از شما، و شمائيد براستى اهل اين آيه (كه فرمايد:) «اگر از گناهان بزرگى كه از آن منع شده‏ايد كناره كنيد گناهان [كوچك‏] شما را محو كنيم و شما را بجايگاه ارجمندى داخل كنيم» (سوره نساء آيه ۳۱). اى فضيل آيا خوشنود نيستيد شماها كه نماز بخوانيد و زكاة بدهيد و زبانهاتان را نگاه داريد و ببهشت برويد، سپس اين آيه را خواند: «آيا نديدى آن كسانى را كه بدانها گفته شد دستهاى خود را نگاه داريد و نماز را برپا داريد و زكاة بدهيد ...» (سوره نساء آيه ۷۷). و فرمود: شمائيد بخدا قسم‏ اهل اين آيه.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۳۷

فضيل مى‏گويد: با امام باقر عليه السّلام به مسجد الحرام وارد شديم و آن حضرت به من تكيه كرده بود، و همان طور كه در باب بنى شيبه بوديم حضرت به مردم نگاه كرد و فرمود:اى فضيل! در زمان جاهليت نيز مردم همين گونه كعبه را طواف مى‏كردند بى‏هيچ شناختى از حق يا پايبندى به دين. اى فضيل! آنها را خوب نگاه كن كه چگونه بر چهره‏هاشان نگونسارند، نفرين خدا بر آنها باد كه چه مردم مسخره و نگونسارى‏اند، و سپس اين آيه را تلاوت فرمود: أَ فَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلى‏ وَجْهِهِ أَهْدى‏ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ «۱» بخدا سوگند مفهوم آن على عليه السّلام و اوصياست، و سپس اين آيه را تلاوت فرمود: فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ «۲» كه مقصود امير المؤمنين عليه السّلام است. اى فضيل! تا بدين روز كسى جز على عليه السّلام بدين نام [امير المؤمنين‏] ناميده نشد مگر آنكه افترا بست و دروغ زد. اى فضيل! بخدا سوگند جز شما كسى از روى حقيقت براى خداوند والانام حج نكرد و جز از شما گناهى آمرزيده نگردد و كارى پذيرفته نيابد مگر از شما، و براستى شماييد اهل اين آيه كه مى‏فرمايد: إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيماً «۳». اى فضيل! آيا خشنود نيستيد كه نماز بخوانيد و زكات بپردازيد و زبانتان را نگاه داريد و به فردوس درآييد، و سپس اين آيه را تلاوت فرمود: أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ ... «۴»، بخدا سوگند شماييد اهل اين آيه. __________________________________________________

(۱) «آيا كسى كه نگونسار بر چهره خويش راه رود راهبرتر است يا كسى كه راست و بر هر راهى راست گام زند» (سوره ملك/ آيه ۲۲).
(۲) «و چون او را نزديك و مقرّب درگاه [حق‏] بيند بد ريخت گردد چهره كسانى كه كفر ورزيدند و بدانها گويند اين همان كسى است كه بدو ادّعا داشتيد» (سوره ملك/ آيه ۲۷).
(۳) «اگر از گناهان بزرگى كه از آن منع شده‏ايد كناره گيريد گناهان كوچك شما را محو كنيم و به جايگاه گرانقدرى واردتان سازيم» (سوره نساء/ آيه ۳۱).
(۴) «آيا نديدى كسانى را كه بدانها گفته شد دستهاى خويش بازداريد و نماز برپا كنيد و زكات بپردازيد» (سوره نساء/ آيه ۷۷).