روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۱۰

آدرس:

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن علي بن مرداس قال حدثنا صفوان بن يحيي و الحسن بن محبوب عن ابي ايوب عن ابي خالد الكابلي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَآمِنُوا بِاللََّهِ وَ رَسُولِهِ‏ وَ اَلنُّورِ اَلَّذِي أَنْزَلْنََا فَقَالَ يَا أَبَا خَالِدٍ اَلنُّورُ وَ اَللَّهِ اَلْأَئِمَّةُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص‏ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ هُمْ وَ اَللَّهِ نُورُ اَللَّهِ اَلَّذِي أَنْزَلَ وَ هُمْ وَ اَللَّهِ نُورُ اَللَّهِ فِي اَلسَّمَاوَاتِ وَ فِي اَلْأَرْضِ وَ اَللَّهِ يَا أَبَا خَالِدٍ لَنُورُ اَلْإِمَامِ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ أَنْوَرُ مِنَ اَلشَّمْسِ اَلْمُضِيئَةِ بِالنَّهَارِ وَ هُمْ وَ اَللَّهِ يُنَوِّرُونَ قُلُوبَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ وَ يَحْجُبُ اَللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَّ نُورَهُمْ عَمَّنْ يَشَاءُ فَتُظْلِمُ قُلُوبُهُمْ وَ اَللَّهِ يَا أَبَا خَالِدٍ لاَ يُحِبُّنَا عَبْدٌ وَ يَتَوَلاَّنَا حَتَّى يُطَهِّرَ اَللَّهُ قَلْبَهُ‏ وَ لاَ يُطَهِّرُ اَللَّهُ قَلْبَ عَبْدٍ حَتَّى يُسَلِّمَ لَنَا وَ يَكُونَ سِلْماً لَنَا فَإِذَا كَانَ سِلْماً لَنَا سَلَّمَهُ اَللَّهُ مِنْ شَدِيدِ اَلْحِسَابِ‏ وَ آمَنَهُ مِنْ فَزَعِ‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ اَلْأَكْبَرِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۰۳

ابى خالد كابلى گويد: از امام باقر (ع) از تفسير قول خداى عز و جل (۸ سوره تغابن): «بگرويد به خدا و رسولش و نورى كه ما فرو فرستاديم» پرسيدم، فرمود: اى ابو خالد، مقصود از نور- بخدا- نور ائمه از خاندان محمد است (ع) تا روز قيامت، هم ايشانند به خدا نور خدا كه فرو فرستاده و هم آنانند به خدا نور خدا در آسمان و زمين، به خدا اى ابا خالد نور امام در دل مؤمنان از پرتو خورشيد تابان در روز روشن‏تر است، به خدا آنها دل مؤمنان را نورانى كنند و خدا عز و جل نورشان را از هر كه خواهد محجوب دارد تا دلشان تاريك گردد، به خدا اى ابا خالد بنده‏اى ما را دوست ندارد و پيروى نكند تا خدا دلش را پاك كند و خدا دل بنده‏اى را پاك نكند تا تسليم ما شود و با ما در سازش و صفا باشد و چون نسبت به ما در صلح و صفا باشد، خدا او را در سختى حساب سالم دارد و از فزع بزرگ روز قيامت آسوده‏اش كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۷۶

ابو خالد كابلى گويد از امام باقر (ع) پرسيدم تفسير قول خداى عز و جل را (۸ سوره ۶۴) «بخدا و رسولش و نورى كه فرستاده‏ايم ايمان آوريد» فرمود: اى ابا خالد بخدا سوگند كه مقصود از نور ائمه از آل محمد (ص) باشند تا روز قيامت، بخدا كه ايشانند همان نور خدا كه فرو فرستاده، بخدا كه ايشانند نور خدا در آسمانها و زمين، بخدا اى ابا خالد، نور امام در دل مؤمنين از نور خورشيد تابان در روز، روشن‏تر است، بخدا كه ائمه دلهاى مؤمنين را منور سازند و خدا از هر كس خواهد نور ايشان را پنهان دارد، پس دل آنها تاريك گردد، بخدا اى ابا خالد بنده‏اى ما را دوست ندارد و از ما پيروى نكند تا اينكه خدا قلبش را پاكيزه كرده باشد و خدا قلب بنده‏اى را پاكيزه نكند تا اينكه با ما خالص شده باشد و آشتى كرده باشد (يك رنگ شده باشد و سازگار) و چون با ما سازش كرد خدا از حساب سخت‏ نگاهش دارد و از هراس بزرگ روز قيامت ايمنش سازد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۱۵

