الأحزاب ٣٩: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=آنان که رسانند پیامهای خدا را و ترسندش و نترسند کسی را جز خدا و بس است خدا حسابگیرنده | |-|معزی=آنان که رسانند پیامهای خدا را و ترسندش و نترسند کسی را جز خدا و بس است خدا حسابگیرنده | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الأحزاب | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الأحزاب | نزول = [[نازل شده در سال::18|٦ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::39|٣٩]] | قبلی = الأحزاب ٣٨ | بعدی = الأحزاب ٤٠ | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«الَّذِینَ»: مراد همان انبیاء خدا در آیه قبلی است. «حَسِیباً»: حسابگر. حسابرس. مراد محاسبهکننده اعمال و ناظر بر افعال است. | «الَّذِینَ»: مراد همان انبیاء خدا در آیه قبلی است. «حَسِیباً»: حسابگر. حسابرس. مراد محاسبهکننده اعمال و ناظر بر افعال است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۴
ترجمه
الأحزاب ٣٨ | آیه ٣٩ | الأحزاب ٤٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«الَّذِینَ»: مراد همان انبیاء خدا در آیه قبلی است. «حَسِیباً»: حسابگر. حسابرس. مراد محاسبهکننده اعمال و ناظر بر افعال است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۳۶ - ۴۰، سوره احزاب
- بيان مراد از قضاى خدا و رسول(صلى الله عليه و آله و سلم ) در اين آيه
- معناى آيه ((و ما كان لمؤ من و لا مؤ منة اذا قضى الله و رسوله امرا...))
- توضيح آيه : ((و اذ تقول للذى انعم الله عليه و انعمت عليه ...)) كه راجعه بهازدواج پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم ) با همسر پسر خوانده اش مى باشد
- بيان اينكه جمله ((و تخشى الناس والله احق ان تخشيه )) متضمن تاءييد و انتصار آنجناب است
- اشاره به اشتباه مفسرين در ارتباط با آيه فوق
- اشاره به فرق بين ((خوف )) و ((خشيت )) و اينكه خوف به انبياء (عليهم السلام )نسبت داده مى شود ولى خشيت از غير خدا از آنان نفى شده
- پاسخ به اعتراض مردم درباره ازدواج پيامبر با همسر پسرخوانده اش
- بحث روايتى (رواياتى پيرامون آيات مربوط به ازدواج پيامبر (صلى الله عليه و آله وسلم ) با همسر مطلقه زيد بن حارثه )
نکات آیه
۱ - پیامبران، ابلاغ کنندگان رسالت هاى الهى بودند. (الذین خلوا من قبل ... الذین یبلّغون رسلت اللّه) به قرینه «الذین خلوا من قبل» مراد از «الذین یبلّغون» پیامبران اند.
۲ - پیامبران، حامل رسالت هاى متعددى از جانب خداوند بودند. (الذین یبلّغون رسلت اللّه)
۳ - پیامبران، از کسى جز خداوند، ترس و هراسى نداشتند. (الذین یبلّغون ... و یخشونه و لایخشون أحدًا إلاّ اللّه)
۴ - انبیا، براى تبلیغ رسالت هاى الهى، تقیّه نمى کردند. (و یخشونه و لایخشون أحدًا إلاّ اللّه)
۵ - شایسته است که مبلّغان، در راه تبلیغ، از هیچ کس جز خداوند، نهراسند. (الذین یبلّغون رسلت اللّه و یخشونه و لایخشون أحدًا إلاّ اللّه)
۶ - خداوند، پیامبر(ص) را، براى هراس راه ندادن به خود در راه انجام دادن رسالت اش، دلدارى داده است. (الذین یبلّغون رسلت اللّه و یخشونه و لایخشون أحدًا) ذکر این آیه در لابه لاى آیاتى که در آن از پیامبر(ص) و برخوردهاى دیگران با آن حضرت و در تنگنا قرار گرفتن اش سخن مى گوید، مى تواند اشعار به این نکته داشته باشد که «اى رسول خدا! با توجه به سنت رفتارى پیامبران پیشین، عمل کن و هراسى به خود راه نده».
۷ - ترس از خدا، همراه با تعظیم و بزرگداشت، امرى ارزش مند و بایسته است. (الذین یبلّغون رسلت اللّه و یخشونه) «خشیة» در لغت، به معناى «ترس آمیخته با تعظیم» است (مفردات راغب).
۸ - حسابرسى خداوند، مستلزم اختصاص دادن ترس به او است. (و یخشونه و لایخشون أحدًا إلاّ اللّه و کفى باللّه حسیبًا)
۹ - خداوند، به پیامبران، در مقابل تبلیغ رسالت هاى الهى، پاداش مى دهد. (الذین یبلّغون رسلت اللّه ... و کفى باللّه حسیبًا)
۱۰ - خداوند، حسابرسى کفایت کننده است. (و کفى باللّه حسیبًا)
موضوعات مرتبط
- انبیا: پاداش رسالت انبیا ۹; تبلیغ انبیا ۱، ۴; ترس انبیا ۳; رسالت انبیا ۲; مسؤولیت انبیا ۱
- ترس: ترس از خدا ۳، ۵، ۷، ۸
- تقیه: اجتناب از تقیه ۴
- خدا: پاداشهاى خدا ۹; حسابرسى خدا ۸، ۱۰
- خشیت: ارزش خشیت ۷
- مبلغان: مسؤولیت مبلغان ۵
- محمد(ص): ترس محمد(ص) ۶; دلدارى به محمد(ص) ۶