البقرة ١٢١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=آنان که بدیشان دادیم کتاب را تلاوتش کنند حقّ تلاوت آن، آنان ایمان آرند بدان و کسی که کفر ورزد بدان همانا ایشانند زیانکاران‌
|-|معزی=آنان که بدیشان دادیم کتاب را تلاوتش کنند حقّ تلاوت آن، آنان ایمان آرند بدان و کسی که کفر ورزد بدان همانا ایشانند زیانکاران‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::121|١٢١]] | قبلی = البقرة ١٢٠ | بعدی = البقرة ١٢٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = [[نازل شده در سال::17|٥ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::121|١٢١]] | قبلی = البقرة ١٢٠ | بعدی = البقرة ١٢٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«آتَیْنَا»: داده‌ایم. فرستاده‌ایم. «الْکِتَابَ»: تورات. انجیل. قرآن. «حَقَّ»: به کاملترین وجه. چنان که باید. منصوب است چون به مصدر (تِلاوَةِ) اضافه شده و مفعول مطلق بشمار است. یا بدان علّت است که صفت مصدر محذوفی است. و یا این که حال ضمیر (و) در فعل (یَتْلُونَ) و به معنی مِحِقّین است.
«آتَیْنَا»: داده‌ایم. فرستاده‌ایم. «الْکِتَابَ»: تورات. انجیل. قرآن. «حَقَّ»: به کاملترین وجه. چنان که باید. منصوب است چون به مصدر (تِلاوَةِ) اضافه شده و مفعول مطلق بشمار است. یا بدان علّت است که صفت مصدر محذوفی است. و یا این که حال ضمیر (و) در فعل (یَتْلُونَ) و به معنی مِحِقّین است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۲۹


ترجمه

کسانی که کتاب آسمانی به آنها داده‌ایم [= یهود و نصاری‌] آن را چنان که شایسته آن است می‌خوانند؛ آنها به پیامبر اسلام ایمان می‌آورند؛ و کسانی که به او کافر شوند، زیانکارند.

كسانى كه كتابشان داده‌ايم، آن را چنان كه بايد مى‌خوانند. همين‌ها به آن ايمان مى‌آورند، و كسانى كه بدان كافر شوند آنها واقعا زيانكارند
كسانى كه كتاب [آسمانى‌] به آنان داده‌ايم، [و] آن را چنانكه بايد مى‌خوانند، ايشانند كه بدان ايمان دارند. و[لى‌] كسانى كه بدان كفر ورزند، همانانند كه زيانكارانند.
کسانی که کتاب بر آنها فرستادیم آن را خوانده و حق خواندن آن را (در مقام عمل نیز) بجا آورند، آنان اهل ایمانند و آنها که به کتاب خدا کافر شوند (و حق شناسی نکنند) آن گروه زیانکاران عالمند.
کسانی که کتاب آسمانی به آنان عطا کرده ایم، آن را به طوری که شایسته آن است قرائت می کنند [و آن قرائت نمودن با تدبر و به قصد عمل است] اهل ایمان به آن [کتاب] هستند و کسانی که به آن کفر می ورزند فقط آنان زیانکارند.
كسانى كه كتابشان داده‌ايم و آنچنان كه سزاوار است آن را مى خوانند، مؤمنان به آن هستند، و آنان كه به آن ايمان ندارند، زيانكاران هستند.
کسانی که به آنان کتاب داده‌ایم [و] آن را چنانکه باید و شاید می‌خوانند، آنانند که به آن ایمان می‌آورند و کسانی که آن را انکار می‌کنند، زیانکارند
آنان كه كتابشان داده‌ايم و آن را چنانكه سزاوار آن است مى‌خوانند، همينانند كه به آن ايمان مى‌آورند، و هر كه بدان كافر شود ايشانند زيانكاران.
(دسته‌ای از) کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده‌ایم و آن را از روی دقّت و چنانچه باید می‌خوانند (و تورات و انجیل را محقّقانه وارسی می‌نمایند و سره را از ناسره جدا می‌سازند) این چنین افرادی به قرآن ایمان می‌آورند، و کسانی که بدان ایمان نیاورند بی‌گمان ایشان زیانکارانند.
کسانی که کتاب (وحیانی) به آنان دادیم، حال آنکه آن را با دیده‌ی حق‌(نگر) می‌خوانند (و پیروی می‌کنند)، ایشان بدان [:قرآن] ایمان می‌آورند، و کسانی که بدان کفر ورزند، همانا زیان‌کارانند.
آنان که بدیشان دادیم کتاب را تلاوتش کنند حقّ تلاوت آن، آنان ایمان آرند بدان و کسی که کفر ورزد بدان همانا ایشانند زیانکاران‌


