روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۱۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه و عده من اصحابنا عن احمد بن محمد و سهل بن زياد جميعا عن ابن محبوب عن مالك بن عطيه عن يونس بن عمار قال قال ابو عبد الله ع :

إِنَّ اَلدَّوَاوِينَ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ثَلاَثَةٌ دِيوَانٌ فِيهِ اَلنِّعَمُ وَ دِيوَانٌ فِيهِ اَلْحَسَنَاتُ وَ دِيوَانٌ فِيهِ اَلسَّيِّئَاتُ فَيُقَابَلُ بَيْنَ دِيوَانِ اَلنِّعَمِ وَ دِيوَانِ اَلْحَسَنَاتِ فَتَسْتَغْرِقُ اَلنِّعَمُ عَامَّةَ اَلْحَسَنَاتِ وَ يَبْقَى دِيوَانُ اَلسَّيِّئَاتِ فَيُدْعَى بِابْنِ آدَمَ اَلْمُؤْمِنِ لِلْحِسَابِ فَيَتَقَدَّمُ‏ اَلْقُرْآنُ‏ أَمَامَهُ فِي أَحْسَنِ صُورَةٍ فَيَقُولُ يَا رَبِّ أَنَا اَلْقُرْآنُ‏ وَ هَذَا عَبْدُكَ اَلْمُؤْمِنُ قَدْ كَانَ يُتْعِبُ نَفْسَهُ بِتِلاَوَتِي وَ يُطِيلُ لَيْلَهُ بِتَرْتِيلِي وَ تَفِيضُ عَيْنَاهُ إِذَا تَهَجَّدَ فَأَرْضِهِ كَمَا أَرْضَانِي قَالَ فَيَقُولُ اَلْعَزِيزُ اَلْجَبَّارُ عَبْدِيَ اُبْسُطْ يَمِينَكَ فَيَمْلَؤُهَا مِنْ رِضْوَانِ اَللَّهِ اَلْعَزِيزِ اَلْجَبَّارِ وَ يَمْلَأُ شِمَالَهُ مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ ثُمَّ يُقَالُ هَذِهِ‏ اَلْجَنَّةُ مُبَاحَةٌ لَكَ فَاقْرَأْ وَ اِصْعَدْ فَإِذَا قَرَأَ آيَةً صَعِدَ دَرَجَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۹۳

از يونس بن عمار كه امام صادق (ع) فرمود: روز قيامت سه دفتر باشد: دفترى كه در آن نعمتها ثبت است و دفترى كه در آن حسنات ثبت است و دفترى كه در آن سيئات ثبت است، و دفتر نعمتها را با دفتر حسنات برابر كنند و نعمتها همه حسنات را فرا گيرند و غرفه كنند و دفتر سيئات به جا ماند و آدمى زاده مؤمن را پاى حساب بخوانند و قرآن در زيباترين صورتى جلو او پيش آيد و گويد: پروردگارا! من قرآنم و اين بنده مؤمن تو است كه خود را به رنج مى‏انداخت براى خواندن من و شبش را در تمرين من، طولانى مى‏كرد، و چون به نماز شب مشغول مى‏شد اشك از چشمش روان مى‏گردد، او را خشنود ساز چنانچه مرا خشنود ساخت، فرمود: پس خداى عزيز و جبار مى‏فرمايد: اى بنده من! دست راستت را باز كن و خدا دست راستش را از رضوان عزيز جبار پر مى‏كند و دست چپش را از رحمت خدا، سپس به او گفته مى‏شود: اين بهشت برايت مباح است، بخوان و بالا رو و چون آيه‏اى بخواند درجه‏اى بالا رود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۰۲

يونس بن عمار گويد: كه حضرت صادق عليه السلام فرمود: دفترها در روز قيامت سه دفتر است: دفترى كه نعمتها در آن ثبت شده، و دفترى كه كارهاى نيك در آنست، و دفترى كه كارهاى بد در آن ثبت است، پس دفتر نعمتها را با دفتر كارهاى نيك برابر كنند، و نعمتها همه كارهاى نيك را فراگيرد و در خود فرو برد، و دفتر كارهاى بد بجا ماند پس آدميزاده مؤمن را براى حساب بخوانند، و قرآن در بهترين صورتى پيش رويش درآيد و گويد: بار پروردگارا من قرآنم و اين بنده مؤمن تو است كه خود را براى خواندن من بتعب ميانداخت، و شب خود را با آهنگ خوش و هموار خواندن من دراز ميكرد، و ديدگانش در هنگام نماز شب اشكريزان بود، چنانچه مرا خشنود ساختى او را هم خشنود كن، فرمود: پس خداى عزيز جبار فرمايد: اى بنده من دست راستت را باز كن و خداوند آن را از رضوان خود و دست چپش را از رحمت خود پر كند، سپس باو گفته شود: اين بهشت براى تو مباح است پس قرآن بخوان و بالا برو، پس هر گاه يك آيه بخواند يك درجه بالا رود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۱۳

على بن ابراهيم روايت كرده، از پدرش و چند نفر از اصحاب ما، از احمد بن محمد و سهل بن زياد، هر دو، از ابن محبوب، از مالك بن عطيّه، از يونس بن عمّار كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: «به درستى كه ديوان‏ها و نامه‏هاى اعمال در روز قيامت سه ديوان است: يكى ديوانى كه نعمت‏ها در آن است، و دويم ديوانى كه حسنات در آن است، و سيم ديوانى كه سيّئات در آن است. پس در ميان ديوان نعمت‏ها و ديوان حسنات، مقابله و برابرى مى‏شود، و نعمت‏ها همه حسنات را فرا مى‏گيرد، و ديوان گناهان باقى مى‏ماند. پس فرزند آدم را از براى حساب مى‏طلبند، كه قرآن مى‏آيد در نيكوترين صورت‏ها، و در پيش روى آن مؤمن روان مى‏شود و مى‏گويد كه: اى پروردگار من! منم قرآن، و اينك، بنده مؤمن تو است كه خود را به تلاوت من در رنج و تعب مى‏انداخت، و در شب خويش به ترتيل من طول مى‏داد، و چون تهجّد مى‏كرد، از چشم‏هايش آب مى‏ريخت. پس او را راضى كن، چنان كه او مرا راضى كرده است». حضرت فرمود: «پس خداوند عزيز جبّار مى‏فرمايد كه: اى بنده من! دست راست خود را بگشا. پس آن را از رضا و خشنودى خداوند عزيز جبّار پر مى‏كند، و دست چپش را از رحمت خدا پر مى‏كند. بعد از آن، به او گفته مى‏شود كه: اينك، بهشت است كه مباح شده است از براى تو. پس قرآن بخوان و بالا رو، و چون يك آيه را بخواند، يك درجه بالا رود».