مريم ٥٠: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و بخشیدیم بدیشان از رحمت خود و نهادیم برای ایشان زبان راستیی فرازنده‌
|-|معزی=و بخشیدیم بدیشان از رحمت خود و نهادیم برای ایشان زبان راستیی فرازنده‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره مريم | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::50|٥٠]] | قبلی = مريم ٤٩ | بعدی = مريم ٥١  | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره مريم | نزول = [[نازل شده در سال::6|٦ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::50|٥٠]] | قبلی = مريم ٤٩ | بعدی = مريم ٥١  | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«مِن رَّحْمَتِنَا»: رحمت خود را. برخی از رحمت خود را. در پرتو رحمت خود خیر و خوبی دنیا و آخرت را بهره ایشان کردیم. «لِسَانَ»: زبان. در اینجا مراد کلام و گفتار است. عربها گاهی اندام را بر چیزی اطلاق می‌کنند که از آن عضو صادر می‌شود. از قبیل: یَد، بر قدرت و عطاء (نگا: فتح / ، ص / ). قَدَم، بر فضل و برتری (نگا: یونس / . لِسَان، بر کلام (نگا: ابراهیم / . «لِسَانَ صِدْقٍ»: ذکر جمیل. نام نیکو. (صِدْقٍ) مصدر است و به هنگام اضافه واژه‌ای بدان، معنی وصفی دارد و بیانگر زیبائی و نیکوئی مضافِ خود است. از قبیل: رَجُلُ صِدْقٍ. إِمْرَأَةُ صِدْقٍ. قَدَمُ صِدْقٍ. مَقْعَدُ صِدْقٍ. لِسانُ صِدْقٍ. اضافه موصوف به صفتِ خود است (نگا: یونس / . «عَلِیّاً»: والا مقام. صفت (لِسانَ) است.
«مِن رَّحْمَتِنَا»: رحمت خود را. برخی از رحمت خود را. در پرتو رحمت خود خیر و خوبی دنیا و آخرت را بهره ایشان کردیم. «لِسَانَ»: زبان. در اینجا مراد کلام و گفتار است. عربها گاهی اندام را بر چیزی اطلاق می‌کنند که از آن عضو صادر می‌شود. از قبیل: یَد، بر قدرت و عطاء (نگا: فتح / ، ص / ). قَدَم، بر فضل و برتری (نگا: یونس / . لِسَان، بر کلام (نگا: ابراهیم / . «لِسَانَ صِدْقٍ»: ذکر جمیل. نام نیکو. (صِدْقٍ) مصدر است و به هنگام اضافه واژه‌ای بدان، معنی وصفی دارد و بیانگر زیبائی و نیکوئی مضافِ خود است. از قبیل: رَجُلُ صِدْقٍ. إِمْرَأَةُ صِدْقٍ. قَدَمُ صِدْقٍ. مَقْعَدُ صِدْقٍ. لِسانُ صِدْقٍ. اضافه موصوف به صفتِ خود است (نگا: یونس / . «عَلِیّاً»: والا مقام. صفت (لِسانَ) است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۲


ترجمه

و از رحمت خود به آنان عطا کردیم؛ و برای آنها نام نیک و مقام برجسته‌ای (در میان همه امّتها) قرار دادیم!

|و آنها را از رحمت خويش بهره‌مند ساختيم، و نام نيك و بلندى [در ميان امت‌ها] برايشان قرار داديم
و از رحمت خويش به آنان ارزانى داشتيم، و ذكر خيرِ بلندى برايشان قرار داديم.
و آنها را از رحمت خود بهره‌مند ساختیم و بر زبان عالمی آوازه نکونامی‌شان را بلند گردانیدیم.
و به آنان از رحمت خود بخشیدیم، وبرای آنان [در میان مردم] نامی نیک و ستایشی والامرتبه قرار دادیم.
و رحمت خويش را به آنها ارزانى داشتيم و سخن نيكو و آوازه بلند داديم.
و به آنان از رحمت خویش بخشیدیم و برای آنان آوازه راستین و بلند پدید آوردیم‌
و از رحمت خويش به ايشان بخشيديم و براى آنان [در ميان مردم‌] نام نيكو و آوازه بلند نهاديم.
و رحمت خویش را شامل ایشان کردیم (و در پرتو آن به خیر و خوبی دنیا و آخرت رسیدند) و آنان را نیکونام و بلندآوازه کردیم.
و برخی از رحمت خویش را به آنان بخشیدیم، و زبانی راستین (و) بلندمرتبه برایشان قرار دادیم.
و بخشیدیم بدیشان از رحمت خود و نهادیم برای ایشان زبان راستیی فرازنده‌


مريم ٤٩ آیه ٥٠ مريم ٥١
سوره : سوره مريم
نزول : ٦ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مِن رَّحْمَتِنَا»: رحمت خود را. برخی از رحمت خود را. در پرتو رحمت خود خیر و خوبی دنیا و آخرت را بهره ایشان کردیم. «لِسَانَ»: زبان. در اینجا مراد کلام و گفتار است. عربها گاهی اندام را بر چیزی اطلاق می‌کنند که از آن عضو صادر می‌شود. از قبیل: یَد، بر قدرت و عطاء (نگا: فتح / ، ص / ). قَدَم، بر فضل و برتری (نگا: یونس / . لِسَان، بر کلام (نگا: ابراهیم / . «لِسَانَ صِدْقٍ»: ذکر جمیل. نام نیکو. (صِدْقٍ) مصدر است و به هنگام اضافه واژه‌ای بدان، معنی وصفی دارد و بیانگر زیبائی و نیکوئی مضافِ خود است. از قبیل: رَجُلُ صِدْقٍ. إِمْرَأَةُ صِدْقٍ. قَدَمُ صِدْقٍ. مَقْعَدُ صِدْقٍ. لِسانُ صِدْقٍ. اضافه موصوف به صفتِ خود است (نگا: یونس / . «عَلِیّاً»: والا مقام. صفت (لِسانَ) است.


