القصص ٧٦

إِنَ‌ قَارُونَ‌ کَانَ‌ مِنْ‌ قَوْمِ‌ مُوسَى‌ فَبَغَى‌ عَلَيْهِمْ‌ وَ آتَيْنَاهُ‌ مِنَ‌ الْکُنُوزِ مَا إِنَ‌ مَفَاتِحَهُ‌ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي‌ الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ‌ لَهُ‌ قَوْمُهُ‌ لاَ تَفْرَحْ‌ إِنَ‌ اللَّهَ‌ لاَ يُحِبُ‌ الْفَرِحِينَ‌

ترجمه

قارون از قوم موسی بود، اما بر آنان ستم کرد؛ ما آنقدر از گنجها به او داده بودیم که حمل کلیدهای آن برای یک گروه زورمند مشکل بود! (به خاطر آورید) هنگامی را که قومش به او گفتند: «این همه شادی مغرورانه مکن، که خداوند شادی‌کنندگان مغرور را دوست نمی‌دارد!

|قارون از قوم موسى بود و بر آنان ستم كرد، و از گنجينه‌ها آن قدر به او داده بوديم كه كليدهاى آنها بر گروه‌ى نيرومند سنگينى مى‌كرد، آن‌گاه كه قوم وى بدو گفتند: سرمستى مكن كه خدا سرمستى كنندگان را دوست نمى‌دارد

قارون از قوم موسى بود و بر آنان ستم كرد، و از گنجينه‌ها آن قدر به او داده بوديم كه كليدهاى آنها بر گروه نيرومندى سنگين مى‌آمد، آنگاه كه قوم وى بدو گفتند: «شادى مكن كه خدا شادى‌كنندگان را دوست نمى‌دارد.

همانا قارون یکی از (ثروتمندان) قوم موسی بود که بر آنها طریق ظلم و طغیان پیش گرفت و ما آن قدر گنج و مال به او دادیم که بر دوش بردن کلید آن گنجها صاحبان قوّت را خسته کردی، هنگامی که قومش به او گفتند: آن قدر مغرور و شادمان (به ثروت خود) مباش که خدا هرگز مردم پر غرور و نشاط را دوست نمی‌دارد.

همانا قارون از قوم موسی بود که بر آنان تعدی و تجاوز کرد، و از گنجینه های مال و ثروت آن اندازه به او دادیم که حمل کلیدهایش بر گروهی نیرومند گران و دشوار می آمد. [یاد کن] هنگامی که قومش به او گفتند: [متکبرانه و مغرورانه] شادی مکن، قطعاً خدا شادمانان [متکبر و مغرور] را دوست ندارد.

قارون از قوم موسى بود كه بر آنها افزونى جست. و به او چنان گنجهايى داديم كه حمل كليدهايش بر گروهى از مردم نيرومند دشوار مى‌نمود. آنگاه كه قومش به او گفتند: سرمست مباش، زيرا خدا سرمستان را دوست ندارد،

قارون از قوم موسی بود و بر آنان شورید و ما به او گنجینه‌هایی بخشیده بودیم که کلیدهای آن بر جوانانی نیرومند هم سنگین می‌آمد، چنین بود که قومش به او گفتند شادی مکن بی‌گمان خداوند شادی زدگان را دوست ندارد

همانا قارون از قوم موسى بود و بر آنها ستم و سركشى كرد، و او را از گنجها چندان بداديم كه كليدهاى آن بر گروه نيرومند هم گرانبار بود آنگاه كه قومش بدو گفتند: شادمانى مكن- به نعمت دنيا مغرور و سركش مباش- كه خدا شادمانان را دوست ندارد.

قارون از قوم موسی بود و (بر اثر داشتن دارائی فراوان) بر آنان فخر فروشی کرد (و چون ثروتمندترین فرد بنی‌اسرائیل بود، از ایشان خواست که او را فرمانده و خویشتن را فرمانبردارش بدانند). ما آن اندازه گنج و دفینه بدو داده بودیم که (حمل صندوقهای) خزائن آن بر گروه پر زور و با قدرت سنگینی می‌کرد (و ایشان را دچار مشکل می‌نمود). وقتی (از اوقات) قوم او بدو گفتند: (مغرورانه) شادمانی مکن، که خدا شادمانان (سرمست از غرور) را دوست نمی‌دارد.

