روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۲۹

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن بعض اصحابنا عن ابي عبد الله ع قال :

عَاشَ‏ نُوحٌ ع‏ أَلْفَيْ سَنَةٍ وَ ثَلاَثَمِائَةِ سَنَةٍ مِنْهَا ثَمَانُمِائَةٍ وَ خَمْسِينَ سَنَةً قَبْلَ أَنْ يُبْعَثَ وَ أَلْفُ سَنَةٍ إِلاََّ خَمْسِينَ عََاماً وَ هُوَ فِي قَوْمِهِ يَدْعُوهُمْ وَ خَمْسُمِائَةِ عَامٍ بَعْدَ مَا نَزَلَ مِنَ اَلسَّفِينَةِ وَ نَضَبَ اَلْمَاءُ فَمَصَّرَ اَلْأَمْصَارَ وَ أَسْكَنَ وُلْدَهُ اَلْبُلْدَانَ ثُمَّ إِنَ‏ مَلَكَ اَلْمَوْتِ‏ جَاءَهُ وَ هُوَ فِي اَلشَّمْسِ فَقَالَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ فَرَدَّ عَلَيْهِ‏ نُوحٌ ع‏ قَالَ مَا جَاءَ بِكَ يَا مَلَكَ اَلْمَوْتِ‏ قَالَ جِئْتُكَ لِأَقْبِضَ رُوحَكَ قَالَ دَعْنِي‏ أَدْخُلْ مِنَ اَلشَّمْسِ إِلَى اَلظِّلِّ فَقَالَ لَهُ نَعَمْ فَتَحَوَّلَ ثُمَّ قَالَ يَا مَلَكَ اَلْمَوْتِ‏ كُلُّ مَا مَرَّ بِي مِنَ اَلدُّنْيَا مِثْلُ تَحْوِيلِي مِنَ اَلشَّمْسِ إِلَى اَلظِّلِّ فَامْضِ لِمَا أُمِرْتَ بِهِ فَقَبَضَ رُوحَهُ ع

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۰۷

برخى از اصحاب ما از امام صادق عليه السّلام روايت كرده‏اند كه فرمود: نوح عليه السّلام دو هزار و سيصد سال عمر كرد، هشتصد و پنجاه سال پيش از اينكه به پيغمبرى مبعوث شود، و نهصد و پنجاه سال در ميان مردم آنها را بخدا دعوت كرد و پانصد سال پس از (طوفان كه از) كشتى فرود آمد و آب فرو نشست، و در اين مدت شهرها را از نو بنا كرد و فرزندانش را در شهرها جا داد، سپس فرشته مرگ در وقتى كه در آفتاب نشسته بود بسراغش آمد و باو گفت: آمده‏ام تا قبض روحت كنم، نوح فرمود: اجازه ميدهى تا من از آفتاب بسايه بروم؟ گفت: آرى، نوح از آفتاب بسايه آمد سپس فرمود: اى ملك الموت آنچه از اين عمر دنيا بر من گذشت بمانند همين جابجا شدن من از آفتاب بسايه بود، اكنون ماموريت خود را انجام ده، پس ملك الموت جانش را بگرفت.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۳۴

برخى از اصحاب ما از امام صادق عليه السّلام روايت مى‏كنند كه فرمود: نوح دو هزار و سيصد سال عمر كرد، هشتصد و پنجاه سال پيش از آنكه به پيامبرى برانگيخته شود و نهصد و پنجاه سال در ميان مردم ايشان را به سوى خدا فرا مى‏خواند و پانصد سال پس از طوفان، كه كشتى فرود آمد و آب فرو نشست و شهرها را از نو بنياد نهاد و فرزندانش را در شهرها جا داد. سپس فرشته مرگ در حالى نزد او آمد كه وى در آفتاب نشسته بود و به او گفت: آمده‏ام تا جانت را بگيرم. نوح فرمود: اجازه مى‏دهى از آفتاب به سايه بروم؟ گفت:آرى. نوح از آفتاب به سايه آمد و سپس فرمود: اى فرشته مرگ! آنچه از عمر دنيا بر من گذشت چونان آمدن من بود از آفتاب به سايه، اكنون آنچه را بدان مأمور هستى انجام بده، و بدينسان عزرائيل جان او را بستاند.