الأنعام ١٣٨: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ دی ۱۳۹۹، ساعت ۰۴:۵۴

کپی متن آیه

وَ قَالُوا هٰذِهِ‌ أَنْعَامٌ‌ وَ حَرْثٌ‌ حِجْرٌ لاَ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَنْ‌ نَشَاءُ بِزَعْمِهِمْ‌ وَ أَنْعَامٌ‌ حُرِّمَتْ‌ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَامٌ‌ لاَ يَذْکُرُونَ‌ اسْمَ‌ اللَّهِ‌ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ‌ سَيَجْزِيهِمْ‌ بِمَا کَانُوا يَفْتَرُونَ‌

ترجمه

و گفتند: «این قسمت از چهارپایان و زراعت (که مخصوص بتهاست، برای همه) ممنوع است؛ و جز کسانی که ما بخواهیم -به گمان آنها- نباید از آن بخورند! و (اینها) چهارپایانی است که سوارشدن بر آنها (بر ما) حرام شده است!» و (نیز) چهارپایانی (بود) که (هنگام ذبح،) نام خدا را بر آن نمی‌بردند، و به خدا دروغ می‌بستند؛ (و می‌گفتند: «این احکام، همه از ناحیه اوست.») بزودی (خدا) کیفر افتراهای آنها را می‌دهد!

و به پندار خويش گفتند: اين‌ها چهارپايان و زراعت‌هايى ممنوع هستند و جز كسى كه ما بخواهيم از آن نمى‌خورد، و چهارپايانى هستند كه سوارى آنها حرام شده و [حال‌] چهارپايانى را نيز بدون ذكر نام خدا ذبح مى‌كنند [و اين احكام را] بر خدا مى‌بندند. به زودى خدا آ

و به زعم خودشان گفتند: «اينها دامها و كشتزار[هاى‌] ممنوع است، كه جز كسى كه ما بخواهيم نبايد از آن بخورد، و دامهايى است كه [سوار شدن بر] پشت آنها حرام شده است. و دامهايى [داشتند] كه [هنگام ذبح‌] نام خدا را بر آن‌[ها] نمى‌بردند به صرف افترا بر [خدا] به زودى [خدا] آنان را به خاطر آنچه افترا مى‌بستند جزا مى‌دهد.

و به پندار (جاهلانه) خویش گفتند: اینها چهار پایان و زراعتهایی است که بر همه ممنوع (و مخصوص بتان) است، نباید از آن بخورد مگر آن کس که ما بخواهیم، و چهارپایانی است که سواری آنها حرام است، و چهارپایانی را نیز بدون ذکر نام خدا ذبح می‌کنند. چون در این احکام به خدا دروغ بستند خدا به زودی آنها را مجازات خواهد کرد.

و به گمان بی اساس خود گفتند: این چهار پایان و زراعتی که [سهم خدا و بتان است، خوردنش] ممنوع است، فقط کسی که ما بخواهیم باید از آنها بخورد، و [اینها] چهارپایانی است که سوار شدن بر آنان حرام است، و [نیز آنان را] چهارپایانی [بود] که [هنگام ذبح] نام خدا را بر آنها نمی بردند، در حالی که [این سنت ها و قوانین را به دروغ] به خدا نسبت می دادند؛ به زودی خدا آنان را در برابر آنچه دروغ می بستند، مجازات خواهد کرد.

از روى پندار گفتند: اينها چارپايان و كشتزاران ممنوع است. هيچ كس جز آنكه ما بخواهيم، نبايد از آنها بخورد. و اينها چارپايانى است كه سوارشدنشان حرام است و اينها چارپايانى است كه نام خدا را بر آنها ياد نكنند به خدا افترا مى‌بندند و به زودى به كيفر افترايى كه مى‌بسته‌اند جزايشان را خواهد داد.

و به پندار خویش گفتند این چارپایان و زراعت حرام است، و جز کسی که ما بخواهیم هیچ کس نباید از آن بخورد، و چارپایانی که سواری آنها حرام شده است، و چارپایانی است که نام خدا را [هنگام ذبح‌] بر آنها نمی‌برند، [این احکام را] از روی افتراء به خداوند قائل شدند، [خداوند] به زودی به خاطر افترایی که بستند جزای‌شان را خواهد داد

و به پندار خويش گفتند: اينها چهارپايان و كشتزارى است ممنوع، كه آن را نخورد مگر كسى كه ما بخواهيم- مردان خدمتكار خدايان- و چهارپايانى كه [سوارشدن بر] پشت آنها حرام شده است و چهارپايانى كه [هنگام كشتن‌] نام خدا را بر آن ياد نمى‌كنند اينها همه دروغى است كه بر خدا بستند، [و خداوند] بزودى آنها را به سزاى اين دروغها كه مى‌بافتند كيفر مى‌دهد.

و (از جمله‌ی خرافات ایشان این است که) می‌گویند: این (قسمت از) چهارپایان و کشت و زرع ممنوع است (و مخصوص بتها می‌باشد) و جز کسانی (از خدمتکاران اصنامی) که ما بخواهیم از آن نمی‌خورند، و این (قاعده‌ی ناروا ساخته‌ی آنان و ناشی از) گمان ایشان است (نه ناشی از فرمان یزدان، و همچنین می‌گفتند: اینها) حیواناتی هستند که سوار شدن بر آنها حرام است و (کسی نباید سوار آنها شود. و اینها) حیواناتی هستند که به هنگام ذبح نام خدا را بر آنها نمی‌رانند (بلکه نام بتان را بر آنها می‌رانند و این را دستور خدا می‌دانند و) بر خدا دروغ می‌بندند. هرچه زودتر کیفر افتراهای آنان را خواهیم داد.

