طه ١٨: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=گفت این است چوبدست من که بدان تکیه کنم و بریزم برگها را بدان بر گوسفندانم و مرا است در آن حوائجی دیگر | |-|معزی=گفت این است چوبدست من که بدان تکیه کنم و بریزم برگها را بدان بر گوسفندانم و مرا است در آن حوائجی دیگر | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | {{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::4|٤ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::18|١٨]] | قبلی = طه ١٧ | بعدی = طه ١٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::15|١٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَتَوَکَّؤُاْ»: تکیه میزنم، چه در ایستادن و چه در رفتن. «أَهُشُّ»: برگ درختان را میریزم. فرود میآورم و میرانم. «مَآرِبُ»: جمع مأْرِبَةَ، حوائج و منافع. | «أَتَوَکَّؤُاْ»: تکیه میزنم، چه در ایستادن و چه در رفتن. «أَهُشُّ»: برگ درختان را میریزم. فرود میآورم و میرانم. «مَآرِبُ»: جمع مأْرِبَةَ، حوائج و منافع. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۳
ترجمه
طه ١٧ | آیه ١٨ | طه ١٩ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَتَوَکَّؤُاْ»: تکیه میزنم، چه در ایستادن و چه در رفتن. «أَهُشُّ»: برگ درختان را میریزم. فرود میآورم و میرانم. «مَآرِبُ»: جمع مأْرِبَةَ، حوائج و منافع.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۹ - ۴۸ سوره طه
- بيان آياتى كه چگونگى برگزيدن موسى (عليه السلام ) به رسالت و ماءمور شدنش در كوه طور به دعوت فرعون را حكايت مى كنند
- توضيحى در مورد تكلم خدا با موسى (عليه السلام )
- بيان عدم منافات وجود واسطه در تكلم ، با صدق تكلم خدا با موسى
- شرح خطاب خداى تعالى به موسى (عليه السلام ): ((اننى انا الله لا اله الا انافاعبدنى ...((
- وجوه عديده اى كه در ذيل جمله : ((واقم الصلوة الذكرى (( گفته اند
- مقصود از اينكه درباره قيامت فرمود: ((اكاد اخفيها- نزديكست پنهانش بدارم ((
- آغاز وحى رسالت موسس (عليه السلام ) با استفهام : ((ما تلك بيمينك يا موسى (( واشاره به وجه رد و بدل شدن سؤ ال و جواب درباره عصا
- وجه پرگوئى موسى (ع ) در پاسخ خداوند
- شرح و توضيح درخواست هاى موسى (عليه السلام ) از خداوند بعد از ماءموريت به رسالت (قال رب اشرح لى صدرى ...)
- معناى كلمه (وزير) و بيان علت درخواست موسى از خداوند كه برادرش را وزير قرار دهد.
- مقصود از ذكر و تسبيح خدا در (كى نسخبك كثيرا و نذكرك كثيرا)
- استجابت ادعيه موسى (عليه السلام ) و تذكار منت پيشين خدا بر او در ماجراى زاده شدن وپرورش يافتنش در دامان دشمن
- يادآورى منت ها و تفضلات ديگر خدا به موسى (عليه السلام ) در نجات يافتن از مصر وازدواج با دختر شعيب و اقامت در مدين و...
- مراد از فتنه در (و فتناك فتونا) و وجه موسى را منت شمرده است
- مراد از جمله : ((واصطنعتك لنفسى (( در خطاب خداوند به موسى (عليه السلام )
- بيان اينكه اظهار اميد در كلام خدا(در مانند جمله :((لعله يتذكر او يخشى (() قائم به مقام محلوره است
- و رد سخنى از فخر رازى درباره سر ارسال موسى (عليه السلام ) به سوى فرعون باعلم به ايمان نياوردن او
- اشاره به وجه اينكه موسى و هارون از عقاب و طغيان فرعون اظهار نگرانى كردند
- نكات و دقائقى كه در اوامر خداوند به موسى و هارون درباره رفتن نزد فرعون و دعوت او به كار رفته است
- بحث روايتى
- دعاى پيامبر (ص ) درباره اميرالمؤ منين مشابه دعاى موسى (ع ) در درخواست وزارت ومشاركت هارون
- رد سخن صاحل روح المعانى كه (امر) در حديث را حمل بر ارشاد كرده است .
