ریشه غلب: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::غلب]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | |||
و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47]. | |||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
ف:100, هم:94, ل:86, کم:84, من:72, کون:64, الله:51, ان:51, نا:48, اله:48, قول:48, وله:47, انن:47, الذين:37, مئى:37, على:36, ه:35, فى:35, ب:35, الف:29, غلب:28, لا:27, کفر:25, نحن:25, س:24, ها:24, صبر:22, نصر:22, ما:21, امر:20, بعد:20, نن:20, ا:20, نعم:20, لما:20, سحر:19, ارض:19, ى:19, ربب:19, اتى:19, فئى:19, لقى:19, جىء:19, عمل:19, اذن:19, ايى:18, دنو:18, الى:18, اجر:18, بضع:18, حشر:17, موسى:17, سنو:17, روم:17, کتب:17, تبع:17, کثر:17, ثم:17, اذا:17, جهنم:17, لعل:16, قتل:16, فرعون:15, فکه:15, ذوق:15, يا:15, اخذ:15, امن:15, م:15, ابب:15, انس:15, قلل:15, متع:15, او:15, عشر:15, ولى:15, عظم:15, اول:15, سوف:15, کما:15, حدق:15, نخل:15, زيت:14, علم:14, قضب:14, بوب:14, عن:14, هما:14, هنا:14, حسر:14, فتح:13, شقو:13, کذب:13, عصو:13, حبب:13, عنب:13, هنالک:13, انا:13, شدد:13, يوم:13, بطل:13, قرب:13, انتما:13, حقق:13, عصى:13, بئس:13, ائى:13, اوى:13, لکن:13, جند:13, بين:13, خذل:13, قلب:13, حتى:13, نذر:13, حدث:13, ذلل:13, رسل:13, شقى:13, هدى:12, حين:12, قد:12, سمو:12, مهد:12, عقب:12, بصر:12, لغو:12, حزب:12, قوم:12, شطن:12, صغر:12, وقع:12, دخل:12, طرف:12, عذب:12, زجر:12, دعو:12, ميز:12, سجد:12, وکل:12, عزز:12, وحى:12, قرء:12, کرب:12, موه:11, قرآن:11, سبل:11, جمع:11, جنن:11, جور:11, زين:11, نفق:11, ذا:11, هذا:11, ضعف:11, ضلل:11, نقص:11, بنى:11, الذى:10, اذ:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
{|class="wikitable sortable" | {|class="wikitable sortable" | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۸
تکرار در قرآن: ۳۱(بار)
قاموس قرآن
و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47].
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| غَلَبَتْ | ۲ |
| سَتُغْلَبُونَ | ۱ |
| غَالِبَ | ۲ |
| يَغْلِبْ | ۱ |
| غَالِبُونَ | ۱ |
| الْغَالِبُونَ | ۵ |
| الْغَالِبِينَ | ۴ |
| فَغُلِبُوا | ۱ |
| يُغْلَبُونَ | ۱ |
| يَغْلِبُوا | ۴ |
| غَالِبٌ | ۱ |
| غَلَبُوا | ۱ |
| غُلِبَتِ | ۱ |
| غَلَبِهِمْ | ۱ |
| سَيَغْلِبُونَ | ۱ |
| تَغْلِبُونَ | ۱ |
| مَغْلُوبٌ | ۱ |
| لَأَغْلِبَنَ | ۱ |
| غُلْباً | ۱ |
