ریشه کسب: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::کسب]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
كاريكه براى جلب نفع يا دفع ضرر است (مجمع) كسب مال و علم، طلبيدن آن دو است، كسب اثم متحمل شدن به گناه و انجام دادن آن است. راغب گفته: كسب در آنچه شخص براى خود يا براى ديگرى مىكند، به كار رود لذا گاهى به دو مفعول متعدى شود مثل «كَسَبْتُ فُلاناً كَذا» ولى اكتساب در آن است كه فقط كه براى خود كسب كند پس هر اكتساب كسب است و هر كسبى اكتساب نيست. ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]. وغيره در كار بد و گناه آمده است. اكتساب: [بقره:286]. طبرسى مابين كسب واكتساب فرقى قائل نيست. ايضاً قاموس و اقرب الموارد و در صحاح تصريح كرده كه كسب و اكتساب هر دو به يك معنى اند. بنابرآنكه از راغب نقل شد اكتساب مخصوص به كسب انسان است براى خود. ولى اين مطلب در آيات قابل پياده شدن نيست، زيرا كسب و اكتساب در همه جا از قرآن در باره كسب انسان براى خويش است. زمخشرى در باره آيه فوق گفته: چون در اكتساب مطاوعه هست آمدن اكتساب در عمل بد اشاره است كه شر از مشتهيات نفس و نفس به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مىكند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب و اكتساب نباشد در كتب ادب نيز تصريح كردهاند كه افتعل به معنى فعل مىآيد. اكتساب در قرآن در تحمل و كسب كار شر آمده چنانكه گذشت و نيز در كار نيك مثل [نساء:32]. | كاريكه براى جلب نفع يا دفع ضرر است (مجمع) كسب مال و علم، طلبيدن آن دو است، كسب اثم متحمل شدن به گناه و انجام دادن آن است. راغب گفته: كسب در آنچه شخص براى خود يا براى ديگرى مىكند، به كار رود لذا گاهى به دو مفعول متعدى شود مثل «كَسَبْتُ فُلاناً كَذا» ولى اكتساب در آن است كه فقط كه براى خود كسب كند پس هر اكتساب كسب است و هر كسبى اكتساب نيست. ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]. وغيره در كار بد و گناه آمده است. اكتساب: [بقره:286]. طبرسى مابين كسب واكتساب فرقى قائل نيست. ايضاً قاموس و اقرب الموارد و در صحاح تصريح كرده كه كسب و اكتساب هر دو به يك معنى اند. بنابرآنكه از راغب نقل شد اكتساب مخصوص به كسب انسان است براى خود. ولى اين مطلب در آيات قابل پياده شدن نيست، زيرا كسب و اكتساب در همه جا از قرآن در باره كسب انسان براى خويش است. زمخشرى در باره آيه فوق گفته: چون در اكتساب مطاوعه هست آمدن اكتساب در عمل بد اشاره است كه شر از مشتهيات نفس و نفس به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مىكند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب و اكتساب نباشد در كتب ادب نيز تصريح كردهاند كه افتعل به معنى فعل مىآيد. اكتساب در قرآن در تحمل و كسب كار شر آمده چنانكه گذشت و نيز در كار نيك مثل [نساء:32]. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
ما:100, هم:48, ب:45, من:43, ل:39, کون:34, لا:27, الله:27, ف:26, اله:26, وله:25, ها:25, نفس:24, الذين:22, کم:22, ه:21, کلل:21, عن:20, انن:19, على:19, کسب:18, امن:18, ظلم:18, ا:17, سوء:17, جزى:17, علم:17, اثم:16, فى:16, شىء:16, سئل:15, قول:15, ان:15, اخذ:15, س:14, ربب:14, عمل:14, الا:14, يوم:14, نا:14, صوب:14, عذب:14, يدى:14, هو:14, نصب:14, قد:14, او:14, بعض:13, غنى:13, ايى:13, نور:13, اوى:13, عفو:13, انس:13, يا:13, اتى:13, کذب:13, قوم:13, رحم:13, لم:12, ک:12, جنن:12, ذوق:12, مرء:12, ارض:12, اول:12, رهن:12, وفى:12, کثر:12, غفر:12, لو:12, ثم:12, قبل:12, صلح:12, خلو:12, هدى:12, قلب:12, حسب:12, خطء:12, نسو:12, صحب:12, درى:12, ظهر:12, ذا:12, بسل:12, سرع:12, کلا:11, بين:11, قدر:11, خلد:11, امم:11, ائى:11, يمن:11, رئى:11, الذى:11, ولى