و گفتند: «این‌ها دام‌ها و کشتزارهایی است ممنوع (و) جز کسی که ما بخواهیم» - به گمانشان‌- «آنها را نمی‌خورد»و دام‌هایی است که (سوار شدن بر) پشت آنها حرام شده است و دام‌هایی که (هنگام ذبح) از روی افترا بر خدا نام خدا را بر آنها نمی‌برند. به زودی خدا آنان را به خاطر آنچه افترا می‌بسته‌اند کیفر می‌دهد.

و گفتند این است دامها و کشتی بازداشت شده نچشدش جز آنکه خواهیم پندار ایشان و دامهائی که حرام است پشتهای آنها و دامهائی که نبرند نام خدا را بر آنها به دروغ‌بستن بر او بزودی کیفرشان دهد بدانچه بودند دروغ می‌بستند

And they say, “These animals and crops are restricted; none may eat them except those we permit,” by their claims, and animals whose backs are forbidden, and animals over which they do not pronounce the name of Allah—fabricating lies against Him. He will repay them for what they used to invent.

ترتیل:

ترجمه:

الأنعام ١٣٧

آیه ١٣٨

الأنعام ١٣٩


سوره :	سوره الأنعام
نزول :	١٠ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٣٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«حِجْرٌ»: ممنوع. قدغن. حرام. مصدری است به معنی اسم مفعول، یعنی محجور، مانند (ذِبْح) که به معنی مَذبوح است (نگا: صافّات / . مفرد و مثنّی و جمع و مذکّر و مؤنّث در آن یکسان است. «بِزَعْمِهِمْ»: به گمان ایشان. یعنی چنین می‌انگارند که خدا بدیشان اجازه داده است چنین کنند (نگا: اعراف / و یونس / ). «إفْتِرَآءً عَلَیْهِ»: مراد این است که این نوع تقسیم‌بندی بی‌اساس و ناروا است و دروغ‌گفتن بر زبان خدا است. (إِفْتِرآءً) حال و به معنی (مُفْتِرینَ) و یا مفعولٌ‌له است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

مَا جَعَلَ‌ اللَّهُ‌ مِنْ‌ بَحِيرَةٍ وَ... (۲)

قُلْ‌ أَ رَأَيْتُمْ‌ مَا أَنْزَلَ‌... (۴)

تفسیر

تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلَّا مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ «138»

و مشركان (به پندار خويش) گفتند: اينها، دام‌ها و كشت‌هايى ممنوع است، كسى نخورد مگر آن (خادمين بتكده‌ها) كه ما بخواهيم. و چهارپايانى است كه (سوار شدن بر) پشت آنها حرام است و چهارپايانى كه نام خدا را (هنگام ذبح) بر آن نمى‌برند (اين احكام را) به دروغ به خدا نسبت مى‌دادند.

خداوند به زودى آنان را به كيفر آنچه به او افترا مى‌بستند جزا خواهد داد.

جلد 2 - صفحه 563

نکته ها

«حِجْرٌ» به معناى منع است و «تحجير» يعنى منطقه‌اى را سنگ‌چين كردن و مانع شدن از ورود ديگران براى تصاحب آن. «حِجر اسماعيل» نيز جايى است كه با ديوار سنگى جدا شده است. عقل را هم «حِجر» گويند، چون انسان را از زشتى‌ها باز مى‌دارد. «هَلْ فِي ذلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ» «1»

در دو آيه‌ى قبل، عقائد خرافى مشركان درباره‌ى سهم خدا و بت‌ها از كشاورزى و چهارپايان مطرح بود. در اين آيه چگونگى مصرف سهم بت‌ها بيان شده كه احدى حقّ استفاده ندارد، مگر خادمان بت‌ها و بتكده‌ها.

با توجّه به اين آيه، مشركان چهار انحراف داشتند: 1. ممنوع شمردن بعضى از چهارپايان.

2. ممنوع شمردن بعضى از محصولات كشاورزى. 3. ممنوع كردن سوارى برخى از چهارپايان. 4. نبردن نام خدا به هنگام ذبح حيوانات.

قرآن، هدف آفرينش چهار پايان را سوار شدن بر آنها و مصرف از گوشت آنها مى‌داند:

«جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعامَ لِتَرْكَبُوا مِنْها وَ مِنْها تَأْكُلُونَ» «2» و تحريم بهره‌بردارى از چهارپايان را، از بدعت‌هاى جاهلى مى‌شمرد كه در آيه 103 سوره‌ى مائده نيز بيان شده است.

اسلام، آيين جامعى است كه حتّى انحراف در بهره‌گيرى از حيوانات را هم تحمّل نمى‌كند.

وقتى قرآن، از بى‌مصرف ماندن حيوان وتحريم سوارشدن بر آن نكوهش مى‌كند، به طريق اولى از بى‌مصرف ماندن انسان‌ها، منابع، سرمايه‌ها واستعدادها بيشتر نكوهش مى‌كند.

پیام ها

1- احكام دين بايد منسوب به خدا باشد، نه بر پايه‌ى گمان، خيال، قياس و استحسان. قالُوا ... بِزَعْمِهِمْ‌ ... افْتِراءً عَلَيْهِ‌

2- مبارزه با خرافات، يكى از وظايف اصلى پيامبران است. «افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ»

«1». فجر، 5.

«2». غافر، 79.