به‌راستی قارون از قوم موسی بود. پس بر آنان ستم کرد و از گنجینه‌ها آن قدر به او داده بودیم که درب‌هایشان به‌راستی با گروهی از نیرومندان به حرکت می‌آمد. چون قوم وی بدو گفتند: «شادی (بی‌حساب) مکن که خدا (این‌گونه) شادی‌کنندگان را هرگز دوست نمی‌دارد،»

همانا قارون بود از قوم موسی پس سرکشی کرد بر ایشان و دادیمش از گنجها آنچه کلیدهایش گران می‌آید بر گروه نیرومند هنگامی که گفتند بدو قومش شادمانی نکن که خدا دوست ندارد شادمانان را

القصص ٧٥	آیه ٧٦	القصص ٧٧
سوره : سوره القصص نزول : ٧ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣٠ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«بَغی»: سرکشی کرد. تکبّر ورزید. خود را بزرگتر از دیگران دید و دیگران را پائین‌تر از خویش. «الْکُنُوزِ»: جمع کَنْز، گنجینه. دفینه. «ما»: چیزی که. مقداری که. موصول است و به معنی (ألَّتی) است. «مَفَاتِحَ»: جمع مَفْتَح، به فتح میم، مخزن. خزینه. صندوق و ظروف گنج (نگا: انعام / ، نور / ). «تَنُوأُُ»: سنگینی می‌کند. به رنج و مشقّت می‌اندازد. «الْعُصْبَةِ»: جماعت زیاد. گروه فراوان (نگا: یوسف / . «أُولِی الْقُوَّةِ»: زورمندان. قدرتمندان. «الْفَرِحِینَ»: افراد شادمان. مراد کسانی است که بر اثر فرا چنگ آوردن اموال و داشتن مادیات فراوان مغرور و متکبّر شوند و از باده پیروزی سرمست گردند و از خوشحالی در پوست نگنجند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

فَأَصَابَهُمْ‌ سَيِّئَاتُ‌ مَا کَسَبُوا... (۰)

تفسیر

• آيات ۷۶ - ۸۴، سوره قصص
• بيان آيات مربوط به قارون كه بهره مندى ازمال و ثروت او را از خدا غافل ساخته به هلاكتش انجاميد
• اشاره اى لطيف به كثرت فراوان ثروت قارون ((ان مفاتحة لتنوء بالصبة اولى القوة))
• گفتگوى مؤ منين با قارون و اندرزدادن به او به اينكه سرمستى نكند و با انفاقاموال براى آخرت توشه بياندوزد
• پاسخ مستكبرانه قارون : اموال من حاصل كاردانى و مهارت خودم مى باشد و كسى در آنسهيم نبوده حق مداخله ندارد
• جواب به قارون با يادآورى اينكه خداوند پيش از او كسانى توانگرتر از او را هلاكساخته است بدون اينكه علم و نيرويشان مانع از هلاكتشان شوند
• وجوهى كه در معنااى جواب قارون (انما اوتيته على علم عندى ) گفته شده است
• ديدگاه يكدسته (دنياپرستان ): تمناى داشتن ثروتى چون ثروت قارون
• دسته اى ديگر (مؤ منان ): ((ثوب اللدخير...))
• بعد از هلاكت قارون ، برآرزومندان ثروت او معلوم گشت كه وسعت و تنگى رزق تابعمشيت خدا است .
• بهشت مختص كسانى است كه در اين دنيا خواهان برترى جوئى و فساد نباشند
• اشاره به اينكه ملاك در ثواب و عقاب ، آثارحاصل از اعمال است
• بحث روايتى (رواياتى درباره داستان قارون و آيات مربوط به آن )
• داستان قارون در تورات حاضر
• چند روايت درباره تواضع و بيان اينكه بسا مى شود كه بند كفش كسى موجب عجب واستعلاى او مى شود

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - قارون، از قوم موسى (از تبار بنى اسرائیل) بود. (إنّ قرون کان من قوم موسى)

۲ - قارون، عنصرى متجاوز و طغیانگر بود. (إنّ قرون کان من قوم موسى فبغى علیهم) «بَغْى» (مصدر «بغى») به معناى ظلم و تجاوز است.

۳ - رفتار ظالمانه و تجاوزکارانه قارون علیه بنى اسرائیل، على رغم پیوند نژادى وى با آنان (إنّ قرون کان من قوم موسى فبغى علیهم)

۴ - قارون، اندوخته هاى بسیارى داشت. (و ءاتینه من الکنوز ما إنّ مفاتحه لتنوأُ بالعصبة أُولى القوّة)

۵ - حمل کلید صندوق هاى گنج قارون، کارى دشوار بود حتى براى جماعتى نیرومند. (إنّ مفاتحه لتنوأُ بالعصبة أُولى القوّة)

۶ - ثروت افسانه اى قارون، موجب طغیان وى علیه ملت خود گردید. (و ءاتینه من الکنوز) بازگو کردن ثروت فراوان قارون، پس از معرفى وى به عنوان فردى متجاوز و طغیانگر، مى تواند توضیح دهنده علیت این طغیان و تجاوز باشد.