:11, نجو:11, رجل:11, سمو:11, حقق:11, حلف:11, رضو:11, صلى:11, خلق:11, ليس:11, حيق:11, جعل:11, نبء:11, لما:11, جهنم:11, مدد:11, هون:11, عشر:11, عجل:11, غدو:11, دون:11, لکن:11, هما:11, نکل:11, حکم:11, ضلل:11, لن:11, مثل:11, غير:11, طيب:11, ترک:11, وسع:11, جمع:11, طمس:11, بلى:11, وقع:11, مسس:11, جىء:11, حوط:11, اولاء:11, هؤلاء:11, رجع:11, کفر:11, ذلک:11, رود:11, الم:11, بل:11, وبق:11, نفق:11, شفق:11, خير:11, شرب:11, اخر:11, حمل:11, ذکر:11, شرک:11, بحر:11, خرج:11, مول:11, اهل:11, فضل:11, ذات:11, شطن:11, لهب:11, رکس:11, وزر:11, عجز:11, بهت:11, تلک:11, هن:11, قرى:11, مکر:11, فکه:11, برر:11, رسل:11, بطن:11, وقى:11, جهر:11, نظر:11, ويل:11, کبر:11, حشر:11, حمم:11, عين:11, رمى:11, بدو:11, لحم:11, جدل:11, شکر:11, عصف:11, صعق:10, قهر:10, شهد:10, اذى:10, قطع:10, تبع:10, اى:10, اذ:10, هل:10, قدم:10, رين:10, زلل:10, الى:10, صبر:10, انتم:10, وجد:10, بعد:10, فسد:10, سرر:10, عدد:10, وحد:10, ورى:10, تبب:10, سرق:10, قرف:10, غفل:10, بکى:10, صلد:10, ذو:10, ريب:10, نسى:10, صبح:10, حلم:10, بغى:10, سبق:10, سلم:10, دبب:10, وذر:10, عدو:10, رهق:10, رجس:10, کتب:10, عقب:10, قلل:10, فئى:10, موت:10, برء:10, هزء:10, روح:10, غلل:10, يمم:10, لعل:10, لغو:10, وعد:10, دنو:10, عزز:10, دور:10, ذلل:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۳
تکرار در قرآن: ۶۷(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
كاريكه براى جلب نفع يا دفع ضرر است (مجمع) كسب مال و علم، طلبيدن آن دو است، كسب اثم متحمل شدن به گناه و انجام دادن آن است. راغب گفته: كسب در آنچه شخص براى خود يا براى ديگرى مىكند، به كار رود لذا گاهى به دو مفعول متعدى شود مثل «كَسَبْتُ فُلاناً كَذا» ولى اكتساب در آن است كه فقط كه براى خود كسب كند پس هر اكتساب كسب است و هر كسبى اكتساب نيست. ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]. در كار خير به كار رفته و در آيه [مائده:38]. وغيره در كار بد و گناه آمده است. اكتساب: [بقره:286]. طبرسى مابين كسب واكتساب فرقى قائل نيست. ايضاً قاموس و اقرب الموارد و در صحاح تصريح كرده كه كسب و اكتساب هر دو به يك معنى اند. بنابرآنكه از راغب نقل شد اكتساب مخصوص به كسب انسان است براى خود. ولى اين مطلب در آيات قابل پياده شدن نيست، زيرا كسب و اكتساب در همه جا از قرآن در باره كسب انسان براى خويش است. زمخشرى در باره آيه فوق گفته: چون در اكتساب مطاوعه هست آمدن اكتساب در عمل بد اشاره است كه شر از مشتهيات نفس و نفس به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مىكند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب و اكتساب نباشد در كتب ادب نيز تصريح كردهاند كه افتعل به معنى فعل مىآيد. اكتساب در قرآن در تحمل و كسب كار شر آمده چنانكه گذشت و نيز در كار نيك مثل [نساء:32].
ریشه‌های نزدیک مکانی
ما هم ب من ل کون لا الله ف اله وله ها نفس الذين کم ه کلل عن انن على کسب امن ظلم ا سوء جزى علم اثم فى شىء سئل قول ان اخذ س ربب عمل الا يوم نا صوب عذب يدى هو نصب قد او بعض غنى ايى نور اوى عفو انس يا اتى کذب قوم رحم لم ک جنن ذوق مرء ارض اول رهن وفى کثر غفر لو ثم قبل صلح خلو هدى قلب حسب خطء نسو صحب درى ظهر ذا بسل سرع شفق شرب اخر حمل ذکر شرک بحر خرج مول اهل فضل ذات شطن لهب
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| يَکْسِبُونَ | ۱۴ |
| کَسَبَ | ۳ |
| کَسَبَتْ | ۱۶ |
| کَسَبْتُمْ | ۳ |
| کَسَبُوا | ۱۵ |
| اکْتَسَبَتْ | ۱ |
| اکْتَسَبُوا | ۲ |
| اکْتَسَبْنَ | ۱ |
| يَکْسِبْ | ۲ |
| يَکْسِبُهُ | ۱ |
| کَسَبَا | ۱ |
| تَکْسِبُونَ | ۴ |
| تَکْسِبُ | ۳ |
| اکْتَسَبَ | ۱ |
