روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن علي بن عقبه عن ابيه قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

اِجْعَلُوا أَمْرَكُمْ‏ لِلَّهِ وَ لاَ تَجْعَلُوهُ لِلنَّاسِ‏ فَإِنَّهُ مَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ لِلَّهِ وَ مَا كَانَ لِلنَّاسِ فَلاَ يَصْعَدُ إِلَى اَللَّهِ‏ وَ لاَ تُخَاصِمُوا اَلنَّاسَ لِدِينِكُمْ‏ فَإِنَّ اَلْمُخَاصَمَةَ مَمْرَضَةٌ لِلْقَلْبِ‏ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى قَالَ‏ لِنَبِيِّهِ ص‏ إِنَّكَ لاََ تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لََكِنَّ اَللََّهَ يَهْدِي مَنْ يَشََاءُ وَ قَالَ‏ أَ فَأَنْتَ تُكْرِهُ اَلنََّاسَ حَتََّى يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ‏ ذَرُوا اَلنَّاسَ‏ فَإِنَّ اَلنَّاسَ‏ أَخَذُوا عَنِ اَلنَّاسِ وَ إِنَّكُمْ أَخَذْتُمْ‏ عَنْ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ إِنِّي سَمِعْتُ‏ أَبِي ع‏ يَقُولُ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا كَتَبَ‏ عَلَى عَبْدٍ أَنْ يَدْخُلَ فِي هَذَا اَلْأَمْرِ كَانَ أَسْرَعَ إِلَيْهِ مِنَ اَلطَّيْرِ إِلَى وَكْرِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۷۷

على بن عقبه از پدرش روايت كرده كه شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: ديندارى خود را به حساب خدا گذاريد نه به حساب مردم، زيرا هر چه از خدا است بايد براى خدا باشد و هر چه به حساب مردم است به سوى خدا بالا نرود، با مردم در باره دين خود ستيزه نكنيد زيرا ستيزه دل را بيمار مى‏كند، خدا هم به پيغمبر خود فرمود (۵۷ سوره قصص): «به راستى تو به حق نرسانى هر كه را دوست دارى ولى خدا است كه هر كه را خواهد هدايت كند و به حق رساند» و فرمود (۱۰۰ سوره يونس): «تو باشى كه مردم را وادارى تا مؤمن باشند» مردم را وانهيد، اين مردم از دهان مردم دين را ياد گرفتند و شما از رسول خدا (ص) ياد گرفتيد، من شنيدم كه پدرم مى‏فرمود: به راستى خدا چون در سرنوشت بنده‏اى ثبت كرده كه وارد اين مذهب شود از پرنده به آشيانه خود نسبت بدان شتابنده‏تر است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۳۴

و فرمود: امر تشيع خود را براى خدا قرار دهيد نه براى مردم، زيرا آنچه براى خداست بحساب او گذارده شود و آنچه براى مردم است، بسوى خدا بالا نرود: بخاطر دينتان با مردم ستيزه نكنيد، زيرا ستيزه كردن دل را بيمار كند، خداى تعالى بپيغمبرش (ص) فرمود: «تو نميتوانى كسيرا كه دوست دارى هدايت كنى، بلكه خدا هر كه را خواهد هدايت كند) و فرموده است (۱۰۰ سوره ۱۰) «مگر تو ميتوانى مردم را مجبور كنى كه ايمان آورند» مردم را رها كنيد زيرا آنها از مردم تعليم گرفتند و شما از رسول خدا (ص) تعليم گرفتيد. من از پدرم شنيدم كه ميفرمود: چون خداى عز و جل بر بنده‏اى نويسد كه بايد در اين امر (تشيع) داخل شود از رفتن پرنده بآشيانه‏اش شتابنده‏تر شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۵۲۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند از احمد بن محمد، از ابن فضّال، از على بن عُقبه، از پدرش، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «كار خويش را از براى خدا و رضاى او قرار دهيد، و آن را از براى مردم و نمودن به ايشان قرار مدهيد؛ زيرا كه آنچه از براى خدا باشد، از براى خدا است (يعنى خدا آن را قبول مى‏فرمايد و به او نفع مى‏رساند). و آنچه از براى مردم باشد، به سوى خدا بالا نمى‏رود. و با مردم به جهت دين خويش مخاصمه و گفت‏وگو مكنيد؛ زيرا كه مخاصمه، دل را بيمار مى‏گرداند. به درستى كه خداى تبارك و تعالى به پيغمبرش صلى الله عليه و آله فرمود: «إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ» «۲»، يعنى: «به درستى كه تو هدايت نمى‏كنى هر كه را كه دوست دارى، __________________________________________________ (۲). قصص، ۵۶. وليكن خدا هدايت مى‏كند هر كه را مى‏خواهد». و فرموده كه: «أَ فَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ» «۱»، يعنى: آيا پس تو اكراه مى‏كنى مردمان را تا مؤمن شوند و ايمان آورند». و حضرت فرمود كه: «مردم را واگذاريد؛ زيرا كه مردم، دين خويش را از مردم گرفتند و شما آن را از رسول خدا صلى الله عليه و آله گرفتيد. و به درستى كه از پدرم عليه السلام شنيدم كه مى‏فرمود: هرگاه خداى عزّوجلّ بنويسد و واجب كند بر بنده‏اى كه در اين امر (كه تشيع است) داخل شود، به سوى آن شتابان‏تر باشد از مرغ به سوى آشيانه خويش».