۷ - مال و ثروت، داده خدا و عطایى از جانب او (و ءاتینه من الکنوز)

۸ - ثروت فراوان، زمینه ساز طغیان و تجاوز در جامعه (و ءاتینه من الکنوز)

۹ - شادمانى مغرورانه قارون به خاطر ثروت افسانه اى خویش (و ءاتینه من الکنوز ... إذ قال له قومه لاتفرح)

۱۰ - قارون، فردى سنگ دل و بى رحم بود. (إذ قال له قومه لاتفرح) از این که قارون علیه ملت و مردم هم نژاد خود دست به ظلم و تجاوز زد، مى تواند به سنگ دلى و بى رحمى او پى برد.

۱۱ - ثروت فراوان و نخوت آفرین، زمینه ساز سنگ دلى و بى رحمى است. (إذ قال له قومه لاتفرح)

۱۲ - اقدام قوم قارون (بنى اسرائیل) به نصیحت کردن و برحذر داشتن وى از شادمانى و غرور بى جا (إذ قال له قومه لاتفرح)

۱۳ - رفتار ناصحانه قوم قارون با وى، امرى شایان توجه و یادآورى است. (إذ قال له قومه لاتفرح) «إذ» در محل نصب و مفعول براى فعل محذوف است; یعنى، «اذکروا إذ قال له قومه...».

۱۴ - برخوردارى از مال و ثروت فراوان، زمینه ساز غرور و سرمستى است. (و ءاتینه من الکنوز ... إذ قال له قومه لاتفرح)

۱۵ - غرور و سرمستى، امرى مذموم در بینش الهى (إذ قال له قومه لاتفرح إنّ اللّه لایحبّ الفرحین)

۱۶ - انسان هاى مغرور و سرمست، محروم از لطف و محبت خداوند (إنّ اللّه لایحبّ الفرحین)

۱۷ - لزوم تلاش در جهت جلب محبت خدا و اجتناب از موجبات محرومیت از آن (لاتفرح إنّ اللّه لایحبّ الفرحین)

روایات و احادیث

۱۸ - «إنّ قارون کان من قوم موسى» أى کان من بنى اسرائیل ثمّ من سبط موسى و هو ابن خالته ... روى ذلک عن أبى عبداللّه(ع); از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند: «إنّ قارون کان من قوم موسى» روایت شده که قارون از قوم بنى اسرائیل و از تیره موسى(ع) و پسرخاله آن حضرت بود».

موضوعات مرتبط

• بنى اسرائیل: تاریخ بنى اسرائیل ۱۲; تجاوز به بنى اسرائیل ۳; ظلم به بنى اسرائیل ۳; موعظه بنى اسرائیل ۱۲
• تجاوز: زمینه تجاوز ۸
• تکبر: زمینه تکبر ۱۴; سرزنش تکبر ۱۵
• ثروت: آثار ثروت ۸، ۱۴; آثار کثرت ثروت ۱۱; منشأ ثروت ۷
• خدا: اهمیت جلب محبت خدا ۱۷; سرزنشهاى خدا ۱۵; عطایاى خدا ۷
• ذکر: ذکر مواعظ بنى اسرائیل ۱۳
• سرمستان: محرومیت سرمستان ۱۶
• سرمستى: زمینه سرمستى ۱۴
• طغیان: زمینه طغیان ۸; سرزنش طغیان ۱۵
• قارون: آثار ثروت قارون ۶، ۹; تجاوزگرى قارون ۲; ثروت قارون ۴، ۵; خویشاوندى قارون و موسى(ع) ۱۸; سختى حمل کلیدهاى گنج قارون ۵; طغیانگرى قارون ۲، ۳; ظلم قارون ۳; عوامل تکبر قارون ۹; عوامل سرور قارون ۹; عوامل طغیانگرى قارون ۶; قارون از بنى اسرائیل ۱; قساوت قلب قارون ۱۰; قصه قارون ۴; موعظه به قارون ۱۲، ۱۳; نژاد قارون ۱، ۳، ۱۸
• قلب: زمینه قساوت قلب ۱۱
• لطف خدا: محرومان از لطف خدا ۱۶
• متکبران: محرومیت متکبران ۱۶
• محبت خدا: محرومان از محبت خدا ۱۶