جلد 2 - صفحه 564

3- تحريم حلال‌ها و تحليل حرام‌ها، افترا بر خداست. هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ ... افْتِراءً

4- بدعت‌گذاران، در انتظار كيفر قوانين موهوم خود باشند. «سَيَجْزِيهِمْ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ (138)

بعد نوع سوم از عقيده باطله آنها را فرمايد:

تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 385

وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ: و گفتند اين نصيب الهه ما كه چهارپايان و زراعت باشد حرام است بر ما لا يَطْعَمُها إِلَّا مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ‌: نخورد آن را هيچ شخصى مگر آن را كه ما خواهيم از خدمه اوثان مردان، پس مطلق زنان را در آن دخالت نمى‌دادند به گمان باطل خودشان، يعنى اين قسمت و منع بى‌حجتى و برهانى بود وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها: و اين چهارپايان حرام شده است سوارى آنها، مراد به جاير و سوامى و وصايل و حوامى است كه در سوره مائده گذشت‌ وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا: و چهارپايانى كه ياد نكنند نام الهى را بر ذبح آن، چه آن را به نام بتان ذبح مى‌نمودند يا بر پشت آنها ذكر خدا در ايام حج «لبّيك اللّهمّ» نمى‌گفتند. حاصل آنكه مشركان انعام را سه قسم كرده بودند به هوى و آرزوى خود، و اين تقسيم را نسبت به خدا مى‌دادند افْتِراءً عَلَيْهِ‌: در حالى كه دروغگو و افتراكننده بودند بر خداى تعالى، زيرا مى‌گفتند خدا امر فرموده‌ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ‌: زود باشد كه جزا دهد خدا ايشان را به سبب آنچه را كه بودند افترا مى‌بستند و دروغ مى‌بافتند.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ (138)

ترجمه‌

و گفتند اين چهارپايان و كشتى است كه ممنوع است نميخورند آنها را مگر كسانيكه ميخواهيم بگمانشان و چهارپايانى است كه حرام كرده شد پشتهاشان و چهارپايانى است كه ياد نميكنند نام خدا را بر آنها بافتراء بر او زود باشد كه جزا دهد آنها را براى آنچه بودند كه افترا ميزدند.

تفسير

رسم ديگرى از رسوم مشركين عرب اين بود كه چهارپايان پر فائده خود را كه شتر و گاو و گوسفند است سه قسمت مينمودند و هر قسمت را بعنوانى ذكر مى‌كردند يك مقدار از زراعت خودشان را بضميمه دسته از انعام مى‌گفتند حرام است بر غير خدّام بتها يا بر هر قوميكه ميخواستند چنانچه قمى ره فرموده و يك دسته از انعام را مى‌گفتند حرام است سوارى و باركشى از آنها كه اين قسمت مركّب از بحيره و سائبه و وصيله و حام بوده كه در اواخر سوره مائده ذكر شد و دسته ديگر را بنام بتان ذبح و نحر مينمودند و نام خداوند را بر آن ياد نميكردند يا آنكه با آنها حجّ نمى‌نمودند و در موقع سوارى بر آنها تلبيه را روا نمى‌دانستند در هر حال اين تقسيمات و تخصيصات اعتقادات‌

جلد 2 صفحه 387

باطله و بدعت‌هاى واضحى بود كه در دين حق گذارده بودند و نسبت بحق ميدادند و خداوند بزودى جزاى افتراى آنها را خواهد داد ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

وَ قالُوا هذِه‌ِ أَنعام‌ٌ وَ حَرث‌ٌ حِجرٌ لا يَطعَمُها إِلاّ مَن‌ نَشاءُ بِزَعمِهِم‌ وَ أَنعام‌ٌ حُرِّمَت‌ ظُهُورُها وَ أَنعام‌ٌ لا يَذكُرُون‌َ اسم‌َ اللّه‌ِ عَلَيهَا افتِراءً عَلَيه‌ِ سَيَجزِيهِم‌ بِما كانُوا يَفتَرُون‌َ (138)

و گفتند ‌اينکه‌ انعام‌ شتر، گاو، گوسفند و حرث‌ ‌که‌ كشت‌ كرده‌ بودند نسبت‌ بآن‌ دو سهم‌ ‌که‌ ‌براي‌ ‌خدا‌ و بتها منظور داشتند ممنوع‌ ‌است‌ نبايد كسي‌ بخورد مگر كساني‌ ‌که‌ ‌ما معين‌ كرده‌ايم‌ ‌که‌ بگمان‌ ‌خود‌ معين‌ كرده‌ بودند و انعامي‌ ‌که‌ حرام‌ شد پشت‌ ‌آنها‌ و انعامي‌ ‌که‌ ذكر اسم‌ ‌خدا‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ نشده‌ و ‌اينکه‌ افترايي‌ ‌است‌ ‌که‌ نسبت‌ بخدا داده‌اند زود ‌باشد‌ جزا دهيم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بآنچه‌ ‌که‌ بودند افتراء ميزدند وَ قالُوا هذِه‌ِ اشاره‌ بآيه‌ قبل‌ ‌است‌ ‌که‌ نصيبي‌ ‌براي‌ ‌خدا‌ معين‌ كرده‌ و نصيبي‌ ‌براي‌ بتها انعام‌ ‌که‌ همان‌ انعام‌ ثلاثه‌ ‌باشد‌ و حرث‌ ‌که‌ حاصل‌ برداشته‌ حجر ‌يعني‌ ممنوع‌ ‌است‌ ‌که‌ هيچگونه‌ تصرفي‌ ‌در‌ ‌آن‌ نميتوان‌ كرد لا يَطعَمُها احدي‌ حق‌ ندارد ‌از‌ ‌اينکه‌ دو سهم‌ برداشت‌ كند إِلّا مَن‌ نَشاءُ مراد گفتند خدام‌ كعبه‌ ‌که‌ طائفه‌ بني‌ شيبه‌ باشند ‌که‌ محارست‌ بتها ‌که‌ ‌در‌ كعبه‌ قرار داده‌ بودند ميكردند آنهم‌ بذكور ‌آنها‌ دون‌ اناث‌ بزعمهم‌ ‌يعني‌ ‌اينکه‌ تحريم‌ و تحليل‌ ‌را‌ بگمان‌ ‌خود‌ بدون‌ مدرك‌ و دليل‌ بوده‌ معين‌ كرده‌اند.

