روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۲۱۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن صفوان بن يحيي قال :

كُنْتُ عِنْدَ اَلرِّضَا ع‏ فَعَطَسَ فَقُلْتُ لَهُ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكَ ثُمَّ عَطَسَ فَقُلْتُ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكَ ثُمَّ عَطَسَ فَقُلْتُ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكَ وَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِذَا عَطَسَ مِثْلُكَ‏ نَقُولُ لَهُ كَمَا يَقُولُ بَعْضُنَا لِبَعْضٍ يَرْحَمُكَ اَللَّهُ أَوْ كَمَا نَقُولُ‏ قَالَ نَعَمْ أَ لَيْسَ تَقُولُ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ قُلْتُ بَلَى قَالَ اِرْحَمْ‏ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ قَالَ بَلَى وَ قَدْ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ رَحِمَهُ وَ إِنَّمَا صَلَوَاتُنَا عَلَيْهِ رَحْمَةٌ لَنَا وَ قُرْبَةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۳۷

از صفوان بن يحيى، گويد: من نزد امام رضا (ع) بودم و عطسه‏اى زد، من به او گفتم: صلى اللَّه عليك، باز عطسه زد و گفتم: صلى اللَّه عليك، و باز عطسه زد و گفتم: صلى اللَّه عليك، و به او گفتم: قربانت، چون مانند توئى (امام معصوم) عطسه زند بگوئيم مانند آنكه به يك ديگر مى‏گوئيم: يرحمك اللَّه، يا بگوئيم آنچه من مى‏گويم؟ فرمود: آرى، مگر نگفتى: صلى اللَّه على محمد و آله‏ ؟ گفتم: چرا، فرمود: يعنى‏ ارحم محمداً و آل محمد ، فرمود: آرى، محققاً خدا صلوات داده است بر او و به او مهربانى كرده و همانا كه صلوات ما بر آن حضرت، رحمت براى خود ما است و تقرّب به خدا است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۷۱

صفوان بن يحيى گويد: در خدمت حضرت رضا عليه السلام بودم پس آن حضرت عطسه زد، من باو گفتم: «صلى اللَّه عليك» دوباره عطسه زد من گفتم: «صلى اللَّه عليك» براى سومين بار عطسه زد و من‏ گفتم: «صلى اللَّه عليك» و عرضكردم: قربانت: اگر مانند شما (امام معصومى) عطسه زد همان طور كه ما بهم ميگوئيم «يرحمك اللَّه» آن طور بگوئيم يا اين طور كه من ميگويم؟ فرمود: چرا مگر نميگوئى: «صلى اللَّه على محمد و آله»؟ عرضكردم: چرا، فرمود: (تو ميگوئى:)

«ارحم محمدا و آل محمد»
(يعنى پس از آنكه ميگوئى:
«صلى اللَّه على محمد و آله»

دنبالش ميگوئى:

«ارحم محمدا و آل محمد»

و اين هر دو طلب رحمت است بدو لفظ: يكى بلفظ

«يرحمك اللَّه»

و ديگر بلفظ

«ارحم محمدا و آل محمد»

- از فيض- ره-) سپس فرمود: آرى محققا خداوند بر محمد صلوات و رحمت فرستاده و جز اين نيست كه صلوات ما بر او براى ما رحمت و تقرب بخدا است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۳۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از صفوان بن يحيى روايت كرده است كه گفت: در نزد امام رضا عليه السلام بودم كه عطسه كرد. گفتم كه: صلى اللَّه عليك. بعد از آن، عطسه كرد. گفتم كه: صلى اللَّه عليك. بعد از آن، عطسه كرد. گفتم كه: صلى اللَّه عليك، و به آن حضرت عرض كردم كه: فداى تو گردم! چون مثل تو عطسه كند، به او بگوييم كه: يرحمك اللَّه، چنان كه بعضى از ما به بعضى مى‏گويد، يا چنان كه ما مى‏گوييم، بگوييم؟ حضرت عليه السلام فرمود: «آرى». و فرمود: «آيا نمى‏گويى كه: صلى اللَّه على محمد و آل محمد؛ يعنى: صلوات فرستد خدا بر محمد و آل محمد، و ايشان را رحمت كند»؟ عرض كردم: بلى، مى‏گويم. فرمود: «آيا خدا محمد و آل محمد را رحمت فرموده و خود مبادرت به جواب نموده؟». فرمود: «بلى، و به تحقيق كه بر او صلوات فرستاده و او را رحمت كرده، و جز اين نيست كه صلوات ما بر او، رحمت از براى ما و قربت است» (يعنى و همچنين است صلوات شما بر ما).