الزمر ٣٣: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و آنکه راستی آورد و راست پنداشتش آنانند پرهیزکاران | |-|معزی=و آنکه راستی آورد و راست پنداشتش آنانند پرهیزکاران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الزمر | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الزمر | نزول = [[نازل شده در سال::8|٨ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::33|٣٣]] | قبلی = الزمر ٣٢ | بعدی = الزمر ٣٤ | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«الَّذِی جَآءَ بِالصِّدْقِ»: مراد پیغمبران به طور عامّ، و پیغمبر اسلام به طور خاصّ است. «صَدَّقَ بِهِ»: مراد مؤمنان و پیروان جملگی پیغمبران به طور عامّ، و مؤمنان و پیروان پیغمبر اسلام به طور خاصّ است. | «الَّذِی جَآءَ بِالصِّدْقِ»: مراد پیغمبران به طور عامّ، و پیغمبر اسلام به طور خاصّ است. «صَدَّقَ بِهِ»: مراد مؤمنان و پیروان جملگی پیغمبران به طور عامّ، و مؤمنان و پیروان پیغمبر اسلام به طور خاصّ است. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۹
ترجمه
| الزمر ٣٢ | آیه ٣٣ | الزمر ٣٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الَّذِی جَآءَ بِالصِّدْقِ»: مراد پیغمبران به طور عامّ، و پیغمبر اسلام به طور خاصّ است. «صَدَّقَ بِهِ»: مراد مؤمنان و پیروان جملگی پیغمبران به طور عامّ، و مؤمنان و پیروان پیغمبر اسلام به طور خاصّ است.
تفسیر
- آيات ۲۱ - ۳۷ سوره زمر
- لازمه هدايت ، شرح صدر براى اسلام ، و لازمه ضلالت ، قساوت قلب از ياد خداست
- مراد از اينكه قرآن احسن الحديث ، كتابا متشابها و مثانى است و...
- هدايت فقط كار خداست ، بدون واسطه يا به واسطه انبياء و اولياء
- معنى و مراد از افمن يتقى بوجهه سوء العذاب يوم القيمة
- مثلى براى بيان حال موحد و مشرك ضرب الله مثلا رجلا فيه شركاء...
- مراد از كذب بر خدا و اينكه چرا مرتكب آن اظلم = ستمگرترين است
- بيان پاداش پرهيزگاران نزد خداوند
- رواياتى در ذيل آيه : افمن شرح الله صدره للاسلام ...، عند ربكم تختصمون و مراد ازالذى جاء بالصدق ... و...
- دو روايت درباره مراد از الذى بالصدق
نکات آیه
۱ - پیامبراسلام(ص)، آورنده کتاب آسمانى قرآن و دین الهى و تصدیق کننده و مؤمن به آن بود. (و الذى جاء بالصدق و صدّق به) در این که «الذى» در دو جمله « جاء بالصدق و صدّق به» چیست، چند احتمال وجود دارد: ۱- مقصود در هر دو جمله یک شخص و آن پیامبراسلام(ص) است. ۲- مراد پیامبران الهى مى باشد و «الذى» - هرچند به صیغه مفرد است - ولى به قرینه این که با صیغه جمع (أُولئک هم المتّقون) بدان اشاره گشته، از آن جنس اراده شده است. ۳- مقصود از «الذى» در جمله دوم (و صدّق به) بر مبناى احتمال نخست، پیروان پیامبراسلام(ص) و بر مبناى احتمال دوم، پیروان پیامبران الهى است. گفتنى است برداشت یاد شده مبتنى بر احتمال اول است.
۲ - پیامبراسلام(ص) مظهر تقواپیشگى (و الذى جاء بالصدق و صدّق ... أُولئک هم المتّقون)
۳ - پیامبران، آورندگان دین الهى و تصدیق کننده و مؤمن به آن (و الذى جاء بالصدق و صدّق به)
۴ - پیامبران الهى، مظهر تقواپیشگى (و الذى جاء بالصدق ... أُولئک هم المتّقون)
۵ - تنها پیروان انبیاى الهى و ادیان توحیدى، از تقواپیشگان اند. (و الذى جاء بالصدق و صدّق به أُولئک هم المتّقون) ضمیر فصل «هم» مفید قصر و موجب اختصاص صفت تقوا به «الذى جاء...» است.
۶ - تقواپیشگان، داراى قرب و منزلت ویژه در پیشگاه خداوند (أُولئک هم المتّقون) «أُولئک» براى اشاره به افراد و اشخاص دور دست وضع شده است. استعمال آن در مورد تقواپیشگان، براى بیان عظمت و بلندمرتبگى آنان مى باشد.
۷ - قرآن و ادیان الهى، سراسر راست و مطابق با واقع و حق و حقیقت (و الذى جاء بالصدق)
۸ - ایمان به هدف و پایبندى به آرمان هاى خویش، از خصوصیات پیامبران است. (و الذى جاء بالصدق و صدّق به)
۹ - ایمان به هدف و پایبندى به آرمان ها، از شرایط رهبران جامعه ایمانى و اسلامى است. (و الذى جاء بالصدق و صدّق به)
موضوعات مرتبط
- ادیان آسمانى: حقانیت ادیان آسمانى ۷; فضیلت ادیان آسمانى ۷
- انبیا: آرمان انبیا ۸; استقامت انبیا ۸; ایمان انبیا ۳، ۸; تقواى انبیا ۴; تقواى پیروان انبیا ۵; صفات انبیا ۸; فضایل انبیا ۴; فضایل پیروان انبیا ۵; نقش انبیا ۳
- خدا: دین خدا ۳
- رهبران دینى: استقامت رهبران دینى ۹; ایمان رهبران دینى ۹
- رهبرى: شرایط رهبرى ۹
- قرآن: تصدیق قرآن ۱; حقانیت قرآن ۷; فضیلت قرآن ۷; مؤمنان به قرآن ۱
- متقین: ۲، ۴، ۵ تقرب متقین ۶; فضایل متقین ۶
- محمد(ص): ایمان محمد(ص) ۱; تقواى محمد(ص) ۲; فضایل محمد(ص) ۲; کتاب آسمانى محمد(ص) ۱; نقش محمد(ص) ۱
- مقربان: ۶
- موحدان: تقواى موحدان ۵; فضایل موحدان ۵