وَ أَنعام‌ٌ حُرِّمَت‌ ظُهُورُها ‌که‌ ‌بر‌ ‌خود‌ حرام‌ كرده‌ بودند ‌که‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ سوار نشوند ‌که‌ عبارت‌ ‌از‌ سائبه‌ و بحيره‌ و حام‌ ‌باشد‌ ‌که‌ بامر ركوبي‌ ‌که‌ حمل‌ داشته‌ و ‌در‌ ركوب‌ وضع‌ حمل‌ ‌او‌ ‌شده‌ بچه‌ ‌او‌ ‌را‌ ديگر حرام‌ ميدانستند سوار شوند ‌که‌ ‌در‌ سوره‌ مائده‌ ‌آيه‌ 102 تفصيلش‌ گذشت‌.

وَ أَنعام‌ٌ لا يَذكُرُون‌َ اسم‌َ اللّه‌ِ عَلَيهَا ‌ يا ‌ باسم‌ بتها كشته‌ بودند ‌ يا ‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌براي‌ حج‌ همراه‌ ‌خود‌ برده‌ بودند ‌ يا ‌ بدون‌ ذكر اسم‌ اللّه‌ كشته‌ بودند ميگفتند ‌که‌ اينها ‌را‌ خداوند ‌بر‌ ‌ما حرام‌ فرموده‌ افتِراءً عَلَيه‌ِ ‌اينکه‌ كذب‌ محض‌ ‌بود‌ و افتراء

جلد 7 - صفحه 220

‌بر‌ خداوند هيچ‌ شريعتي‌ حرام‌ نكرده‌ ‌بود‌ ‌بر‌ ‌آنها‌.

سَيَجزِيهِم‌ بِما كانُوا يَفتَرُون‌َ سه‌ جنبه‌ حرمت‌ داشت‌: اولا كذب‌ و ثانيا افتراء ‌بر‌ ‌غير‌ و ثالثا افتراء ‌در‌ دين‌ و ‌بر‌ خداوند و ‌اينکه‌ همان‌ بدعتها ‌است‌ ‌که‌ اهل‌ بدع‌ مثل‌ خلفاء و بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ و عامه‌ عمياء و ارباب‌ مذاهب‌ باطله‌ مثل‌ صوفيه‌ و شيخيه‌ و امثال‌ ‌آنها‌ بدين‌ اسلام‌ بستند ‌که‌ ‌اينکه‌ سه‌ جهت‌ حرمت‌ ‌که‌ بسا موجب‌ كفر و ‌لا‌ اقل‌ ضلالت‌ ميشود خذلهم‌ اللّه‌.

برگزیده تفسیر نمونه

تفسیر آیات

نکات آیه

۱- ممنوعیت خوردن برخى از چهارپایان و محصولات زراعى به اعتقاد واهى مشرکان عصر جاهلیت (و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء بزعمهم) «حجر» به معناى منع و ممنوعیت است و مراد از ممنوعیت «أنعام» و «حرث»، به قرینه «لایطعمها»، ممنوعیت خوردن از آنهاست.

۲- اعتقاد بى اساس مشرکان به ممنوعیت خوردن از چهارپایان و کشتى (محصول زراعى) که براى خدا و بتها قرار مى دادند. (و جعلو الله ... و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء بزعمهم) «هذه» اشاره به سهامى است که مشرکان براى خدا و بتها قرار مى دادند و در آیه ۱۳۶- بیان گردیده است.

۳- مشرکان عصر جاهلى خوردن از حیوان و یا کشت وقف شده براى خدا و شریکان موهوم او را براى هر کس که مى خواستند مجاز مى شمردند. (و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء)

۴- مشرکان عصر جاهلیت سوار شدن بر برخى از چهارپایان را حرام مى دانستند. (و أنعم حرمت ظهورها)

۵- تعمد مشرکان عصر جاهلى به نبردن نام خدا بر بعضى از چهارپایان به هنگام ذبح (و أنعم لایذکرون اسم الله علیها)

۶- مشرکان عصر جاهلى قوانین و سنتهاى ساختگى و پندارى خود را به خداوند نسبت مى دادند. (و قالوا هذه أنعم ... افتراء علیه)

۷- وعده الهى به کیفر مشرکان به سبب افتراهاى آنان به خدا (ممنوعیت خوردن برخى از چهارپایان و محصولات، سوار نشدن بر برخى از چهارپایان، نبردن نام خدا به هنگام ذبح) (سیجزیهم بما کانوا یفترون)

۸- افترا بر خداوند از گناهان بزرگ و موجب کیفر اوست. (سیجزیهم بما کانوا یفترون)

۹- جعل قانون و منتسب کردن آن به خداوند از گناهان بزرگ است. (و قالوا ... سیجزیهم بما کانوا یفترون)

موضوعات مرتبط

افترا: کیفر افترا به خدا ۷، ۸; گناه افترا به خدا ۸، ۹
بدعت: گناه بدعت ۹
جاهلیت: افترا به خدا در جاهلیت ۶، ۷; رسوم جاهلیت ۱، ۴، ۵
حیوانات: حرام در جاهلیت ۱، ۲، ۷; حیوانات موقوفه در جاهلیت ۳; ذبح حیوانات در جاهلیت ۵
خدا: نام خدا ۵، ۷; وعید خدا ۷
ذبح: ترک بسمله در ذبح ۵، ۷
زراعت: موقوفه در جاهلیت ۳
سوارکارى: حرام در جاهلیت ۴، ۷
عقیده: باطل ۲
غلات: حرام در جاهلیت ۱، ۲، ۷
کیفر: موجبات کیفر ۸
گناه: ان کبیره ۸، ۹
محرمات: در جاهلیت ۱، ۲، ۳، ۴، ۷
مشرکان: افتراهاى مشرکان ۷; بدعت گذارى مشرکان ۶; عقیده مشرکان ۲; کیفر مشرکان مفترى ۷; مشرکان دوران جاهلیت ۳، ۴، ۵; مشرکان و سهم المال بتها ۲، ۳; مشرکان و سهم المال خدا ۲، ۳
وقف: در جاهلیت ۳

