النّجُوم: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/النّجُوم | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/النّجُوم | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۹: | خط ۱۰: | ||
*[[ال]] | *[[ال]] | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, إِذَا:32, الشّمْس:23, فِي:23, الْقَمَر:23, مُسَخّرَات:19, بِأَمْرِه:18, الْجِبَال:18, إِنّه:17, فَقَال:15, لَکُم:15, إِدْبَار:14, فَإِذَا:14, بِمَوَاقِع:14, اللّيْل:14, لِتَهْتَدُوا:14, إِنّي:14, انْکَدَرَت:14, طُمِسَت:14, لَوَاقِع:14, لَقَسَم:14, جَعَل:14, تُوعَدُون:14, أُقْسِم:14, فَتَوَلّوْا:14, کُوّرَت:14, بِهَا:14, نَظْرَة:14, سَقِيم:14, فَسَبّحْه:13, الْعَالَمِين:13, فَنَظَر:13, عَنْه:13, لَو:13, نُذْرا:13, فَلا:13, أَلا:13, الّذِي:13, إِن:13, الْعَظِيم:13, السّمَاء:13, إِنّمَا:13, أَو:13, سُيّرَت:13, تَعْلَمُون:13, رَبّک:13, فُرِجَت:13, مُدْبِرِين:13, مِن:13, النّهَار:13, لَه:13, ظُلُمَات:13, الشّجَر:13, هُو:13, بِرَب:13, الْخَلْق:12, عَظِيم:12, عُذْرا:12, الْبَرّ:12, بِاسْم:12, ذٰلِک:12, ظَنّکُم:12, الْعَلِيم:12, الْأَرْض:12, تَقُوم:12, حَثِيثا:12, لَآيَات:12, الدّوَاب:12, الْعَزِيز:12, فَمَا:12, فَسَبّح:12, لِقَوْم:11, الْبَحْر:11, يَطْلُبُه:11, حِين:11, الْأَمْر:11, تَقْدِير:11, تَبَارَک:11, يَعْقِلُون:11, قَد:11, کَثِير:11, مَن:11, اللّه:10, فَصّلْنَا:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::النّجُوم]] | {{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::النّجُوم]] | ||
|?نازل شده در سال | |?نازل شده در سال | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۰۹
ریشه کلمه
- نجم (۱۳ بار)
قاموس قرآن
اصل نجم به معنى طلوع و بروز است گويند: «نَجَمَ الْقَرْنُ وَ النَّباتُ» يعنى شاخ و علف روئيد و ظاهر شد، ستاره را از آن نجم گويند كه طلوع مىكند (مجمع) راغب اصل آن را كوكب طالع گفته و «نَجَمَ نُجُوماً نَجْماً» را طلوع و بروز گويد. در نهج البلاغه خطبه 59 درباره خوارج فرموده «كُلَّما نَجَمَ مِنْهُمْ قَرْنٌ قُطِعَ» هرگاه رئيسى از آنها ظاهر و طالع گرديد كشته مىشود. نجم هم مصدر آمده و هم اسم، ولى در قرآن مصدر به كار رفته است ايضاً نجوم هم مصدر آمده و هم جمع نجم ولى در قرآن مجيد فقط جمع به كار رفته است. [نحل:16]. و با علاماتى و هم با ستارگان هدايت مىشوند و راه مىيابند. * [رحمن:6]. مراد از نجم در آيه نبات و علف است مقابل شجر، علت اين تسميه بروز و طلوع آن از زمين است پس نجم نبات بىساقه و شجر نبات با ساقه مىباشد كه با آمدن زمستان از بين نمىرود يعنى علفها و درختان خدا را سجده مىكنند و از اوامرش پيروى مىنمايند بعضى آن را در آيه ستاره دانستهاند ولى بعيد است. * [نجم:1-2]. هوى به معنى سقوط است «هَوَى الشَّىْءُ هُوِيّاً: سَقَطَ مِنْ عُلُوٍّ اِلى اَسْفَلِ» مراد از هوى نجم ظاهراً سقوط آن از سمت رأس به طرف غروب است و شايد «هَوى» به معنى صعود باشد رجوع شود به «هوى». يعنى: قسم به ستاره آنگاه كه فرود مىآيد، رفيق شما گمراه نشده و به خطا نرفته است. چون اوائل سوره درباره نزول وحى و معراج آن حضرت است به نظر مىآيد قسم به فرود آمدن يا بالا رفتن ستارهبا آن مطلب تناسبى دارد. گفتهاند مراد از «النجم» در آيه قرآن است كه نجوماً و تدريجاً نازل شده به قولى مراد از آن ثريا و به قولى شعرى و به قولى شهابها است ولى ظهور آيه با هيچ يك سازگار نيست. * [اعراف:54]. آفتاب و ماه و ستارگان همه به امر خدا رام و مسخرّند لفظ نجوم 9 بار در قرآن مجيد به كار رفته و آيات [مرسلات:8]. [تكوير:2]. كه در «طُمِس» و «كَدر» گذشت از تحول و تغيير آنها در قيامت حكايت دارند. ظاهراً مراد از نجم و نجوم در قرآن مجيد فقط ثوابت است و كواكب (سيارات) و مصابيح غير از آنهاست واللَّه اعلم، رجوع كنيد به «رجم - مصباح - شهاب».
