ریشه هبط: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added root proximity by QBot) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::هبط]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
هُبوط (به ضمها) به معنى پايين آمده است طبرسى فرموده: هُبوط و نُزول و وقُوع نظير هماند و آن حرکت از بالا به پايين است ،هُبوط گاهى به معنى حُلول (دُخول) در مكان است گويند:«هَبَطْنا بَلَدَ كَذا» يعنى به فلان بلد وارد شديم. هبط و فعل آن لازم و متعدى هر دو آيد. راغب مىگويد: هبوط به معنى انحدار و پايين آمدن قهرى است مثل هبوط و افتادن سنگ و نيز گويد چون در انسان بكار رود بر سبيل استخفاف و سبك شمردن باشد. ولى حق آن است كه بگويم هبوط اعم از قهرى و اختيارى است مثل [بقره:74]. كه در باره سنگها است و قهرى است و مثل [بقره:38]. كه اختيارى است. و نيزآن گاهى بر سبيل استخفاف است مثل [اعراف:13]. كه در باره شيطان و بر سبيل استخفاف است و نحو [هود:48]. كه به جاى استخفاف تعظيم است. * [بقره:61]. هبوط در اين آيه به معنى حلول و دخول است چنانكه از مجمع نقل شد يعنى: موسى «عليه السلام» به بنى اسرائيل گفت به شهرى داخل شويد و در آن مسكن گزينيد در آنجا آنچه خواهيد براى شما هست. در قاموس و اقرب نيز به اين معنى تصريح شده است در نهج البلاغه نامه 18 به عبدالله بن عباس مىنويسد:«اِعْلَمْ اَنَّ الْبَصْرَةَ مَهْبِطُ اِبْليسْ» ظاهرا مراد از آن محل حلول است . * [بقره:38]. اين آيه در باره خروج آدم و زنش از بهشت است [طه:123]. اين آيه نيز در باره آن دو است ظاهرا مراد از «اِهْبِطُوا» به قرينه «فَاِمَّا يَأْتِيَّنَكُمْ...» آدم و زنش و مطلق آدميان است گرچه آن وقت جز دو نفر نبودند و در آيه «اِهِبْطا» خطاب به آن دونفر است ولى «بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدوُّ فَاِمَّا يَأْتِيَّنَكُمْ مِنى هُدىً...» باز راجع به عموم است. نمىشود از «اِهْبِطُوا - اِهْبِطا» استفاده كرده كه باغ آدم و حوا در آسمان بود و از آن فرود آمدهاند شايد آن مثل «يا نوُحُ اِهْبطْ» باشد كه به معنى خارج شدن از كشتى است و اگر شبهه را قوى گرفتيم بايد گفت محليكه آدم و زنش در آن بودند در بلندى بود، اينها در صورتى است كه ماجراى هبوط آدم بطور تمثيل نباشد. | هُبوط (به ضمها) به معنى پايين آمده است طبرسى فرموده: هُبوط و نُزول و وقُوع نظير هماند و آن حرکت از بالا به پايين است ،هُبوط گاهى به معنى حُلول (دُخول) در مكان است گويند:«هَبَطْنا بَلَدَ كَذا» يعنى به فلان بلد وارد شديم. هبط و فعل آن لازم و متعدى هر دو آيد. راغب مىگويد: هبوط به معنى انحدار و پايين آمدن قهرى است مثل هبوط و افتادن سنگ و نيز گويد چون در انسان بكار رود بر سبيل استخفاف و سبك شمردن باشد. ولى حق آن است كه بگويم هبوط اعم از قهرى و اختيارى است مثل [بقره:74]. كه در باره سنگها است و قهرى است و مثل [بقره:38]. كه اختيارى است. و نيزآن گاهى بر سبيل استخفاف است مثل [اعراف:13]. كه در باره شيطان و بر سبيل استخفاف است و نحو [هود:48]. كه به جاى استخفاف تعظيم است. * [بقره:61]. هبوط در اين آيه به معنى حلول و دخول است چنانكه از مجمع نقل شد يعنى: موسى «عليه السلام» به بنى اسرائيل گفت به شهرى داخل شويد و در آن مسكن گزينيد در آنجا آنچه خواهيد براى شما هست. در قاموس و اقرب نيز به اين معنى تصريح شده است در نهج البلاغه نامه 18 به عبدالله بن عباس مىنويسد:«اِعْلَمْ اَنَّ الْبَصْرَةَ مَهْبِطُ اِبْليسْ» ظاهرا مراد از آن محل حلول است . * [بقره:38]. اين آيه در باره خروج آدم و زنش از بهشت است [طه:123]. اين