البقرة ١٢٠ آیه ١٢١ البقرة ١٢٢
سوره : سوره البقرة
نزول : ٥ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«آتَیْنَا»: داده‌ایم. فرستاده‌ایم. «الْکِتَابَ»: تورات. انجیل. قرآن. «حَقَّ»: به کاملترین وجه. چنان که باید. منصوب است چون به مصدر (تِلاوَةِ) اضافه شده و مفعول مطلق بشمار است. یا بدان علّت است که صفت مصدر محذوفی است. و یا این که حال ضمیر (و) در فعل (یَتْلُونَ) و به معنی مِحِقّین است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - یهود و نصارا، از جمله امتهایى که از کتاب آسمانى برخوردار بودند. (الذین ءاتینهم الکتب)

۲ - از میان یهود و نصارا، پیروان حقیقى تورات و انجیل به قرآن و محمّد(ص) ایمان مى آورند. (الذین ءاتینهم الکتب یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به) «تلاوت» به معناى خواندن و قرائت کردن است. برخى از اهل لغت آن را به معناى پیروى کردن نیز گفته اند. مراد از ضمبر در «به» محتمل است قرآن یا پیامبر(ص) باشد و نیز مى تواند به الکتاب (تورات و انجیل) برگردد. برداشت فوق ناظر به این است که مراد از ضمیر «به» قرآن یا پیامبر (ص) بوده و تلاوت به معناى پیروى کردن باشد.

۳ - تلاوت تورات و انجیل و پیروى از آن دو، موجب ایمان آوردن به قرآن و پیامبر(ص) است. (الذین ءاتینهم الکتب یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به)

۴ - تورات و انجیل، حاوى بشارت به آمدن قرآن و پیامبر(ص) و بیانگر ضرورت ایمان به آن دو است. (الذین ءاتینهم الکتب یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به) چون خواندن تورات و انجیل و پیروى از آن دو، مایه ایمان آوردن به قرآن و پیامبر(ص) مى شود، به دست مى آید که: آن دو کتاب، بشارت به آمدن قرآن و پیامبر(ص) و لزوم ایمان آوردن به آنها مطرح شده است.

۵ - کسانى از یهود و نصارا به کتاب آسمانى خویش ایمان دارند که از آن به خوبى وشایستگى پیروى مى کنند. (الذین ءاتینهم الکتب یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به) در برداشت فوق، ضمیر «به» به «الکتاب» - که مقصود از آن تورات و انجیل است - برگردانده شده است.

۶ - ضرورت تبعیت از کتابهاى آسمانى (یتلونه حق تلاوته)

۷ - پیروى از دستورات کتابهاى آسمانى، نشانه ایمان داشتن به آنهاست. (الذین ءاتینهم الکتب یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به) «الذین» مبتدا و «أولئک یؤمنون به» خبر براى آن است و جمله «یتلونه ...» حال براى «الذین» مى باشد. بنابراین معناى جمله فوق با توجّه به ارجاع ضمیر «به» به «الکتاب» چنین است: کسانى از اهل کتاب - که از کتاب خویش پیروى مى کنند - به آن ایمان دارند.

۸ - خواندن و تلاوت کتابهاى آسمانى وظیفه اى بر عهده همگان (یتلونه حق تلاوته)

۹ - بررسى دقیق و منصفانه حقایق دینى، موجب ایمان آوردن به آنهاست. (یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به)

۱۰ - کافران به قرآن و پیامبر(ص) خسارت دیدگان واقعى و تباه کنندگان خویش هستند. (و من یکفر به فأولئک هم الخسرون)

۱۱ - منفعت و سود واقعى انسانها، در گرو ایمان به قرآن و پیامبر(ص) است. (و من یکفر به فأولئک هم الخسرون)

۱۲ - ترک دستورات قرآن و پیامبر(ص)، موجب تباهى و خسران است. (و من یکفر به فأولئک هم الخسرون) چنانچه مراد از تلاوت در جمله «یتلونه» پیروى کردن باشد، مى توان گفت: مراد از کفر در «و من یکفر»، به قرینه مقابله، ترک دستورات قرآن - که از آن به «کفر عملى» تعبیر مى کنیم - باشد.

