الشورى ٤: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=او را است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و او است فرازنده بزرگ | |-|معزی=او را است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و او است فرازنده بزرگ | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الشورى | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الشورى | نزول = [[نازل شده در سال::12|١٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::4|٤]] | قبلی = الشورى ٣ | بعدی = الشورى ٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ ...»: مجموعه عالم هستی از آن او است. | «لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ ...»: مجموعه عالم هستی از آن او است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۱
ترجمه
الشورى ٣ | آیه ٤ | الشورى ٥ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ ...»: مجموعه عالم هستی از آن او است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۶، سوره شورى
- مدار سخن در سوره مباركه شورى و وجوه مختلفى كه درباره حروف مقطعه قرآن گفته شده است .
- يازده قول در معناى حروف مقطعه
- حق مطلب درباره حروف مقطعه
- نكته اى قابل توجه در سوره هايى كه حروف مقطعه اولشان يكى است
- حروف مقطعه رموزى هستند بين خدا و پيامبرش
- معناى اينكه فرمود: ((كذلك يوحى اليك ...))
- توضيح اينكه آيه : ((و تكاد السموات يتفظرن من فوقهن ...)) و در مقام بيان عظمت وحىو كلام خدا است
- مقصود از استغفار ملائكه براى زمينيان (و يستغفرون لمن فى الارض ) در خواست تشريعدين براى آنها است
- (نقل و نقد رواياتى درباره حروف مقطعه قرآن )
- روايتى از امام صادق عليه السلام در معناى حروف مقطعه
- بررسى رواياتى كه حروف مقطعه كه حروف مقطعه را به اسماى حسناى خدا معنى كردهاند
- ((الم )) حروفى هستند از اسم اعظم خدا
نکات آیه
۱ - مالکیت مطلقه خداوند، بر مجموعه نظام هستى (له ما فى السموت و ما فى الأرض) لام در «له» لام ملکیت و تقدیم «له» بر «ما» مفید حصر است.
۲ - وحى و بعثت پیامبران، مقتضاى مالکیت و ربوبیت بى شریک خدا بر جهان و انسان (کذلک یوحى إلیک ... له ما فى السموت و ما فى الأرض)
۳ - مالکیت مطلق خداوند بر جهان هستى، پشتوانه عزت (قاهربودن) و حکمت (کاردانى) خداوندى است. (اللّه العزیز الحکیم . له ما فى السموت و ما فى الأرض)
۴ - مشروعیت مالکیت انسان، در گرو امضاى آن از سوى خداوند است. (له ما فى السموت و ما فى الأرض) از این که خداوند، مالکیت حقیقى در جهان هستى را براى خود منحصر فرموده، مطلب بالا قابل برداشت است.
۵ - خداوند، علىّ (بلند مرتبه اى بى مانند) و عظیم (بزرگى بى همتا) است. (و هو العلىّ العظیم) «العلى» و «العظیم» خبر معرّف به الف و لام و مفید حصر است.
۶ - فرمان برى و مملوکیت جهان هستى، نشانگر والایى و عظمت بى مانند خداوند است. (له ما فى السموت و ما فى الأرض و هو العلىّ العظیم)
موضوعات مرتبط
- آفرینش: مالک آفرینش ۱، ۲; مدبر آفرینش ۲; مملوکیت آفرینش ۶
- احکام: احکام امضایى ۴
- اسماء و صفات: عظیم ۵; على ۵
- انبیا: منشأ نبوت انبیا ۲
- انسان: مالک انسان ۲; مدبر انسان ۲; منشأ مالکیت انسان ها ۴
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۲
- خدا: آثار ربوبیت خدا ۲; آثار مالکیت خدا ۲، ۳; زمینه حکمت خدا ۳; زمینه عزت خدا ۳; مالکیت خدا ۱; نشانه هاى عظمت خدا ۶; نشانه هاى علو خدا ۶
- وحى: منشأ وحى ۲