منابع

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::قَالُوا|قَالُوا]] [[کلمه غیر ربط::قَالُوا| ]] [[شامل این ریشه::قول‌| ]][[ریشه غیر ربط::قول‌| ]][[شامل این کلمه::هٰذِه|هٰذِهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::هٰذِه| ]] [[شامل این ریشه::هذه‌| ]][[ریشه غیر ربط::هذه‌| ]][[شامل این کلمه::أَنْعَام|أَنْعَامٌ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَنْعَام| ]] [[شامل این ریشه::نعم‌| ]][[ریشه غیر ربط::نعم‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::حَرْث|حَرْثٌ‌]] [[کلمه غیر ربط::حَرْث| ]] [[شامل این ریشه::حرث‌| ]][[ریشه غیر ربط::حرث‌| ]][[شامل این کلمه::حِجْر|حِجْرٌ]] [[کلمه غیر ربط::حِجْر| ]] [[شامل این ریشه::حجر| ]][[ریشه غیر ربط::حجر| ]][[شامل این کلمه::لا|لاَ]] [[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::يَطْعَمُهَا|يَطْعَمُهَا]] [[کلمه غیر ربط::يَطْعَمُهَا| ]] [[شامل این ریشه::طعم‌| ]][[ریشه غیر ربط::طعم‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[ریشه غیر ربط::ها| ]][[شامل این کلمه::إِلاّ|إِلاَّ]] [[شامل این ریشه::الا| ]][[شامل این کلمه::مَن|مَنْ‌]] [[شامل این ریشه::من‌| ]][[شامل این کلمه::نَشَاء|نَشَاءُ]] [[کلمه غیر ربط::نَشَاء| ]] [[شامل این ریشه::شى‌ء| ]][[ریشه غیر ربط::شى‌ء| ]][[شامل این کلمه::بِزَعْمِهِم|بِزَعْمِهِمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::بِزَعْمِهِم| ]] [[شامل این ریشه::ب‌| ]][[ریشه غیر ربط::ب‌| ]][[شامل این ریشه::زعم‌| ]][[ریشه غیر ربط::زعم‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::أَنْعَام|أَنْعَامٌ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَنْعَام| ]] [[شامل این ریشه::نعم‌| ]][[ریشه غیر ربط::نعم‌| ]][[شامل این کلمه::حُرّمَت|حُرِّمَتْ‌]] [[کلمه غیر ربط::حُرّمَت| ]] [[شامل این ریشه::حرم‌| ]][[ریشه غیر ربط::حرم‌| ]][[شامل این کلمه::ظُهُورُهَا|ظُهُورُهَا]] [[کلمه غیر ربط::ظُهُورُهَا| ]] [[شامل این ریشه::ظهر| ]][[ریشه غیر ربط::ظهر| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[ریشه غیر ربط::ها| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::أَنْعَام|أَنْعَامٌ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَنْعَام| ]] [[شامل این ریشه::نعم‌| ]][[ریشه غیر ربط::نعم‌| ]][[شامل این کلمه::لا|لاَ]] [[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::يَذْکُرُون|يَذْکُرُونَ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَذْکُرُون| ]] [[شامل این ریشه::ذکر| ]][[ریشه غیر ربط::ذکر| ]][[شامل این کلمه::اسْم|اسْمَ‌]] [[کلمه غیر ربط::اسْم| ]] [[شامل این ریشه::سمو| ]][[ریشه غیر ربط::سمو| ]][[شامل این ریشه::وسم‌| ]][[ریشه غیر ربط::وسم‌| ]][[شامل این کلمه::اللّه|اللَّهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::اللّه| ]] [[شامل این ریشه::الله‌| ]][[ریشه غیر ربط::الله‌| ]][[شامل این ریشه::اله‌| ]][[ریشه غیر ربط::اله‌| ]][[شامل این ریشه::وله‌| ]][[ریشه غیر ربط::وله‌| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهَا|عَلَيْهَا]] [[کلمه غیر ربط::عَلَيْهَا| ]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[ریشه غیر ربط::على‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[ریشه غیر ربط::ها| ]][[شامل این کلمه::افْتِرَاء|افْتِرَاءً]] [[کلمه غیر ربط::افْتِرَاء| ]] [[شامل این ریشه::فرى‌| ]][[ریشه غیر ربط::فرى‌| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْه|عَلَيْهِ‌]] [[کلمه غیر ربط::عَلَيْه| ]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[ریشه غیر ربط::على‌| ]][[شامل این ریشه::ه‌| ]][[ریشه غیر ربط::ه‌| ]][[شامل این کلمه::سَيَجْزِيهِم|سَيَجْزِيهِمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::سَيَجْزِيهِم| ]] [[شامل این ریشه::جزى‌| ]][[ریشه غیر ربط::جزى‌| ]][[شامل این ریشه::س‌| ]][[ریشه غیر ربط::س‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::بِمَا|بِمَا]] [[شامل این ریشه::ب‌| ]][[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::کَانُوا|کَانُوا]] [[شامل این ریشه::کون‌| ]][[شامل این کلمه::يَفْتَرُون|يَفْتَرُونَ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَفْتَرُون| ]] [[شامل این ریشه::فرى‌| ]][[ریشه غیر ربط::فرى‌| ]]'''}}
