تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۴۷: | خط ۱۴۷: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۰ </center> | ||
ولى بعضى از مفسرين گفته اند: عطف بر جمله سابق است، كه فرمود: «و ما يستوى البحران». | ولى بعضى از مفسرين گفته اند: عطف بر جمله سابق است، كه فرمود: «و ما يستوى البحران». | ||
«'''وَ لا الظلُمَات وَ لا النُّورُ'''»: | «'''وَ لا الظلُمَات وَ لا النُّورُ'''»: | ||
| خط ۱۶۰: | خط ۱۶۱: | ||
پس در نتيجه اين تكرار نظير تكرار كلمه «كيف» است، كه در آيه «كيف يكون للمشركين عهد عند اللّه و عند رسوله... كيف و ان يظهروا عليكم ...» مى باشد، كه به خاطر طول فاصله، كلمه كيف تكرار شده است. | پس در نتيجه اين تكرار نظير تكرار كلمه «كيف» است، كه در آيه «كيف يكون للمشركين عهد عند اللّه و عند رسوله... كيف و ان يظهروا عليكم ...» مى باشد، كه به خاطر طول فاصله، كلمه كيف تكرار شده است. | ||
و اين چند جمله پشت سر هم، يعنى جمله «و ما يستوى الاعمى و البصير» و «و لا الظلمات و لا النور»، و «و لا الظل و لا الحرور» و «و ما يستوى الاحياء و لا الاموات»؛ تمثيل هايى براى مؤمن و كافر است و مى خواهد تبعه و اثر اعمال اين دو طايفه را شرح دهد. | و اين چند جمله پشت سر هم، يعنى جمله «و ما يستوى الاعمى و البصير» و «و لا الظلمات و لا النور»، و «و لا الظل و لا الحرور» و «و ما يستوى الاحياء و لا الاموات»؛ تمثيل هايى براى مؤمن و كافر است و مى خواهد تبعه و اثر اعمال اين دو طايفه را شرح دهد. | ||
| خط ۱۶۸: | خط ۱۷۰: | ||
«'''إِنْ أَنت إِلا نَذِيرٌ'''»: | «'''إِنْ أَنت إِلا نَذِيرٌ'''»: | ||
اين انحصار كه مى فرمايد: «تو بجز نذير چيز ديگرى نيستى»، انحصار حقيقى نيست، بلكه انحصار نسبى است، و معنايش اين است كه: تو وظيفه اى به جز انذار خلق ندارى، و اما هدايت آنكه هدايت مى شود، و اضلال آنكه گمراه است و هدايت نمى پذيرد به خاطر اين كه خدا به كيفر اعمال زشتش گمراهش كرده، كار خداى سبحان است. و اگر در مقابل «نذير»، كلمه «بشير» را ذكر نكرد، با اين كه آن جناب هر دو صفت را داشت، براى اين بود كه | اين انحصار كه مى فرمايد: «تو بجز نذير چيز ديگرى نيستى»، انحصار حقيقى نيست، بلكه انحصار نسبى است، و معنايش اين است كه: تو وظيفه اى به جز انذار خلق ندارى، و اما هدايت آنكه هدايت مى شود، و اضلال آنكه گمراه است و هدايت نمى پذيرد به خاطر اين كه خدا به كيفر اعمال زشتش گمراهش كرده، كار خداى سبحان است. و اگر در مقابل «نذير»، كلمه «بشير» را ذكر نكرد، با اين كه آن جناب هر دو صفت را داشت، براى اين بود كه مقام، مقام انذار به تنهايى بود، و مناسبت اقتضا مى كرد تنها متعوض اين صفت شود، علاوه بر اين در آيه بعدى، هر دو صفت را آورده بود. | ||
«'''إِنَّا أَرْسلْنَاك بِالحَْقِّ بَشِيراً وَ نَذِيراً وَ إِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلا خَلا فِيهَا نَذِيرٌ'''»: | «'''إِنَّا أَرْسلْنَاك بِالحَْقِّ بَشِيراً وَ نَذِيراً وَ إِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلا خَلا فِيهَا نَذِيرٌ'''»: | ||
مفاد اين جمله آن طور كه سياق اقتضاء دارد، اين است كه: ما تو را فرستاديم، تا بشير و نذير باشى، و اين كار ما كارى نوظهور و غريب | مفاد اين جمله آن طور كه سياق اقتضاء دارد، اين است كه: ما تو را فرستاديم، تا بشير و نذير باشى، و اين كار ما كارى نوظهور و غريب نيست، براى اين كه هيچ امتى از امم گذشته نيست، مگر آن كه نذيرى در آن ها بوده و گذشته، و اين فرستادن بشير و نذير از سنت هاى جارى خدا است، كه همواره در خلقتش جريان دارد. | ||
و از ظاهر سياق برمى آيد كه مراد از نذير پيغمبرى است كه از ناحيه خدا مبعوث شود. ولى بعضى از مفسرين نذير را به مطلق كسانى تفسير كرده اند كه بشر را انذار مى كنند، چه پيغمبر باشد و چه عالمى از علماء، ليكن اين تفسير خلاف ظاهر آيه است. | و از ظاهر سياق برمى آيد كه مراد از نذير پيغمبرى است كه از ناحيه خدا مبعوث شود. ولى بعضى از مفسرين نذير را به مطلق كسانى تفسير كرده اند كه بشر را انذار مى كنند، چه پيغمبر باشد و چه عالمى از علماء، ليكن اين تفسير خلاف ظاهر آيه است. | ||
بله اين هم از آيه | بله اين هم از آيه بر نمى آيد كه نذير هر امتى، از خود آن امت بوده، چون «نفرموده خلا منها: از افراد آن امت نذيرى بوده و گذشته»، بلكه فرموده: «خلا فيها: در آن امت نذيرى بوده و گذشته». | ||
«'''وَ إِن يُكَذِّبُوك فَقَدْ كَذَّب الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ جَاءَتهُمْ رُسلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ'''»: | «'''وَ إِن يُكَذِّبُوك فَقَدْ كَذَّب الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ جَاءَتهُمْ رُسلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ'''»: | ||