آيه نيز در باره آن دو است ظاهرا مراد از «اِهْبِطُوا» به قرينه «فَاِمَّا يَأْتِيَّنَكُمْ...» آدم و زنش و مطلق آدميان است گرچه آن وقت جز دو نفر نبودند و در آيه «اِهِبْطا» خطاب به آن دونفر است ولى «بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدوُّ فَاِمَّا يَأْتِيَّنَكُمْ مِنى هُدىً...» باز راجع به عموم است. نمىشود از «اِهْبِطُوا - اِهْبِطا» استفاده كرده كه باغ آدم و حوا در آسمان بود و از آن فرود آمدهاند شايد آن مثل «يا نوُحُ اِهْبطْ» باشد كه به معنى خارج شدن از كشتى است و اگر شبهه را قوى گرفتيم بايد گفت محليكه آدم و زنش در آن بودند در بلندى بود، اينها در صورتى است كه ماجراى هبوط آدم بطور تمثيل نباشد. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
من:100, قول:66, ل:57, بعض:56, ه:52, کم:51, ف:50, ها:43, ما:39, کون:32, هو:30, على:30, انن:29, ب:27, خسر:27, جمع:24, توب:23, عدو:22, رحم:22, فى:21, الله:20, الذى:19, نوح:19, مصر:19, خير:19, هدى:19, نن:19, ک:18, سلم:18, طين:18, اله:18, خشى:18, يا:18, اما:17, برک:16, وله:16, خلق:14, دنو:14, اتى:13, نا:13, نور:13, موه:13, ى:13, هما:12, ربب:12, سئل:12, ن:12, امم:11, ارض:11, بدل:11, ضرب:11, ان:11, کبر:10, خرج:10, ا:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۸
تکرار در قرآن: ۸(بار)
قاموس قرآن
هُبوط (به ضمها) به معنى پايين آمده است طبرسى فرموده: هُبوط و نُزول و وقُوع نظير هماند و آن حرکت از بالا به پايين است ،هُبوط گاهى به معنى حُلول (دُخول) در مكان است گويند:«هَبَطْنا بَلَدَ كَذا» يعنى به فلان بلد وارد شديم. هبط و فعل آن لازم و متعدى هر دو آيد. راغب مىگويد: هبوط به معنى انحدار و پايين آمدن قهرى است مثل هبوط و افتادن سنگ و نيز گويد چون در انسان بكار رود بر سبيل استخفاف و سبك شمردن باشد. ولى حق آن است كه بگويم هبوط اعم از قهرى و اختيارى است مثل [بقره:74]. كه در باره سنگها است و قهرى است و مثل [بقره:38]. كه اختيارى است. و نيزآن گاهى بر سبيل استخفاف است مثل [اعراف:13]. كه در باره شيطان و بر سبيل استخفاف است و نحو [هود:48]. كه به جاى استخفاف تعظيم است. * [بقره:61]. هبوط در اين آيه به معنى حلول و دخول است چنانكه از مجمع نقل شد يعنى: موسى «عليه السلام» به بنى اسرائيل گفت به شهرى داخل شويد و در آن مسكن گزينيد در آنجا آنچه خواهيد براى شما هست. در قاموس و اقرب نيز به اين معنى تصريح شده است در نهج البلاغه نامه 18 به عبدالله بن عباس مىنويسد:«اِعْلَمْ اَنَّ الْبَصْرَةَ مَهْبِطُ اِبْليسْ» ظاهرا مراد از آن محل حلول است . * [بقره:38]. اين آيه در باره خروج آدم و زنش از بهشت است [طه:123]. اين آيه نيز در باره آن دو است ظاهرا مراد از «اِهْبِطُوا» به قرينه «فَاِمَّا يَأْتِيَّنَكُمْ...» آدم و زنش و مطلق آدميان است گرچه آن وقت جز دو نفر نبودند و در آيه «اِهِبْطا» خطاب به آن دونفر است ولى «بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدوُّ فَاِمَّا يَأْتِيَّنَكُمْ مِنى هُدىً...» باز راجع به عموم است. نمىشود از «اِهْبِطُوا - اِهْبِطا» استفاده كرده كه باغ آدم و حوا در آسمان بود و از آن فرود آمدهاند شايد آن مثل «يا نوُحُ اِهْبطْ» باشد كه به معنى خارج شدن از كشتى است و اگر شبهه را قوى گرفتيم بايد گفت محليكه آدم و زنش در آن بودند در بلندى بود، اينها در صورتى است كه ماجراى هبوط آدم بطور تمثيل نباشد.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| اهْبِطُوا | ۴ |
| يَهْبِطُ | ۱ |
| فَاهْبِطْ | ۱ |
| اهْبِطْ | ۱ |
| اهْبِطَا | ۱ |