+{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed"
+	  !کپی متن آیه
+|-
+|وَ قَالُوا هٰذِهِ‌ أَنْعَامٌ‌ وَ حَرْثٌ‌ حِجْرٌ لاَ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَنْ‌ نَشَاءُ بِزَعْمِهِمْ‌ وَ أَنْعَامٌ‌ حُرِّمَتْ‌ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَامٌ‌ لاَ يَذْکُرُونَ‌ اسْمَ‌ اللَّهِ‌ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ‌ سَيَجْزِيهِمْ‌ بِمَا کَانُوا يَفْتَرُونَ‌
+|}
 '''ترجمه '''
 <tabber>
@@ خط ۱۵: / خط ۱۸: @@
 |-|صادقی تهرانی=و گفتند: «این‌ها دام‌ها و کشتزارهایی است ممنوع (و) جز کسی که ما بخواهیم» - به گمانشان‌- «آنها را نمی‌خورد»و دام‌هایی است که (سوار شدن بر) پشت آنها حرام شده است و دام‌هایی که (هنگام ذبح) از روی افترا بر خدا نام خدا را بر آنها نمی‌برند. به زودی خدا آنان را به خاطر آنچه افترا می‌بسته‌اند کیفر می‌دهد.
 |-|معزی=و گفتند این است دامها و کشتی بازداشت شده نچشدش جز آنکه خواهیم پندار ایشان و دامهائی که حرام است پشتهای آنها و دامهائی که نبرند نام خدا را بر آنها به دروغ‌بستن بر او بزودی کیفرشان دهد بدانچه بودند دروغ می‌بستند
-|-|</tabber><br />
+|-|english=<div id="qenag">And they say, “These animals and crops are restricted; none may eat them except those we permit,” by their claims, and animals whose backs are forbidden, and animals over which they do not pronounce the name of Allah—fabricating lies against Him. He will repay them for what they used to invent.</div>
-{{آيه | سوره = سوره الأنعام | نزول =  | نام = [[شماره آیه در سوره::138|١٣٨]] | قبلی = الأنعام ١٣٧ | بعدی = الأنعام ١٣٩  | کلمه = [[تعداد کلمات::30|٣٠]] | حرف =  }}
+|-|</tabber>
+<div class="audiotable">
+ <div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/006138.mp3"></sound></div>
+ <div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/006138.mp3"></sound></div>
+</div>
+{{آيه | سوره = سوره الأنعام | نزول = [[نازل شده در سال::22|١٠ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::138|١٣٨]] | قبلی = الأنعام ١٣٧ | بعدی = الأنعام ١٣٩  | کلمه = [[تعداد کلمات::30|٣٠]] | حرف =  }}
 ===معنی کلمات و عبارات===
 «حِجْرٌ»: ممنوع. قدغن. حرام. مصدری است به معنی اسم مفعول، یعنی محجور، مانند (ذِبْح) که به معنی مَذبوح است (نگا: صافّات / . مفرد و مثنّی و جمع و مذکّر و مؤنّث در آن یکسان است. «بِزَعْمِهِمْ»: به گمان ایشان. یعنی چنین می‌انگارند که خدا بدیشان اجازه داده است چنین کنند (نگا: اعراف /  و یونس / ). «إفْتِرَآءً عَلَیْهِ»: مراد این است که این نوع تقسیم‌بندی بی‌اساس و ناروا است و دروغ‌گفتن بر زبان خدا است. (إِفْتِرآءً) حال و به معنی (مُفْتِرینَ) و یا مفعولٌ‌له است.
@@ خط ۳۲: / خط ۴۰: @@
 <tabber>
 المیزان=
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
 *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۰#link254 | آيات ۱۵۰ - ۱۳۶، سوره انعام]]
 *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۰#link255 | بيان آيات شريفه ، كه متضمن احتجاج عليه مشركين در مورد قربانى كردن فرزندانشان در برابر بت ها، و بعض احكام در مورد خوردنى ها، مى باشد.]]
@@ خط ۴۰: / خط ۴۹: @@
 *[[تفسیر:المیزان جلد۷_بخش۴۱#link260 | در قيامت از جاهل سؤ ال مى شود: چرا علم نياموختى تا بدان عمل كنى ؟.]]
+}}
 |-|نمونه=
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
 *[[تفسیر:نمونه جلد۵_بخش۵۰#link311 | تفسیر آیات]]
+}}
+|-| تفسیر نور=
+===تفسیر نور (محسن قرائتی)===
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
+وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلَّا مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ «138»
+و مشركان (به پندار خويش) گفتند: اينها، دام‌ها و كشت‌هايى ممنوع است، كسى نخورد مگر آن (خادمين بتكده‌ها) كه ما بخواهيم. و چهارپايانى است كه (سوار شدن بر) پشت آنها حرام است و چهارپايانى كه نام خدا را (هنگام ذبح) بر آن نمى‌برند (اين احكام را) به دروغ به خدا نسبت مى‌دادند.