روایات و احادیث

۱۳ - «عن ابى ولّاد قال: سألت اباعبداللّه (ع) عن قول اللّه عز و جل: «الذین اتیناهم الکتاب یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به» قال: هم الائمة (ع);[۱] ابى ولّاد مى گوید: از امام صادق (ع) از سخن خداوند عز و جل که مى فرماید: «الذین ءاتینهم الکتب یتلونه حق تلاوته أولئک یؤمنون به» سؤال نمودم، حضرت فرمود: آنان ائمه(ع) هستند».

۱۴ - از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند که مى فرماید: «الذین ءاتینهم الکتب یتلونه حق تلاوته» روایت شده که فرمود: «یرتلون آیاته و یتفقهون به و یعملون باحکامه و یرجون وعده و یخافون وعیده و یعتبرون بقصصه و یأتمرون بأوامره و ینتهون بنواهیه ...;[۲] آنان قرآن را با ترتیل مى خوانند و تلاش مى کنند تا آیات آن را بفهمند و به احکام آن عمل مى کنند و امیدوار به وعده ها و از وعید آن ترسان مى باشند، و از قصه هاى آن پند و عبرت مى گیرند و به اوامر آن تن مى دهند و از نواهى آن دورى مى گزینند ... ».

موضوعات مرتبط

  • ائمه(ع): علم ائمه(ع) ۱۳; فضایل ائمه(ع) ۱۳
  • اسلام: مؤمنان به اسلام ۲
  • انجیل: آثار تبعیت از انجیل ۳; آثار تلاوت انجیل ۳; بشارتهاى انجیل ۴; پیروان انجیل ۲
  • انسان: مسؤولیت انسان ها ۸; منافع انسان ۱۱
  • ایمان: آثار ایمان به قرآن ۱۱; آثار ایمان به محمّد(ص) ۱۱; ایمان به قرآن ۴; ایمان به کتب آسمانى ۷; ایمان به محمّد(ص) ۴; عوامل ایمان به قرآن ۳; عوامل ایمان به محمّد (ص) ۳; متعلق ایمان ۴، ۷; موجبات ایمان ۹; نشانه هاى ایمان ۷
  • تورات: آثار تبعیت از تورات ۳; آثار تلاوت تورات ۳; بشارتهاى تورات ۴; پیروان تورات ۲
  • خود: عوامل تباهى خود ۱۰، ۱۲
  • دین: آثار تعالیم دین ۹
  • زیان: عوامل زیان ۱۲
  • زیانکاران: ۱۰
  • عبرت: عوامل عبرت ۱۴
  • قرآن: آثار اعراض از قرآن ۱۲; تلاوت قرآن با ترتیل ۱۴; تلاوت کنندگان قرآن ۱۴; عبرت از قصص قرآن ۱۴; عمل به قرآن ۱۴; فهم قرآن ۱۴; قرآن در انجیل ۴; قرآن در تورات ۴; مؤمنان به قرآن ۲
  • کافران: زیانکارى کافران ۱۰
  • کتب آسمانى: اهمیّت تبعیت از کتب آسمانى ۶; اهمیّت تلاوت کتب آسمانى ۸; تبعیت از کتب آسمانى ۵، ۷; مؤمنان به کتب آسمانى ۵
  • کفر: آثار کفر به قرآن ۱۰; آثار کفر به محمّد(ص) ۱۰
  • محمّد(ص): آثار اعراض از اوامر محمّد(ص) ۱۲; محمّد(ص) در انجیل ۴; محمّد(ص) در تورات ۴
  • مسیحیان: کتاب آسمانى مسیحیان ۱; مسیحیان مؤمن ۵; مسیحیان مؤمن به اسلام ۲; مسیحیان مؤمن به قرآن ۲
  • یهود: کتاب آسمانى یهود ۱; یهود مؤمن ۵; یهود مؤمن به قرآن ۲; یهود مؤمن به محمّد(ص) ۲

منابع

  1. کافى، ج ۱، ص ۲۱۵، ح ۴; نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۲۰- ، ح ۳۳۶.
  2. ارشاد القلوب دیلمى، ص ۷۸، باب ۱۹; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۱۴۷، ح ۴.