ریشه دلل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::دلل]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
دلالت به معنى نشان دادن و ارشاد است. راغب گويد: دلالت آن است كه با آن به معرفت و شناختم چيزى برسند مثل دلالت لفظ بر معنى... [سباء:14] يعنى مردم را بر مرگ سليمان دلالت نكرد مگر حشره زمين. [قصص:12]. * [فرقان:45-46]. شمس دليل و نشان دهنده سايه است زيرا اگر شمس نبود وجود سايه معلوم نمىشد به نظر مىآيد مراد از «مَدَّ الظَّلَّ» وجود شب است كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است و مراد از قبض سايه طلوع فجر و آمدن خورشيد و روز است كه سايه و تاريكى به اسانى قبض شده و زايل مىگردد و اگر خدا مىخواست سايه ممتّد را همانطور نگاه مىداشت و بشر در ظلمت مىماند چنانكه فرموده [قصص:71] اين آيه با آيات بعدى چنانكه الميزان گفته تمثيل است براى هدايت مردم و احاطه ضلالت و امتداد سايه و اينكه اگر خدا مىخواست آن را ساكن و بى حركت مىكرد مثال شمول و احاطه ضلالت، وجود آفتاب كه سايه را از بين مىبرد، آمدن پيامبران است. معنى دو آيه چنين مىشود: آيا توجّه نكردى به كار پروردگارت كه چطور سايه را امتداد داد و اگر مىخواست در همان حال باقى مىگذاشت. سپس آفتاب را دليل و نشان دهنده سايه كرد سپس آن را به آسانى به سوى خود گرفتيم و معدومش كرديم. | دلالت به معنى نشان دادن و ارشاد است. راغب گويد: دلالت آن است كه با آن به معرفت و شناختم چيزى برسند مثل دلالت لفظ بر معنى... [سباء:14] يعنى مردم را بر مرگ سليمان دلالت نكرد مگر حشره زمين. [قصص:12]. * [فرقان:45-46]. شمس دليل و نشان دهنده سايه است زيرا اگر شمس نبود وجود سايه معلوم نمىشد به نظر مىآيد مراد از «مَدَّ الظَّلَّ» وجود شب است كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است و مراد از قبض سايه طلوع فجر و آمدن خورشيد و روز است كه سايه و تاريكى به اسانى قبض شده و زايل مىگردد و اگر خدا مىخواست سايه ممتّد را همانطور نگاه مىداشت و بشر در ظلمت مىماند چنانكه فرموده [قصص:71] اين آيه با آيات بعدى چنانكه الميزان گفته تمثيل است براى هدايت مردم و احاطه ضلالت و امتداد سايه و اينكه اگر خدا مىخواست آن را ساكن و بى حركت مىكرد مثال شمول و احاطه ضلالت، وجود آفتاب كه سايه را از بين مىبرد، آمدن پيامبران است. معنى دو آيه چنين مىشود: آيا توجّه نكردى به كار پروردگارت كه چطور سايه را امتداد داد و اگر مىخواست در همان حال باقى مىگذاشت. سپس آفتاب را دليل و نشان دهنده سايه كرد سپس آن را به آسانى به سوى خود گرفتيم و معدومش كرديم. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
على:100, کم:81, ه:79, هل:73, ف:59, قول:49, من:44, ل:36, ک:33, موت:30, ثم:30, الى:29, قبض:29, الذين:29, هما:24, يا:24, کفل:24, نصح:23, هم:23, شجر:21, ما:21, آدم:20, کفر:20, ى:20, امن:20, لما:20, تجر:19, اهل:19, شمس:19, جعل:19, رجل:19, ب:19, نا:17, بيت:17, ها:17, حمد:17, کما:17, قبل:17, خلد:17, غرر:17, الا:16, شطن:16, قضى:16, نبء:16, عزز:16, ملک:16, نجو:16, ايى:16, اخو:16, اکل:16, سکن:14, مشى:14, شرک:14, دبب:14, اذا:14, مزق:14, انن:14, رضع:14, يسر:14, رجع:14, لا:14, صرط:14, شکر:13, ذوق:13, اذ:13, ارض:13, عذب:13, بلو:13, کره:13, الم:11, وسوس:11, کلل:11, نسء:10, حرم:10, بدو:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۴۴
تکرار در قرآن: ۸(بار)
قاموس قرآن
دلالت به معنى نشان دادن و ارشاد است. راغب گويد: دلالت آن است كه با آن به معرفت و شناختم چيزى برسند مثل دلالت لفظ بر معنى... [سباء:14] يعنى مردم را بر مرگ سليمان دلالت نكرد مگر حشره زمين. [قصص:12]. * [فرقان:45-46]. شمس دليل و نشان دهنده سايه است زيرا اگر شمس نبود وجود سايه معلوم نمىشد به نظر مىآيد مراد از «مَدَّ الظَّلَّ» وجود شب است كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است كه عبارت از امتداد سايه و شدّت آن است و مراد از قبض سايه طلوع فجر و آمدن خورشيد و روز است كه سايه و تاريكى به اسانى قبض شده و زايل مىگردد و اگر خدا مىخواست سايه ممتّد را همانطور نگاه مىداشت و بشر در ظلمت مىماند چنانكه فرموده [قصص:71] اين آيه با آيات بعدى چنانكه الميزان گفته تمثيل است براى هدايت مردم و احاطه ضلالت و امتداد سايه و اينكه اگر خدا مىخواست آن را ساكن و بى حركت مىكرد مثال شمول و احاطه ضلالت، وجود آفتاب كه سايه را از بين مىبرد، آمدن پيامبران است. معنى دو آيه چنين مىشود: آيا توجّه نكردى به كار پروردگارت كه چطور سايه را امتداد داد و اگر مىخواست در همان حال باقى مىگذاشت. سپس آفتاب را دليل و نشان دهنده سايه كرد سپس آن را به آسانى به سوى خود گرفتيم و معدومش كرديم.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| فَدَلاَّهُمَا | ۱ |
| أَدُلُّکُمْ | ۳ |
| أَدُلُّکَ | ۱ |
| دَلِيلاً | ۱ |
| نَدُلُّکُمْ | ۱ |
| دَلَّهُمْ | ۱ |