تفسیر

نکات آیه

۱- حضرت ابراهیم و فرزندانش، اسحاق و یعقوب، برخوردار از رحمت هایى ویژه از جانب خداوند (و وهبنا لهم من رحمتنا) «من» براى تبعیض است; یعنى «وهبنا لهم بعض رحمتنا» عنوان «هبه» و بخشش الهى، حاکى از ویژگى و مرتبه والاى آن است.

۲- هجرت از محیط شرک و استقامت در توحید، زمینه ساز بهره مندى انسان از رحمت و عنایت هاى ویژه خداوند (فلمّا أعتزلهم ... و وهبنا لهم من رحمتنا)

۳- خداوند، براى ابراهیم، اسحاق و یعقوب(ع) ستایشى راستین و بلندآوازه در تاریخ قرار داده است. و جعلنا لهم لسان صدق علیًّا از جمله معانى و کاربردهاى کلمه «لسان» ثنا و تمجید است; بنابراین «جعلنا ...»، یعنى براى آنها ثنا و تمجیدى راستین و رفیع قرار دادیم.

۴- خداوند، خوش نامى و بلندآوازگى را، به پاس پایدارى ابراهیم(ع) در توحید، به او و فرزندانش عنایت کرد. (فلمّا أعتزلهم ... و جعلنا لهم لسان صدق علیًّا)

۵- لزوم مراعات صدق و راستى، در تکریم و تمجید از اشخاص و خارج نشدن از مرز واقعیت (و جعلنا لهم لسان صدق علیًّا) خداوند، ابراهیم و فرزندش را از ثنایى رفیع، ولى راستین برخوردار کرده است; یعنى آنچه که در باره آنان به عنوان ثنا و تمجید گفته مى شود، راست و عین واقعیت است، نه این که مبالغه باشد. این قید داراى پیام و درسى است براى همه که در تمجیدها به افراط و یا تفریط دچار نشوند، بلکه حقیقت اظهار کنند.

۶- نام نیک و بلندآوازگى، مزیّتى شایسته و پرتویى از رحمت الهى است. (و وهبنا لهم من رحمتنا و جعلنا لهم لسان صدق علیًّا)

۷- ابراهیم، اسحاق و یعقوب(ع)، به عنایت خداوند، داراى گفتارهایى راستین و پرطنین در جهان و تاریخ (و جعلنا لهم لسان صدق علیًّا) «لسان» در معانى مختلفى به کار رفته است، از جمله به معناى «کلام»، لذا ممکن است «لسان صدق» به معناى کلام صادق و راست باشد; یعنى آنچه که ابراهیم(ع) و فرزندان او ابراز داشته اند، عین حقیقت است. وصف «علیّاً» براى «لسان»، نشان بازتاب وسیع آن بین مردم است.

۸- راستى در گفتار، مزیتى ارزنده و داراى ارزشى والا است. (و جعلنا لهم لسان صدق علیًّا)

موضوعات مرتبط

  • ابراهیم(ع): پاداش استقامت ابراهیم(ع) ۴; پاداش توحید ابراهیم(ع) ۴; رحمت بر ابراهیم(ع) ۱; رحمت بر فرزندان ابراهیم(ع) ۱; عوامل خوشنامى ابراهیم(ع) ۴; عوامل خوشنامى فرزندان ابراهیم(ع) ۴; فضایل ابراهیم(ع) ۳; مدح ابراهیم(ع) ۳; منشأ صداقت ابراهیم(ع) ۷
  • اسحاق(ع): رحمت بر اسحاق(ع) ۱; فضایل اسحاق(ع) ۳; مدح اسحاق(ع) ۳; منشأ صداقت اسحاق(ع) ۷
  • توحید: آثاراستقامت در توحید ۲
  • خدا: آثار لطف خدا ۷; زمینه رحمت خدا ۲; نشانه هاى رحمت خدا ۶
  • خوشنامى: عوامل خوشنامى ۴; منشأ خوشنامى ۶
  • راستگویى: ارزش راستگویى ۸
  • رحمت: مشمولان رحمت ۱
  • صداقت: ارزش صداقت ۸; صداقت در مدح دیگران ۵
  • مدح: اجتناب از غلوّ در مدح ۵
  • هجرت: آثار هجرت ۲
  • یعقوب(ع): رحمت بر یعقوب(ع) ۱; فضایل یعقوب(ع) ۳; مدح یعقوب(ع) ۳; منشأ صداقت یعقوب(ع) ۷

منابع