- روايات ديگرى در ذيل آيات مربوط به رسالت موسى (ع )
نکات آیه
۱ - موسى(ع) در پاسخ به پرسش خداوند - در باره آنچه در دست دارد - آن را عصاى خویش اعلام کرد. (و ما تلک بیمینک ... قال هى عصاى)
۲ - موسى(ع) تکیه زدن بر عصا و زدن و ریختن برگ هاى سست درختان را براى گوسفندان خویش، از فواید عصا برشمرد. (هى عصاى أتوکؤا علیها و أهشّ بها على غنمى) «هشّ» به معناى ضربه زدن به درخت خشک براى ریختن برگ هاى آن است (لسان العرب). این کلمه در مورد چیزهاى ملایم و بدون صلابت به کار مى رود (مفردات راغب). حرف «على» در «على غنمى» به حضور گوسفندان در پاى درخت براى استفاده از برگ ها است.
۳ - موسى(ع) غیر از تکیه دادن و ریختن برگ درختان، عصاى خویش را در رفع چندین نیاز دیگر کارساز خواند. (ولى فیها مَ--َارب أُخرى) «مأربة» مفرد «مأرب» به معناى حاجت و نیاز است (مصباح).
۴ - عصا در دست گرفتن و تکیه بر آن در راه رفتن و ایستادن، کارى مطلوب و مفید است. (هى عصاى أتوکّؤا علیها) تقدیم تکیه دادن بر دیگر فواید عصا - در سخن نقل شده از موسى(ع) - نشانِ اهمیت این استفاده در مجموع فواید دیگر است. این اهمیت با توجه به سلامت جسمانى، بلکه نیرومندى موسى(ع) وضوح بیشترى مى یابد.
۵ - حضرت موسى(ع) در راه مدین به مصر، داراى گوسفندانى بود که خود، آنها را شبانى مى کرد. (أهشّ بها على غنمى) «غنم» یعنى، گوسفندان. این کلمه از لفظ خود، مفرد ندارد و به یک گوسفند «شاة» گفته مى شود (مصباح)
۶ - سرزمینى که موسى(ع) در آن دام دارى و شبانى مى کرد، درختانى داشت که برگ آن براى تغذیه دام مناسب بود. (و أهشّ بها على غنمى)
۷ - موسى(ع)، فرصت سخن گفتن با خداوند را غنیمت شمرده و از آن لذت مى برد. (ما تلک ... قال هى عصاى أتوکّؤا علیها و أهشّ ... ولى فیها مَ--َارب أُخرى) جمله «هى عصاى» براى پاسخ گویى به سؤال خداوند کافى بود; افزودن دیگر جملات، گویا به خاطر اشتیاق موسى(ع) به سخن گفتن با خداوند بوده است.
۸ - در عمل به خواسته هاى خداوند، باید تمامى احتمالات انجام پذیرد. (ما تلک ... هى عصاى أتوکّؤا ... ولى فیها مَ--َارب اخرى) در باره اکتفا نکردن موسى(ع) به «هى عصاى» گفته شده است: واضح بودن این جواب، موسى(ع) را به این اندیشه واداشت که شاید مراد، فواید عصا باشد و همین احتمال سبب شد که پاسخ هاى بعدى را به زبان آورد.
موضوعات مرتبط
- اصول عمله : اصل احتاط ۸
- تکلیف: کیفیت عمل به تکلیف ۸
- خدا: گفتگوى خدا با موسى (ع) ۷; لذت گفتگو با خدا ۷
- عصا: فواید عصا ۴
- عمل: عمل پسندیده ۴
- موسى(ع): تغذیه گوسفندان موسى(ع) ۶; چوپانى موسى(ع) ۵; عصاى موسى(ع) ۱ ; فواید عصاى موسى(ع) ۲، ۳; قصه موسى(ع) ۱، ۵، ۶; گوسفندان موسى(ع) ۵; لذایذمعنوى موسى(ع) ۷; مکان چوپانى موسى(ع) ۶