ریشه غلب: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::غلب]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47]. | و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47]. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
ف:100, هم:94, ل:86, کم:84, من:72, کون:64, الله:51, ان:51, نا:48, اله:48, قول:48, وله:47, انن:47, الذين:37, مئى:37, على:36, ه:35, فى:35, ب:35, الف:29, غلب:28, لا:27, کفر:25, نحن:25, س:24, ها:24, صبر:22, نصر:22, ما:21, امر:20, بعد:20, نن:20, ا:20, نعم:20, لما:20, سحر:19, ارض:19, ى:19, ربب:19, اتى:19, فئى:19, لقى:19, جىء:19, عمل:19, اذن:19, ايى:18, دنو:18, الى:18, اجر:18, بضع:18, حشر:17, موسى:17, سنو:17, روم:17, کتب:17, تبع:17, کثر:17, ثم:17, اذا:17, جهنم:17, لعل:16, قتل:16, فرعون:15, فکه:15, ذوق:15, يا:15, اخذ:15, امن:15, م:15, ابب:15, انس:15, قلل:15, متع:15, او:15, عشر:15, ولى:15, عظم:15, اول:15, سوف:15, کما:15, حدق:15, نخل:15, زيت:14, علم:14, قضب:14, بوب:14, عن:14, هما:14, هنا:14, حسر:14, فتح:13, شقو:13, کذب:13, عصو:13, حبب:13, عنب:13, هنالک:13, انا:13, شدد:13, يوم:13, بطل:13, قرب:13, انتما:13, حقق:13, عصى:13, بئس:13, ائى:13, اوى:13, لکن:13, جند:13, بين:13, خذل:13, قلب:13, حتى:13, نذر:13, حدث:13, ذلل:13, رسل:13, شقى:13, هدى:12, حين:12, قد:12, سمو:12, مهد:12, عقب:12, بصر:12, لغو:12, حزب:12, قوم:12, شطن:12, صغر:12, وقع:12, دخل:12, طرف:12, عذب:12, زجر:12, دعو:12, ميز:12, سجد:12, وکل:12, عزز:12, وحى:12, قرء:12, کرب:12, موه:11, قرآن:11, سبل:11, جمع:11, جنن:11, جور:11, زين:11, نفق:11, ذا:11, هذا:11, ضعف:11, ضلل:11, نقص:11, بنى:11, الذى:10, اذ:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۳۸
تکرار در قرآن: ۳۱(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47].
ریشه‌های نزدیک مکانی
ف هم ل کم من کون الله ان نا اله قول وله انن الذين مئى على ه فى ب الف غلب لا کفر نحن س ها صبر نصر ما امر بعد نن ا نعم لما سحر ارض ى ربب اتى فئى لقى جىء عمل اذن ايى دنو الى اجر بضع حشر موسى سنو روم کتب تبع کثر ثم اذا جهنم لعل قتل فرعون فکه ذوق يا اخذ امن م ابب انس قلل متع او عشر ولى عظم اول سوف کما حدق نخل زيت علم قضب بوب عن هما هنا حسر بئس اوى لکن جند بين خذل قلب حتى نذر حدث
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| غَلَبَتْ | ۲ |
| سَتُغْلَبُونَ | ۱ |
| غَالِبَ | ۲ |
| يَغْلِبْ | ۱ |
| غَالِبُونَ | ۱ |
| الْغَالِبُونَ | ۵ |
| الْغَالِبِينَ | ۴ |
| فَغُلِبُوا | ۱ |
| يُغْلَبُونَ | ۱ |
| يَغْلِبُوا | ۴ |
| غَالِبٌ | ۱ |
| غَلَبُوا | ۱ |
| غُلِبَتِ | ۱ |
| غَلَبِهِمْ | ۱ |
| سَيَغْلِبُونَ | ۱ |
| تَغْلِبُونَ | ۱ |
| مَغْلُوبٌ | ۱ |
| لَأَغْلِبَنَ | ۱ |
| غُلْباً | ۱ |
