النحل ٩١

وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ‌ إِذَا عَاهَدْتُمْ‌ وَ لاَ تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ‌ بَعْدَ تَوْکِيدِهَا وَ قَدْ جَعَلْتُمُ‌ اللَّهَ‌ عَلَيْکُمْ‌ کَفِيلاً إِنَ‌ اللَّهَ‌ يَعْلَمُ‌ مَا تَفْعَلُونَ‌

ترجمه

و هنگامی که با خدا عهد بستید، به عهد او وفا کنید! و سوگندها را بعد از محکم ساختن نشکنید، در حالی که خدا را کفیل و ضامن بر (سوگند) خود قرار داده‌اید، به یقین خداوند از آنچه انجام می‌دهید، آگاه است!

|و چون با خدا پيمان بستيد بدان وفا كنيد و سوگندهاى خود را پس از محكم ساختن آنها نشكنيد در حالى كه خدا را بر خود ضامن قرار داده‌ايد. بى‌شك خدا از آنچه مى‌كنيد آگاه است

و چون با خدا پيمان بستيد، به پيمان خود وفا كنيد و سوگندهاى [خود را] پس از استوار كردن آنها مشكنيد، با اينكه خدا را بر خود ضامن [و گواه‌] قرار داده‌ايد، زيرا خدا آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌داند.

و چون با خدا (و رسول و بندگانش) عهدی بستید بدان عهد وفا کنید و هرگز سوگند و پیمان را که مؤکّد و استوار کردید مشکنید، چرا که خدا را بر خود ناظر و گواه گرفته‌اید؛ همانا خدا به هر چه می‌کنید آگاه است.

و به پیمان خدا چون پیمان بستید، وفا کنید و سوگند را پس از محکم کردنش [به وسیله عزم و قصد قطعی] در حالی که خدا را بر خود ضامن و کفیل قرار داده اید، نشکنید؛ یقیناً خدا آنچه را انجام می دهید، می داند.

چون با خدا پيمان بستيد بدان وفا كنيد و چون سوگند اكيد خورديد آن را مشكنيد، كه خدا را ضامن خويش كرده‌ايد و او مى‌داند كه چه مى‌كنيد.

و به عهد الهی چون پیمان بستید وفا کنید و سوگندهایتان را پس از مؤکد داشتن آنها، مشکنید، حال آنکه خداوند را بر خود [در آن سوگندها] ضامن گرفته‌اید، بی‌گمان خداوند از آنچه می‌کنید آگاه است‌

و به پيمان خدا- هر كار نيكى كه با خدا عهد كرده باشيد مانند نذر و جز آن-، چون پيمان بستيد، وفا كنيد و سوگندها را، پس از استواركردن آنها، مشكنيد، كه خداى را بر خويشتن ضامن- يا گواه و نگهبان- كرده‌ايد همانا خدا مى‌داند كه چه مى‌كنيد.

به پیمان خدا (که با همدیگر می‌بندید) وفا کنید هرگاه که بستید، و سوگندها را پس از تأکید (آنها با قَسمِ به نام و ذات خدا) نشکنید، در حالی که خدای را آگاه و گواه (بر معامله و وفای به عهد) خود گرفته‌اید. بی‌گمان خدا می‌داند آنچه را که می‌کنید (و پاداش و پادافره کردارتان را می‌دهد).

و هنگامی که با خدا پیمان بستید به پیمانتان وفا کنید، و سوگندها (خودی) را پس از استوار کردنشان مشکنید؛ حال آنکه محققاً خدا را بر خود ضامن (و گواه) قرار دادید. به‌راستی خدا آنچه را انجام می‌دهید می‌داند.

و وفا کنید به عهد خدا گاهی که عهد بندید و نشکنید سوگندها را بعد از استوار کردن آنها حالی که قرار دادید خدا را بر خویش نگهبان همانا خدا می‌داند آنچه را می‌کنید

النحل ٩٠	آیه ٩١	النحل ٩٢
سوره : سوره النحل نزول : ٥ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٣ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«عَهْدِ اللهِ»: پیمان خدا. مراد همه عهود و پیمانهائی است که خدا انجام آنها را از مردم خواسته است و یا این که مردمان با یکدیگر می‌بندند و خدا را بر وفای بدانها گواه می‌گیرند و بر کارشان آگاه می‌دانند (نگا: آل‌عمران / ، أنعام / ...). «الأیْمَانَ»: جمع یَمین، سوگندها. «تَوْکِیدِ»: تأکید. استوار داشتن قسم با یاد آن به نام و ذات خدا. از ماده (وکد). «کَفِیلاً»: آگاه و گواه. کسی که پیمانها زیر نظر او بسته می‌شود و وفا یا عدم وفای بدانها را می‌پاید.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

لاَ يُؤَاخِذُکُمُ‌ اللَّهُ‌ بِاللَّغْوِ... (۱)

وَ لاَ تَجْعَلُوا اللَّهَ‌ عُرْضَةً... (۳)

