الحج ١٧

إِنَ‌ الَّذِينَ‌ آمَنُوا وَ الَّذِينَ‌ هَادُوا وَ الصَّابِئِينَ‌ وَ النَّصَارَى‌ وَ الْمَجُوسَ‌ وَ الَّذِينَ‌ أَشْرَکُوا إِنَ‌ اللَّهَ‌ يَفْصِلُ‌ بَيْنَهُمْ‌ يَوْمَ‌ الْقِيَامَةِ إِنَ‌ اللَّهَ‌ عَلَى‌ کُلِ‌ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ

ترجمه

مسلّماً کسانی که ایمان آورده‌اند، و یهود و صابئان [= ستاره‌پرستان‌] و نصاری و مجوس و مشرکان، خداوند در میان آنان روز قیامت داوری می‌کند؛ (و حق را از باطل جدا می‌سازد؛) خداوند بر هر چیز گواه (و از همه چیز آگاه) است.

|همانا كسانى كه ايمان آوردند و كسانى كه يهودى شدند و صابئى‌ها و مسيحيان و زرتشتيان و كسانى كه شرك ورزيدند، بى‌ترديد خداوند روز قيامت ميانشان داورى خواهد كرد همانا خدا بر هر چيزى گواه است

كسانى كه ايمان آوردند و كسانى كه يهودى شدند و صابئى‌ها و مسيحيان و زرتشتيان و كسانى كه شرك ورزيدند، البته خدا روز قيامت ميانشان داورى خواهد كرد، زيرا خدا بر هر چيزى گواه است.

البته خدا بین اهل ایمان و یهود و صابئان و نصاری و گبران و آنان که به خدا شرک آوردند محققا روز قیامت جدایی افکند (و هر کس را به جایگاه استحقاقش برد) که خدا بر (احوال و پاداش) همه موجودات عالم (بصیر و) گواه است.

همانا آنان که ایمان آوردند و آنان که یهودی اند و صابئان و نصاری و مجوس و کسانی که شرک ورزیده اند، حتماً خدا روز قیامت میانشان داوری می کند [تا گرویدگان به حق از آلودگان به باطل جدا شوند و حق پیشگان به بهشت و باطل گرایان به دوزخ درآیند]؛ بی تردید خدا بر همه چیز گواه است.

خدا ميان آنان كه ايمان آورده‌اند و آنان كه كيش يهود يا صابئان يا نصارى يا مجوس برگزيده‌اند و آنان كه مشرك شده‌اند، در روز قيامت حكم مى‌كند. زيرا او بر هر كارى ناظر است.

همانا خداوند در میان مؤمنان و یهودیان و صابئین و مسیحیان و مجوس و مشرکان در روز قیامت داوری خواهد کرد، بی‌گمان خداوند بر همه چیز گواه است‌

همانا كسانى كه ايمان آوردند- مسلمانان- و كسانى كه جهود شدند و صابئان و ترسايان و گبران و كسانى كه شرك آوردند، خداوند ميانشان روز رستاخيز داورى مى‌كند- يا جدايى مى‌افكند-، كه خداى بر هر چيزى گواه است.

قطعاً خداوند روز قیامت داوری خواهد کرد در میان مؤمنان و یهودیان و ستاره‌پرستان و مسیحیان و زرتشتیان و مشرکان، (و برحقّ و ناحقّ را بدانان می‌شناساند). مسلّماً خداوند حاضر و ناظر بر هر چیزی است.

به‌راستی کسانی که ایمان آوردند و کسانی که یهودی شدند و التقاطیان و نصرانیان و زرتشتیان و کسانی که شرک ورزیدند ، بی‌گمان خدا روز قیامت میانشان را جدا خواهد کرد، زیرا خدا همواره بر هر چیزی بس گواه است.

همانا آنان که ایمان آوردند و آنان که جهود شدند و صابیان و ترسایان و مجوس و آنان که شرک ورزیدند همانا خدا حکم می‌کند میان آنان روز قیامت همانا خدا است بر همه چیز گواه‌

الحج ١٦	آیه ١٧	الحج ١٨
سوره : سوره الحج نزول : ٣ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٧ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الصَّابِئِینَ»: ستاره‌پرستان (نگا: بقره / ). «الْمَجُوسَ»: زرتشتیان. آتش‌پرستان. آنان کسانی هستند که به دو مبدأ خیر و شر یا نور و ظلمت معتقدند و خدای نیکیها را اهورامزدا، و خدای شر و ظلمت را اهریمن می‌دانند و آتش را احترام بسیار می‌گذارند. «شهید»: حاضر و ناظر.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ قَالَتِ‌ الْيَهُودُ لَيْسَتِ‌... (۷)

تفسیر

• آيات ۱۷ - ۲۴ سوره حج
• مراد از ((الذين آمنوا((،((الذين هادوا((، ((نصارى ((،((صابئين ((،((مجوس (( و((الذين اشركوا(( كه فرمود: ((خدا در قيامت بين آنان حكم به حق مى كند((
• سجده (خضوع و تذلل ) تكوينى موجودات در برابر خداوند است
• سجده تشريعى بسيارى از مردم و استكبار بسيارى ديگر كه : ((حق عليه العذاب ((
• تمامى مذاهب مختلف به دو دسته : ((محق ((،((مبطل (( منقسمند و همه اختلافاتشان به اختلاف در ربوبيت خدا بر مى گردد
• بحث روايتى
• توضيحى درباره مشيت خداوند
• چند روايت در ذيل آيه : ((هذان خصمان اختصموا فى ربهم ((

• آيه و ترجمه
• شاءن نزول :
• تفسير:
• نكته ها:
• ۱ - پيوند آيات
• ۲ - مجوس كيانند؟
• ۲ - صابئان چه كسانى هستند؟
• ۳ - گروه منحرفان از توحيد

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - داورى خداوند میان: مسلمانان، یهودى ها، نصارا، صابئین، مجوسى ها و مشرکان در قیامت (إنّ الذین ءامنوا و الذین هادوا و الصبئین و النصرى و المجوس و الذین أشرکوا إنّ اللّه یفصل بینهم یوم القیمة) «فصل» (مصدر «یفصل») به معناى جدا کردن دو یا چند چیز از یکدیگر است. جدا کردن فرقه هاى یاد شده از یکدیگر در قیامت، کنایه از داورى میان آنان است. گفتنى است که چون داورى میان دو یا چند گروه متخاصم منجر به جدا شدن آنان از یکدیگر مى شود، به آن فصل خصومت و به قاضى فاصل مى گویند.

۲ - یهودیت، مسیحیت، مجوسیت و صابئیت، همه از آیین هاى توحیدى اند. (و الذین هادوا ... و الذین أشرکوا) قرار دادن گروه هاى یهودى و... در برابر «الذین اشرکوا» (آنان که شرک ورزیدند) بیانگر مطلب فوق است.

۳ - ظهور آیین صابئى، در حد فاصل میان یهودیت و مسیحیت (و الذین هادوا و الصبئین و النصرى) ذکر «صابئین» بین «یهود» و «نصارا»، اشعار به برداشت فوق دارد.

۴ - داورى میان مردم در روز بازپسین، در اختیار خداوند است. (إنّ اللّه یفصل بینهم یوم القیمة)

۵ - قیامت، روز داورى و تمیز حق از باطل و سره از ناسره (إنّ اللّه یفصل بینهم یوم القیمة)

۶ - خداوند، شاهد و گواه بر تمامى هستى است. (إنّ اللّه على کلّ شىء شهید)

۷ - گرایش هاى فکرى و عقیدتى و رفتار و اعمال آدمى، تحت نظارت و آگاهى دقیق خداوند (إنّ الذین ءامنوا و الذین هادوا ... إنّ اللّه على کلّ شىء شهید)

۸ - داورى خدا میان مردم در قیامت، مبتنى بر نظارت و آگاهى همه جانبه او بر افکار و اعمال آنان است. (إنّ الذین ءامنوا و الذین هادوا ... إنّ اللّه یفصل بینهم یوم القیمة إنّ اللّه على کلّ شىء شهید)

۹ - قضاوت و داورى، نیازمند به آگاهى و اطلاعات کافى است. (إنّ اللّه یفصل بینهم ... إنّ اللّه على کلّ شىء شهید)

روایات و احادیث

۱۰ - اصبغ بن نباته گوید: «لمّا جلس على(ع) فى الخلافة ... قال: سلونى قبل أن تفقدونى فقام إلیه الاشعث بن قیس، فقال: یا أمیرالمؤمنین کیف یؤخذ من المجوس الجزیة و لم ینزل علیهم کتاب و لم یبعث إلیهم نبى؟ قال: بلى یا أشعث قد أنزل اللّه علیهم کتاباً و بعث إلیهم رسولاً...; چون حضرت على(ع) به خلافت نشست... فرمود: از من سؤال کنید پیش از آن که مرا درنیابید. اشعث بن قیس برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین! چگونه از مجوس جزیه گرفته مى شود، در حالى که کتابى بر آنان نازل نشده و پیغمبرى به سوى آنها برانگیخته نشده است؟ امام فرمود: چرا اى اشعث! همانا خدا کتابى بر آنان نازل کرد و رسولى به سوى آنها برانگیخت...».

موضوعات مرتبط

• آفرینش: گواهان آفرینش ۶
• ادیان آسمانى :۲
• اسماء و صفات: شهید ۶
• حق: تمیز حق و باطل ۵
• خدا: اختصاصات خدا ۴; علم خدا ۸; قضاوت اخروى خدا ۱، ۴، ۸; گواهى خدا ۶; نظارت خدا ۷، ۸
• صابئیت: تاریخ صابئیت ۳
• عقیده: نظارت بر عقیده ۷
• عمل: نظارت بر عمل ۷
• قضاوت: شرایط قضاوت ۹; علم در قضاوت ۹
• قیامت: ظهور حقایق در قیامت ۵; قضاوت در قیامت ۴; ویژگیهاى قیامت ۵
• مجوس: مجوس از اهل کتاب ۱۰
• مجوسیت: توحید در مجوسیت ۲
• مسیحیت: توحید در مسیحیت ۲
• یهودیت: توحید در یهودیت ۲