روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۴۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن هشام بن سالم عن ابي عبيده الحذا عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ اَلْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اِلْتَقَيَا فَتَصَافَحَا أَقْبَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِمَا بِوَجْهِهِ وَ تَسَاقَطَتْ عَنْهُمَا اَلذُّنُوبُ كَمَا يَتَسَاقَطُ اَلْوَرَقُ مِنَ اَلشَّجَرِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۳۳

امام صادق (ع) فرمود: چون دو مؤمن به هم برخورند و به هم دست دهند، خدا عز و جل رو به سوى آنها كند و گناهان از آنها بريزد چنانچه برگ‏ درخت مى‏ريزد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶۰

و فرمود: چون دو مؤمن بهم برخورند و مصافحه كنند، خداى عز و جل بآنها رو آورد و گناهانشان چون برگ درخت بريزد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۵۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از هشام بن سالم، از ابوعبيده حذّاء، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه چون دو مؤمن به هم رسند و مصافحه كنند، خداى عز و جل روى خويش را به ايشان آورد، و گناهان از ايشان فرو ريزد، چنان كه برگ از درخت فرو مى‏ريزد».