تفسیر

• نحل آيات ۹۰ - ۱۰۵،سوره نحل
• اشاره به احتمام شديد در اسلام به اصلاح وضع جامعه
• اشاره به معنا و اقسام دوگانه عدل (فردى و اجتماعى )
• بيان اينكه امر به عدل در ((ان الله ياءمر بالعدل و الاحسان )) امر به عدالت اجتماعىاست
• امر به احسان نسبت به ديگران در ((ان الله ياءمربالعدل و الاحسان )) و احسان نسبت به خويشاوندان در ((ايتاء ذى القربى ))
• نهى از فحشا و منكر و بغى در واقع امر به حفظ وحدت در مجتمع است
• سبب شناعت شكستن قسم
• تمثيل نقض عهد به پنبه كردن خود رشته
• انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است
• نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده شود
• مقصود از اينكه فرمود: صابران را پاداش مى دهيم ((با حسن ما كانوا يعملون ))
• ويژگيهاى حيات طيبه اى كه خداوند آن را به نيكوكاران وعده داده است
• وجوهى ديگر كه درباره مراد از حيات طيبه گفته شده است
• مراد از استعاذه به خدا از شيطان ، پناه جستن قبلى است
• استعاذه به خدا توكل به خدا است و ايمان وتوكل دو ملاك صدق عبوديت هستند
• گروهى كه شيطان بر آنان مسلط است
• اشاره به مساءله نسخ و حكمت آن و پاسخ به خرده گيرى مشركين در آيه شريفه : ((و اذابدلنا آيه مكان اية ...))
• اتهام مشركين به پيامبر(ص ) در ارتباط با مسئله نسخ
• توضيحى در مورد اينكه با نزول آيات ناسخ خداوند ايمان مؤ منين را تثبيت مى كند
• شرح و تفصيل جواب خداى سبحان به افتراى مشركين بهرسول خدا(ص ) كه گفتند مردى غير عرب به او مى آموزد
• رواياتى در ذيل آيه : ((ان الله يامر بالعدل و الاحسان ...)) و بيان مراد ازعدل و احسان
• دو روايت در ذيل آيه : ((من عمل صالحا من ذكر و انثى فلنحيينه حيوة طيبة ))
• رواياتى در ذيل آيه : ((يقولون انما يعمله بشر...))
• مؤ من هرگز دروغ نمى گويد

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- وجوب پایبندى انسان، به عهدها و میثاق هاى خود با خداوند (و أوفوا بعهد الله إذا عهدتّم)

۲- عهد بستن انسان با خدا، امرى مشروع و مورد پذیرش دین (و أوفوا بعهد الله إذا عهدتّم)

۳- شکستن سوگند به خدا پس از تحکیم آن، حرام است. (و لاتنقضوا الأیمن بعد توکیدها)

۴- سوگند خوردن به خداوند، جایز است. (و لاتنقضوا الأیمن بعد توکیدها)

۵- توجه داشتن و جدّى بودن در سوگند، شرط تحقق و تنجز آن (و لاتنقضوا الأیمن بعد توکیدها)

۶- انسان، در معرض شکستن عهد و پیمان هاى خویش با خداست. (و أوفوا بعهد الله إذا عهدتّم و لاتنقضوا الأیمن بعد توکیدها)

۷- عهد بستن با خدا و سوگند خوردن به او، در حقیقت ضامن و کفیل گرفتن خداوند بر خویش است. (و أوفوا بعهد الله ... و قد جعلتم الله علیکم کفیلاً)

۸- شکستن عهد و سوگند خود با خدا، به منزله خیانت به ضمانت الهى است. (و لاتنقضوا الأیمن بعد توکیدها و قد جعلتم الله علیکم کفیلاً)

۹- خداوند، به همه اعمال آدمیان آگاه است. (إن الله یعلم ما تفعلون)

۱۰- توجه انسان به احاطه علمى خداوند بر رفتارش، مانع شکستن عهد و سوگند است. (و أوفوا ... و لاتنقضوا ... إن الله یعلم ما تفعلون)

۱۱- اعتقاد و توجه به علم خداوند به همه اعمال آدمیان، پشتوانه اجراى فرمانهاى اوست. (و أوفوا بعهد الله ... إن الله یعلم ما تفعلون) برداشت فوق، از تعلیل «إن الله یعلم ما تفعلون» به دست مى آید; یعنى، به عهد و پیمان خود با خدا وفادار باشید; چون که خدا از اعمال شما آگاه است.

موضوعات مرتبط

• احکام ۱، ۳، ۴، ۵:
• اطاعت: عوامل اطاعت از خدا ۱۱
• انسان: عمل انسان ۹، ۱۱
• تکلیف: زمینه عمل به تکلیف ۱۱
• خدا: حقیقت عهد با خدا ۷; علم غیب خدا ۹; عهد با خدا ۱; عهدشکنى با خدا ۶، ۸; کفالت خدا ۷; مشروعیت عهد با خدا ۲ خیانت خیانت به خدا ۸
• ذکر: آثار ذکر علم خدا ۱۰، ۱۱
• سوگند: احکام سوگند ۳، ۴، ۵; تأکید سوگند ۳; حرمت حنث سوگند ۳; حقیقت سوگند به خدا ۷; حنث سوگند ۸; سوگند به خدا ۴; سوگند جایز ۴; شرایط تنجز سوگند ۵; موانع حنث سوگند ۱۰
• عقیده: آثار عقیده به علم خدا ۱۱
• عهد: احکام عهد ۱، ۲; وجوب وفاى به عهد ۱
• عهدشکنى: موانع عهدشکنى ۱۰
• محرمات ۳:
• واجبات ۱: