الزخرف ٣: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=که ما گردانیدیمش قرآنی عربی شاید شما بخرد یابید | |-|معزی=که ما گردانیدیمش قرآنی عربی شاید شما بخرد یابید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الزخرف | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الزخرف | نزول = [[نازل شده در سال::5|٥ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::3|٣]] | قبلی = الزخرف ٢ | بعدی = الزخرف ٤ | کلمه = [[تعداد کلمات::6|٦]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«قُرْآناً عَرَبِیّاً»: (نگا: یوسف / طه / زمر / ، فصّلت / شوری / . | «قُرْآناً عَرَبِیّاً»: (نگا: یوسف / طه / زمر / ، فصّلت / شوری / . |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۲
ترجمه
الزخرف ٢ | آیه ٣ | الزخرف ٤ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«قُرْآناً عَرَبِیّاً»: (نگا: یوسف / طه / زمر / ، فصّلت / شوری / .
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۴، سوره زخرف
- مفاد و غرض كلى سوره مباركه زخرف
- شرح مراد از اينكه در وصف قرآن فرمود: ((و انه فى امّ الكتاب لدينا لعلىّ حكيم ))
- گفتارى دو احتمال درباره ((احلكم تعقلون )) و پاسخ به آن
- احتجاج بر ربوبيت و يگانگى خداى تعالى با ذكر بخشى از آيات تكوينى او
- مقصود از به ياد آوردن نعمت پروردگار پس از سوار شدن بر كشتى ها و چهارپايان
نکات آیه
۱ - قرآن، کتابى نازل شده به زبان عربى از سوى خداوند (إنّا جعلنه قرءانًا عربیًّا)
۲ - نزول قرآن به زبان عربى، زمینه سهولت فهم آن براى مردم عصر پیامبر(ص) و جامعه هاى عرب زبان (إنّا جعلنه قرءانًا عربیًّا لعلّکم تعقلون) «عربیّاً» اگر به معناى زبان عربى باشد، خطاب در «لعلّکم تعقلون» خاص بوده و تنها شامل مردم عرب زبان مى شود; یعنى، ما قرآن را به زبان عربى قرار دادیم به آن امید که شما مردم عرب در آن بیندیشید. و اگر «عربیّاً» به معناى فصیح و شیوا باشد، خطاب در «لعلّکم تعقلون» عام بوده و فراگیرنده همه انسان ها مى شود; یعنى، ما قرآن را شیوا و گیرا قرار دادیم، بدان امید که شما انسان ها بدان جذب شده و در آن تعقل و اندیشه نمایید. برداشت یاد شده بر پایه احتمال اول است.
۳ - زبان عربى، داراى جایگاهى ویژه در انتقال مفاهیم بلند و معارف نیازمند اندیشه و تعقل (إنّا جعلنه قرءانًا عربیًّا لعلّکم تعقلون)
۴ - قرآن، کتابى فصیح و داراى پیامى روشن و بدون ابهام (إنّا جعلنه قرءانًا عربیًّا) برداشت یاد شده با توجه به معناى دیگر «عربیّاً» - که فصاحت است - به دست مى آید. در مفردات راغب آمده: «العربى: الفصیح البین من الکلام»; یعنى، عربى به سخنى گفته مى شود که شیوا، روشن و بدون ابهام باشد.
۵ - بهره گیرى از معارف روشن وحى، نیازمند تعقل و خردورزى (و الکتب المبین ... لعلّکم تعقلون)
۶ - فصاحت قرآن، موجب جلب توجه اعراب عصر پیامبر(ص) و واداشتن آنان به اندیشه و تعقل (إنّا جعلنه قرءانًا عربیّا لعلّکم تعقلون)
۷ - مفاهیم وحى، قبل از نزول در قالب واژگان عرب، مفاهیمى فراتر از عقل بشر بوده است. (إنّا جعلنه قرءانًا عربیّا لعلّکم تعقلون) از این که فلسفه عربى بودن قرآن، خردورزى در آن قرار داده شده است، مطلب بالا استفاده مى شود.
۸ - پیام هاى دینى، اگر با زبانى فصیح و قالبى متناسب ارائه شود، ذهن و اندیشه انسان ها را به خود جذب مى کند. (إنّا جعلنه قرءانًا عربیًّا لعلّکم تعقلون) این نکته که قرآن به واسطه فصاحتش، زمینه تعقل و جذب اذهان را فراهم مى کند، نشانگر آن است که اگر پیام هاى دینى، این ویژگى را داشته باشند، در جذب مخاطب موفق خواهند بود.
موضوعات مرتبط
- انسان: عجز انسان ۷; محدوده عقل انسان ۷
- تبلیغ: روش تبلیغ ۸; عوامل مؤثر در تبلیغ ۸; فصاحت در تبلیغ ۸
- تعقل: آثار تعقل ۵; تعقل در وحى ۵
- دین: تبلیغ دین ۸
- عربى: نقش زبان عربى ۳; ویژگیهاى زبان عربى ۳
- عربها: عربها و قرآن ۲
- قرآن: آثار فصاحت قرآن ۶; زمینه فهم قرآن ۲; عربیت قرآن ۱; فصاحت قرآن ۴; فلسفه عربیت قرآن ۲; منشأ نزول قرآن ۱; وضوح قرآن ۴; ویژگیهاى قرآن ۱، ۴
- مردم: زمینه تعقل مردم صدراسلام ۶; مردم صدراسلام و قرآن ۲
- وحى: زمینه استفاده از وحى ۵; عظمت تعالیم وحى ۷