+خداوند به زودى آنان را به كيفر آنچه به او افترا مى‌بستند جزا خواهد داد.
+جلد 2 - صفحه 563
+===نکته ها===
+«حِجْرٌ» به معناى منع است و «تحجير» يعنى منطقه‌اى را سنگ‌چين كردن و مانع شدن از ورود ديگران براى تصاحب آن. «حِجر اسماعيل» نيز جايى است كه با ديوار سنگى جدا شده است. عقل را هم «حِجر» گويند، چون انسان را از زشتى‌ها باز مى‌دارد. «هَلْ فِي ذلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ» «1»
+در دو آيه‌ى قبل، عقائد خرافى مشركان درباره‌ى سهم خدا و بت‌ها از كشاورزى و چهارپايان مطرح بود. در اين آيه چگونگى مصرف سهم بت‌ها بيان شده كه احدى حقّ استفاده ندارد، مگر خادمان بت‌ها و بتكده‌ها.
+با توجّه به اين آيه، مشركان چهار انحراف داشتند: 1. ممنوع شمردن بعضى از چهارپايان.
+. ممنوع شمردن بعضى از محصولات كشاورزى. 3. ممنوع كردن سوارى برخى از چهارپايان. 4. نبردن نام خدا به هنگام ذبح حيوانات.
+قرآن، هدف آفرينش چهار پايان را سوار شدن بر آنها و مصرف از گوشت آنها مى‌داند:
+«جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعامَ لِتَرْكَبُوا مِنْها وَ مِنْها تَأْكُلُونَ» «2» و تحريم بهره‌بردارى از چهارپايان را، از بدعت‌هاى جاهلى مى‌شمرد كه در آيه 103 سوره‌ى مائده نيز بيان شده است.
+اسلام، آيين جامعى است كه حتّى انحراف در بهره‌گيرى از حيوانات را هم تحمّل نمى‌كند.
+وقتى قرآن، از بى‌مصرف ماندن حيوان وتحريم سوارشدن بر آن نكوهش مى‌كند، به طريق اولى از بى‌مصرف ماندن انسان‌ها، منابع، سرمايه‌ها واستعدادها بيشتر نكوهش مى‌كند.
+===پیام ها===
+- احكام دين بايد منسوب به خدا باشد، نه بر پايه‌ى گمان، خيال، قياس و استحسان. قالُوا ... بِزَعْمِهِمْ‌ ... افْتِراءً عَلَيْهِ‌
+- مبارزه با خرافات، يكى از وظايف اصلى پيامبران است. «افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ»
+----
+«1». فجر، 5.
+«2». غافر، 79.
+جلد 2 - صفحه 564
+- تحريم حلال‌ها و تحليل حرام‌ها، افترا بر خداست. هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ ... افْتِراءً
+- بدعت‌گذاران، در انتظار كيفر قوانين موهوم خود باشند. «سَيَجْزِيهِمْ»
+}}
+|-|
+اثنی عشری=
+===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ (138)
+بعد نوع سوم از عقيده باطله آنها را فرمايد:
+تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 385
+وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ: و گفتند اين نصيب الهه ما كه چهارپايان و زراعت باشد حرام است بر ما لا يَطْعَمُها إِلَّا مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ‌: نخورد آن را هيچ شخصى مگر آن را كه ما خواهيم از خدمه اوثان مردان، پس مطلق زنان را در آن دخالت نمى‌دادند به گمان باطل خودشان، يعنى اين قسمت و منع بى‌حجتى و برهانى بود وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها: و اين چهارپايان حرام شده است سوارى آنها، مراد به جاير و سوامى و وصايل و حوامى است كه در سوره مائده گذشت‌ وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا: و چهارپايانى كه ياد نكنند نام الهى را بر ذبح آن، چه آن را به نام بتان ذبح مى‌نمودند يا بر پشت آنها ذكر خدا در ايام حج «لبّيك اللّهمّ» نمى‌گفتند. حاصل آنكه مشركان انعام را سه قسم كرده بودند به هوى و آرزوى خود، و اين تقسيم را نسبت به خدا مى‌دادند افْتِراءً عَلَيْهِ‌: در حالى كه دروغگو و افتراكننده بودند بر خداى تعالى، زيرا مى‌گفتند خدا امر فرموده‌ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ‌: زود باشد كه جزا دهد خدا ايشان را به سبب آنچه را كه بودند افترا مى‌بستند و دروغ مى‌بافتند.
+}}
+|-|
+روان جاوید=
+===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزِيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ (138)
+ترجمه‌
+و گفتند اين چهارپايان و كشتى است كه ممنوع است نميخورند آنها را مگر كسانيكه ميخواهيم بگمانشان و چهارپايانى است كه حرام كرده شد پشتهاشان و چهارپايانى است كه ياد نميكنند نام خدا را بر آنها بافتراء بر او زود باشد كه جزا دهد آنها را براى آنچه بودند كه افترا ميزدند.
+تفسير
