روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۲۹۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

و في روايه اخري قال :

فَكَانَ بَعْدَ ذَلِكَ‏ يَعْقُوبُ ع‏ يُنَادِي مُنَادِيهِ كُلَّ غَدَاةٍ مِنْ مَنْزِلِهِ عَلَى فَرْسَخٍ أَلاَ مَنْ أَرَادَ اَلْغَدَاءَ فَلْيَأْتِ إِلَى‏ يَعْقُوبَ‏ وَ إِذَا أَمْسَى نَادَى أَلاَ مَنْ أَرَادَ اَلْعَشَاءَ فَلْيَأْتِ إِلَى‏ يَعْقُوبَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۷۷

و در روايت ديگرى است كه فرمود: پس از آن شيوه چنين شد كه هر چاشتگاه، جارجى يعقوب از منزل او تا مسافت يك فرسخ جار مى‏كشيد كه: هر كس چاشت خواهد، به خانه يعقوب آيد، و در شامگاه هم جار مى‏زد كه: هر كس شام خواهد، به خانه يعقوب آيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۹۱

و در روايت ديگرى است كه يعقوب عليه السلام پس از آن (وحى) هميشه از منزلش در هر چاشتگاه تا سر يك فرسنگى جار ميزدند: كه هر كس چاشت خواهد بخانه يعقوب آيد و در شامگاه هم جار ميزدند: كه هر كس شام خواهد نزد يعقوب آيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۶۷

و در روايت ديگر فرمود كه: «پس يعقوب عليه السلام بعد از آن، چنان بود كه مناديش در هر بامداد از منزلش بر سر فرسخ ندا در مى‏داد كه: بدانيد و آگاه باشيد! كه هر كه چاشت مى‏خواهد، بايد كه به نزد يعقوب عليه السلام آيد. و چون شام مى‏كرد، ندا در مى‏داد كه: بدانيد و آگاه باشيد! كه هر كه شام مى‏خواهد، بايد كه به نزد يعقوب عليه السلام آيد».