الْحِکْمَة

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• حکم‌ (۲۱۰ بار)

قاموس قرآن

با مراجعه به اصل معنى كلمة مى‏توان بدست آورد كه حكمت يك حالت و خصيصه درك و تشخيص است كه شخص به وسيله آن مى‏تواند حق و واقعيّت را درك كند و مانع از فساد شود و كار را متقن و محكم انجام دهد على هذا حكمت حالت نفسانى و صفت روحى است نه شى‏ء خارجى بلكه شى‏ء محكم خارجى از نتايج حكمت است راغب گويد: حكمت رسيدن به حق به واسطه علم و عقل است. در مجمع ذيل آيه 32 بقره گويد: حكمت آن است كه تو را بر امر حق كه باطلى در آن نيست واقف كند. [بقره:129]، [بقره:151]، [بقره:269]. اين كلمه بيست بار در قرآن مجيد تكرار شده و در بيشتر موارد توأم با «كتاب» است و تعليم و انزال آن از جانب خداوند و از جانب پيامبران نسبت به مردم است. مراد از كتاب در آن موارد احكام شريعت و كلمات دين و مراد از حكمت همان محكم كارى و تشخيص است. در بعضى از آيات به تكاليف نيز حكمت گفته شده است چنانكه در سوره اسراء بعد از شمردن عدّه‏اى از واجبات و محرمات فرموده: [اسراء:39] شايد اين اطلاق بجهة آن باشد كه تكاليف سبب حكمت اند. همچنين است آيه [احزاب:34] و شايد در آيه [زخرف:63] مراد تعليمات و احكام عيسى باشد و در آيه [لقمان:12] به شكر حكمت گفته شده بنا بر انكه «ان» تفسيريّه است. و شايد علّت، آن باشد كه شكر از نتائج حكمت است.

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ الْکِتَاب اللّه مَن مِن إِن مَا يُعَلّمُهُم يَشَاء يُزَکّيهِم فَقَد التّوْرَاة يُعَلّمُکُم کَانُوا يُؤْت آتَيْنَا مِمّا لَم عَلِيم الْإِنْجِيل يُؤْتِي بِه ضَلاَل لا أَن رَبّک إِذ عَلَيْکُم أَنْزَل أُوتِي مُبِين فِي قَبْل کَان آتَيْنَاه يَعِظُکُم لُقْمَان آتَيْنَاهُم اشْکُر الْحِکْمَة لَه فَصْل عَلَيْهِم عَلّمَک لَفِي خَيْرا عَلّمَه الْمُلْک وَاسِع إِنّک لَقَد إِبْرَاهِيم لِلّه إِلَيْک يُعَلّمُه الْخِطَاب عَلّمْتُک آيَات مُلْکَه تَجْعَل مُلْکا عَلَيْک هَل مَع يَشْکُر أَوْحَى شَدَدْنَا آيَاتِه رَسُولا کَثِيرا يَتْلُو فَيَکُون آتَاه اتّقُوا أَنْت تَکُن فَضْلا بُيُوتِکُن تَکُونُوا يُزَکّيکُم خَبِيرا الْعَزِيز أَوّاب کُن آيَاتِک أَتَاک مَکْرُوها ذٰلِک تَعْلَمُون تَعْلَم إِلٰها فَاذْکُرُونِي إِلَى جَالُوت نَبَأ کَهْلا الْمُسْلِمِين آمَن الْحَکِيم لَو

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...