طه ٨٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=گفت اینک ایشانند پشت سرم و شتافتم بسوی تو پروردگارا تا راضی شوی‌
|-|معزی=گفت اینک ایشانند پشت سرم و شتافتم بسوی تو پروردگارا تا راضی شوی‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::84|٨٤]] | قبلی = طه ٨٣ | بعدی = طه ٨٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::84|٨٤]] | قبلی = طه ٨٣ | بعدی = طه ٨٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::10|١٠]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«عَلَی أَثَرِی»: به دنبال من. نزدیک به من و پا به پای من.
«عَلَی أَثَرِی»: به دنبال من. نزدیک به من و پا به پای من.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۴


ترجمه

عرض کرد: «پروردگارا! آنان در پی منند؛ و من به سوی تو شتاب کردم، تا از من خشنود شوی!»

|گفت: اينك آنها پشت سر منند، و من به حضورت شتافتم- اى پروردگار من- تا خشنود شوى
گفت: «اينان در پى منند، و من -اى پروردگارم- به سويت شتافتم تا خشنود شوى.»
موسی عرضه داشت: هم اینک قوم از پی من هستند و من خود برای خشنودی تو تعجیل کرده و بر آنها تقدم جستم.
گفت: پروردگارا! من به سوی تو شتافتم تا خشنود شوی. آنان گروهی هستند که اینک به دنبال من می آیند.
گفت: آنها همانهايند كه از پى من روانند. اى پروردگار من، من به سوى تو شتافتم تا خشنود گردى.
گفت آنان به دنبال من روانند و من پروردگارا به سوی تو شتافتم تا از من خشنود باشی‌
گفت: آنان اينك بر پى من مى‌آيند و به سوى تو، پروردگارا، شتافتم تا خشنود شوى.
(موسی) گفت: آنان به دنبال من بوده و (هرچه زودتر به خدمت می‌رسند). پروردگارا! من به سوی (میعادگاه و محضر وحی) تو شتاب کردم تا (هرچه زودتر احکام و قوانین تو را دریافت و به بندگانت برسانم و از من) خوشنود شوی.
گفت: «هم اینان بر پی من‌اند، و - پروردگارم!- سویت شتافتم تا (از من) خشنود شوی.»
گفت اینک ایشانند پشت سرم و شتافتم بسوی تو پروردگارا تا راضی شوی‌


طه ٨٣ آیه ٨٤ طه ٨٥
سوره : سوره طه
نزول : ٧ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«عَلَی أَثَرِی»: به دنبال من. نزدیک به من و پا به پای من.


تفسیر

نکات آیه

۱ - موسى(ع)، سبقت گرفتن خود بر قومش در آمدن به میقات را، به جهت اطمینان به قومش در پیروى از او و طى مسیر تا میقات دانست. (قال هم أُوْلاء على أثرى ) «أُوْلا» اسم اشاره به بعید است و «أثر» به معناى علامت باقى مانده از هر چیزى است. از همین رو به جاى پا نیز «اثر» گفته مى شود. «أثر» به معناى اتباع و دنباله روى نیز آمده است. (مقاییس اللغة). مفاد آیه بالا این است که آنان همان جماعت اند که بر نشانه پاى من به سوى میقات روان اند و یا این که به دنبال من در حال آمدن به میقات هستند.

۲ - ورود موسى(ع) به میقات، اندکى پیش از ورود قومش به آن مکان بود. (و ما أعجلک ... قال هم أُوْلاء على أثرى ) مورد اشاره قرارگرفتن همراهان موسى از سوى آن حضرت، نشان مى دهد که آنان در چشم انداز موسى(ع) بودند و براى رسیدن به میقات، زمان زیادى لازم نداشتند. بنابراین بین ورود موسى(ع) به میقات و ورود قوم او، چندان فاصله اى نبوده است.

۳ - قوم موسى، با فاصله زمانى کوتاهى، به دنبال موسى(ع) و رد پاى او به سوى میقات روانه شدند. (و ما أعجلک ... قال هم أُوْلاء على أثرى )

۴ - موسى(ع)، حضور پیش از موعد خود و جلوتر از دیگران را در میقات موجب جلب رضایت خداوند مى پنداشت. (و ما أعجلک ... و عجلت إلیک ربّ لترضى )

۵ - شوق موسى(ع) به ملاقات و گفت وگوى با پروردگار و جلب رضایت او، موجب شتاب وى در آمدن به میقات بود. (و عجلت إلیک ربّ لترضى )

۶ - شتاب در کار خیر و تعجیل در وفاى به وعده، موجب جلب رضایت خدا است. (و ما أعجلک ... و عجلت إلیک ربّ لترضى ) هر چند که موسى(ع) به جهت جدا شدن از مردم، مورد پرس و جوى خداوند قرار گرفت; ولى هدف او از این تعجیل، مورد نقد قرار نگرفته است; یعنى، تسریع در وفاى به وعده و حضور در میقات، به خودى خود، کار مطلوبى بوده است.

۷ - عبادت، موجب جلب رضایت الهى است. (عجلت إلیک ربّ لترضى )

۸ - خوبى هرکار، علاوه بر صدور آن به نیت خیر، در گرو هماهنگى آن با سایر خواسته ها و دستورات خداوند است. (و ما أعجلک ... و عجلت إلیک ربّ لترضى ) با وجود آن که موسى(ع) در تعجیل خود، نیت خیر داشته است; ولى بازخواست شدن او دال براین مطلب است که صرف داشتن نیت خیر، براى برترى یافتن عمل کافى نیست; بلکه باید با ادله دیگر آن عمل را سنجید. اگر در تعارض نبود، آن گاه بدان اقدام کرد.

۹ - پیامبران، در تشخیص موارد رضایت خداوند، نیازمند راهنمایى و هدایت او هستند. (و ما أعجلک ... عجلت إلیک ربّ لترضى )

۱۱ - ربوبیت خداوند، مقتضى پاداش به دارندگان نیت خیر و سبقت گیرندگان در کار نیک (و عجلت إلیک ربّ لترضى)

۱۲ - همراه بودن با هم سفران در مسافرت، و جدا نشدن از آنان در مسیر، از آداب سفر است. (و ما أعجلک ... قال هم أُوْلاء على أثرى)

موضوعات مرتبط

  • انبیا: نیازهاى معنوى انبیا ۹; هدایت انبیا ۹
  • بنى اسرائیل: نمایندگان بنى اسرائیل در میقات ۱، ۲، ۳
  • تکلیف: عمل به تکلیف ۸
  • خدا: آثار ربوبیت خدا ۱۱; زمینه تشخیص رضایت خدا ۹ ; زمینه رضایت خدا ۴، ۶، ۷; گفتگوى خدا با موسى(ع) ۵
  • نت : آثار نت ۸
  • عبادت: آثار عبادت ۷
  • عمل: آثار سبقت در عمل خیر ۶; پاداش سبقت در عمل خیر ۱۱; زمینه پاداش عمل خیر ۱۱; شرایط عمل خیر ۸; نیت در عمل خیر ۸
  • مسافرت: آداب مسافرت ۱۲
  • موسى(ع): بینش موسى(ع) ۴; پیروى از موسى(ع) ۱; عجله موسى(ع) ۱، ۲، ۴; علایق موسى(ع) ۵; عوامل عجله موسى(ع) ۵; قصه موسى(ع)۱، ۲، ۳، ۵; ملاقات موسى(ع) با خدا ۵; موسى(ع) در میقات ۱، ۲، ۳، ۴، ۵
  • نیازها:
  • نیاز به هدایتهاى خدا :۹
  • وعده: آثار عجله در وفاى به وعده ۶
  • همسفران: همراهى با همسفران ۱۲

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_٨٤&oldid=111550»