روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۷۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن علي بن ابي حمزه قال :

سَأَلَ‏ أَبُو بَصِيرٍ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ وَ أَنَا حَاضِرٌ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَقْرَأُ اَلْقُرْآنَ‏ فِي لَيْلَةٍ فَقَالَ لاَ فَقَالَ فِي لَيْلَتَيْنِ فَقَالَ لاَ حَتَّى بَلَغَ سِتَّ لَيَالٍ فَأَشَارَ بِيَدِهِ فَقَالَ هَا ثُمَّ قَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ مِنْ أَصْحَابِ‏ مُحَمَّدٍ ص‏ كَانَ يَقْرَأُ اَلْقُرْآنَ‏ فِي شَهْرٍ وَ أَقَلَّ إِنَ‏ اَلْقُرْآنَ‏ لاَ يُقْرَأُ هَذْرَمَةً وَ لَكِنْ يُرَتَّلُ تَرْتِيلاً إِذَا مَرَرْتَ بِآيَةٍ فِيهَا ذِكْرُ اَلنَّارِ وَقَفْتَ عِنْدَهَا وَ تَعَوَّذْتَ بِاللَّهِ مِنَ‏ اَلنَّارِ فَقَالَ‏ أَبُو بَصِيرٍ أَقْرَأُ اَلْقُرْآنَ‏ فِي‏ رَمَضَانَ‏ فِي لَيْلَةٍ فَقَالَ لاَ فَقَالَ فِي لَيْلَتَيْنِ فَقَالَ لاَ فَقَالَ فِي ثَلاَثٍ فَقَالَ هَا وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ نَعَمْ‏ شَهْرُ رَمَضَانَ‏ لاَ يُشْبِهُهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلشُّهُورِ لَهُ حَقٌّ وَ حُرْمَةٌ أَكْثِرْ مِنَ اَلصَّلاَةِ مَا اِسْتَطَعْتَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۳۹

از على بن ابى حمزه گويد: من حاضر بودم كه ابو بصير از امام صادق (ع) پرسيد، به او گفت: قربانت، من قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، گفت: در دو شب بخوانم؟ فرمود: نه، تا رسيد به شش شب و امام با دستِ خود اشاره كرد: ها (يعنى بخوان)، سپس امام صادق (ع) فرمود: اى ابا محمد راستى آنها كه از اصحاب محمد (ص) پيش از شماها بودند قرآن را در يك ماه و كمتر مى‏خواندند، راستى قرآن را به شتاب و سرسرى نبايد خواند ولى بايد به آرامى خوانده شود و چون به آيه رسى كه در آن ذكرِ دوزخ است، در سرِ آن بايستى و از دوزخ به خدا پناه برى. پس ابو بصير گفت: در ماه رمضان همه قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، گفت: در دو شب؟ فرمود: نه، گفت: در سه شب؟ فرمود: ها- و با دستِ خود اشاره كرد- آرى ماه رمضان است كه هيچ كدام از ماه‏ها بدان نمانند براى آن حق و حرمتى است، نماز را هر چه توانى بخوان (يعنى در ماه رمضان).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۳

على بن أبى حمزه گويد: ابو بصير از امام صادق عليه السّلام پرسيد- و من نيز در خدمتش بودم- و عرضكرد: قربانت شوم! من قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، عرضكرد: در دو شب؟ فرمود: نه، تا رسيد بشش‏ شب با دست اشاره كرده فرمود: ها (يعنى آرى بخوان) سپس حضرت صادق عليه السلام فرمود: اى ابا محمد آنان كه پيش از شماها بودند از اصحاب حضرت محمد (ص) قرآن را در يكماه و كمتر ميخواندند، قرآن را بشتاب و سرعت نبايد خواند بلكه بايد هموار و شمرده خوانده شود، و هر گاه بآيه‏اى برخورد كردى كه در آن ذكر دوزخ است نزد آن بايستى و از دوزخ بخدا پناه برى، پس أبو بصير عرضكرد: در ماه رمضان قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه، عرضكرد: در دو شب بخوانم؟ فرمود: نه، عرضكرد: در سه شب بخوانم؟ فرمود: آرى بخوان- و با دست خود اشاره كرد- آرى ماه رمضان (ما هى) است كه هيچ كداميك از ماهها بدو نمانند براى آن ماه حق و حرمتى است، (و در آن ماه) نماز هر چه توانى بخوان.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۴۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از على بن ابى حمزه روايت كرده است كه گفت: ابو بصير از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال نمود و من حاضر بودم. پس به آن حضرت عرض كرد كه: فداى تو گردم! آيا قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: «نه». عرض كرد: در دو شب؟ فرمود: «نه». تا آنكه به شش شب رسيد. پس حضرت به دست خويش اشاره فرمود، و فرمود: «بلى». بعد از آن، حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «اى ابامحمد! به درستى كه آنكه پيش از شما بوده از اصحاب محمد صلى الله عليه و آله، چنان بوده كه در يك ماه يا كمتر قرآن را مى‏خواند. به درستى كه قرآن نبايد به شتاب خوانده شود، وليكن بايد به ترتيل خوانده شود، ترتيلى درست، و چون به آيه‏اى بگذرى كه ذكر آتش در آن باشد، در نزد آن مى‏ايستى، و از آتش به خدا پناه مى‏برى». پس ابوبصير عرض كرد كه: در ماه مبارك رمضان قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود:

«نه». عرض كرد: در دو شب؟ فرمود: «نه». عرض كرد: در سه شب؟ فرمود كه: «ها» و به دست خويش اشاره فرمود، و فرمود: «آرى، ماه مبارك رمضان، چيزى از ماه‏ها به آن شباهت ندارد. آن را حقّ و حرمتى عظيم است. در آن نماز بسيار بكن، آنچه توانى» (يا مادامى كه استطاعت داشته باشى) «۱».
(۱). مترجم گويد كه: حق، در اين مقام اين است كه قارى را جايز است كه هر قدر از قرآن را كه خواهد، بخواند، و يك روز و دو روز بيشتر، كمتر، در ختم آن معتبر نيست، و به شرطى كه آن قدر تند نخواند كه حروفش در يكديگر گم شود. و ماه مبارك رمضان و غير آن، در باب جواز بسيارى و كمى خواندن آن فرقى ندارد، وليكن چون تفكّر و تدبّر در آن در وقت خواندن مستحبّ است، و انسان در اكثر اوقات، اوقاتش مستغرق مشاغل دنيوى است، و حواس ظاهر و باطنش مصروف آن است، لهذا او را ميسّر نمى‏شود كه كلام اللَّه را با آداب مقرّره بسيار تلاوت نمايد، وليكن در ماه مبارك رمضان، فى‏الجمله فراغ‏بالى دارد، و هر كسى درخور خويش، حالى دارد، و علّت منع خواندن آن در يك شب در غير ماه مبارك، و جواز اين امر در آن، همين است. (مترجم)