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از على بن مِرداس روايت كرده است كه گفت: حديث كردند ما را صفوان بن يحيى و حسن بن محبوب، از ابو ايّوب، از ابو خالد كابلى كه گفت: سؤال كردم از امام محمد باقر عليه السلام از قول خداى عزّوجلّ: «فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنا» «۲»، يعنى: «پس ايمان آوريد و بگرويد به خدا و فرستاده او (كه محمد است) و آن، نور و روشنى كه فرو فرستاديم». حضرت فرمود كه: «اى ابو خالد، به خدا سوگند كه اين، نور امامان از اولاد محمداند صلى الله عليه و آله تا روز قيامت. و به خدا سوگند، كه ايشان، نور خدايند كه آن را فرو فرستاده. و به خدا سوگند، كه ايشان نور خدايند در آسمان‏ها و زمين. اى ابو خالد، به خدا سوگند، هر آينه نور امام در دل‏هاى مؤمنان روشن‏تر است از آفتاب روشنى‏بخش درخشان در روز. و به خدا سوگند، كه ايشان دل‏هاى مؤمنان را روشن مى‏سازند و خداى عزّوجلّ نور ايشان را مى‏پوشد از هر كه مى‏خواهد، پس دل‏هاى ايشان تاريك مى‏شود. اى ابو خالد، به خدا سوگند كه هيچ بنده‏اى ما را دوست ندارد و با ما موالات نورزد، تا خدا دل او را پاك و پاكيزه گرداند از عقايد فاسده و خدا دل بنده را پاك نمى‏گرداند تا تسليم كند از براى ما و منقاد ما باشد در همه حال و در همه چيز و با ما در مقام آشتى باشد. پس چون با ما در مقام آشتى باشد و در مقام جنگ و نزاع نباشد، خدا او را از حساب سخت سالم بدارد و ايمن گرداند او را از ترس بزرگ‏تر روز قيامت تا به بزرگ و كوچك آنچه رسد». __________________________________________________ (۲). تغابن، ۸.

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. آل عمران ١٤٤
2. آل عمران ١٥٩
3. ابراهيم ٣٥
4. الأعراف ١٤٢
5. الأنبياء ٧٣
6. الأنعام ١٢٢
7. الأنعام ٩٣
8. البقرة ١٢٤
9. البقرة ٢٥
10. المائدة ٣

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۱ ش ۲۰ (روایت شده از: امام هادى عليه السلام)
2. الکافی جلد ۱ ش ۴۲۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
3. الکافی جلد ۱ ش ۴۳۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
4. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۰ (روایت شده از: امام موسى كاظم عليه السلام)
5. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۵ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
6. الکافی جلد ۱ ش ۴۴۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
7. الکافی جلد ۱ ش ۴۵۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
8. الکافی جلد ۱ ش ۴۵۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
9. الکافی جلد ۱ ش ۴۶۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
10. الکافی جلد ۱ ش ۴۶۹ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
11. الکافی جلد ۱ ش ۴۷۲ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
12. الکافی جلد ۱ ش ۴۷۴ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
13. الکافی جلد ۱ ش ۴۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
14. الکافی جلد ۱ ش ۵۱۰ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
15. الکافی جلد ۱ ش ۵۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
16. الکافی جلد ۱ ش ۶۰۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
17. الکافی جلد ۱ ش ۷۵۴ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
18. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۳ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
19. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
20. الکافی جلد ۱ ش ۹۵۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)

... نتایج بیشتر