+رسم ديگرى از رسوم مشركين عرب اين بود كه چهارپايان پر فائده خود را كه شتر و گاو و گوسفند است سه قسمت مينمودند و هر قسمت را بعنوانى ذكر مى‌كردند يك مقدار از زراعت خودشان را بضميمه دسته از انعام مى‌گفتند حرام است بر غير خدّام بتها يا بر هر قوميكه ميخواستند چنانچه قمى ره فرموده و يك دسته از انعام را مى‌گفتند حرام است سوارى و باركشى از آنها كه اين قسمت مركّب از بحيره و سائبه و وصيله و حام بوده كه در اواخر سوره مائده ذكر شد و دسته ديگر را بنام بتان ذبح و نحر مينمودند و نام خداوند را بر آن ياد نميكردند يا آنكه با آنها حجّ نمى‌نمودند و در موقع سوارى بر آنها تلبيه را روا نمى‌دانستند در هر حال اين تقسيمات و تخصيصات اعتقادات‌
+----
+جلد 2 صفحه 387
+باطله و بدعت‌هاى واضحى بود كه در دين حق گذارده بودند و نسبت بحق ميدادند و خداوند بزودى جزاى افتراى آنها را خواهد داد ..
+}}
+|-|
+اطیب البیان=
+===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+وَ قالُوا هذِه‌ِ أَنعام‌ٌ وَ حَرث‌ٌ حِجرٌ لا يَطعَمُها إِلاّ مَن‌ نَشاءُ بِزَعمِهِم‌ وَ أَنعام‌ٌ حُرِّمَت‌ ظُهُورُها وَ أَنعام‌ٌ لا يَذكُرُون‌َ اسم‌َ اللّه‌ِ عَلَيهَا افتِراءً عَلَيه‌ِ سَيَجزِيهِم‌ بِما كانُوا يَفتَرُون‌َ (138)
+و گفتند ‌اينکه‌ انعام‌ شتر، گاو، گوسفند و حرث‌ ‌که‌ كشت‌ كرده‌ بودند نسبت‌ بآن‌ دو سهم‌ ‌که‌ ‌براي‌ ‌خدا‌ و بتها منظور داشتند ممنوع‌ ‌است‌ نبايد كسي‌ بخورد مگر كساني‌ ‌که‌ ‌ما معين‌ كرده‌ايم‌ ‌که‌ بگمان‌ ‌خود‌ معين‌ كرده‌ بودند و انعامي‌ ‌که‌ حرام‌ شد پشت‌ ‌آنها‌ و انعامي‌ ‌که‌ ذكر اسم‌ ‌خدا‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ نشده‌ و ‌اينکه‌ افترايي‌ ‌است‌ ‌که‌ نسبت‌ بخدا داده‌اند زود ‌باشد‌ جزا دهيم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بآنچه‌ ‌که‌ بودند افتراء ميزدند وَ قالُوا هذِه‌ِ اشاره‌ بآيه‌ قبل‌ ‌است‌ ‌که‌ نصيبي‌ ‌براي‌ ‌خدا‌ معين‌ كرده‌ و نصيبي‌ ‌براي‌ بتها انعام‌ ‌که‌ همان‌ انعام‌ ثلاثه‌ ‌باشد‌ و حرث‌ ‌که‌ حاصل‌ برداشته‌ حجر ‌يعني‌ ممنوع‌ ‌است‌ ‌که‌ هيچگونه‌ تصرفي‌ ‌در‌ ‌آن‌ نميتوان‌ كرد لا يَطعَمُها احدي‌ حق‌ ندارد ‌از‌ ‌اينکه‌ دو سهم‌ برداشت‌ كند إِلّا مَن‌ نَشاءُ مراد گفتند خدام‌ كعبه‌ ‌که‌ طائفه‌ بني‌ شيبه‌ باشند ‌که‌ محارست‌ بتها ‌که‌ ‌در‌ كعبه‌ قرار داده‌ بودند ميكردند آنهم‌ بذكور ‌آنها‌ دون‌ اناث‌ بزعمهم‌ ‌يعني‌ ‌اينکه‌ تحريم‌ و تحليل‌ ‌را‌ بگمان‌ ‌خود‌ بدون‌ مدرك‌ و دليل‌ بوده‌ معين‌ كرده‌اند.
+وَ أَنعام‌ٌ حُرِّمَت‌ ظُهُورُها ‌که‌ ‌بر‌ ‌خود‌ حرام‌ كرده‌ بودند ‌که‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ سوار نشوند ‌که‌ عبارت‌ ‌از‌ سائبه‌ و بحيره‌ و حام‌ ‌باشد‌ ‌که‌ بامر ركوبي‌ ‌که‌ حمل‌ داشته‌ و ‌در‌ ركوب‌ وضع‌ حمل‌ ‌او‌ ‌شده‌ بچه‌ ‌او‌ ‌را‌ ديگر حرام‌ ميدانستند سوار شوند ‌که‌ ‌در‌ سوره‌ مائده‌ ‌آيه‌ 102 تفصيلش‌ گذشت‌.
+وَ أَنعام‌ٌ لا يَذكُرُون‌َ اسم‌َ اللّه‌ِ عَلَيهَا ‌ يا ‌ باسم‌ بتها كشته‌ بودند ‌ يا ‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌براي‌ حج‌ همراه‌ ‌خود‌ برده‌ بودند ‌ يا ‌ بدون‌ ذكر اسم‌ اللّه‌ كشته‌ بودند ميگفتند ‌که‌ اينها ‌را‌ خداوند ‌بر‌ ‌ما حرام‌ فرموده‌ افتِراءً عَلَيه‌ِ ‌اينکه‌ كذب‌ محض‌ ‌بود‌ و افتراء
+جلد 7 - صفحه 220
+‌بر‌ خداوند هيچ‌ شريعتي‌ حرام‌ نكرده‌ ‌بود‌ ‌بر‌ ‌آنها‌.
+سَيَجزِيهِم‌ بِما كانُوا يَفتَرُون‌َ سه‌ جنبه‌ حرمت‌ داشت‌: اولا كذب‌ و ثانيا افتراء ‌بر‌ ‌غير‌ و ثالثا افتراء ‌در‌ دين‌ و ‌بر‌ خداوند و ‌اينکه‌ همان‌ بدعتها ‌است‌ ‌که‌ اهل‌ بدع‌ مثل‌ خلفاء و بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ و عامه‌ عمياء و ارباب‌ مذاهب‌ باطله‌ مثل‌ صوفيه‌ و شيخيه‌ و امثال‌ ‌آنها‌ بدين‌ اسلام‌ بستند ‌که‌ ‌اينکه‌ سه‌ جهت‌ حرمت‌ ‌که‌ بسا موجب‌ كفر و ‌لا‌ اقل‌ ضلالت‌ ميشود خذلهم‌ اللّه‌.
+}}
+|-|
+برگزیده تفسیر نمونه=
+===برگزیده تفسیر نمونه===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+}}
 |-|تسنیم=
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
 *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
-|-|نور=
+}}
-*[[تفسیر:نور  | تفسیر آیات]]
 |-|</tabber>
@@ خط ۹۳: / خط ۲۲۰: @@
 [[رده:کیفر افترا به خدا]][[رده:گناه افترا به خدا]][[رده:گناه بدعت]][[رده:افترا به خدا در جاهلیت]][[رده:رسوم جاهلیت]][[رده:حرام در جاهلیت]][[رده:حیوانات موقوفه در جاهلیت]][[رده:ذبح حیوانات در جاهلیت]][[رده:نام خدا]][[رده:وعید خدا]][[رده:ترک بسمله در ذبح]][[رده:موقوفه در جاهلیت]][[رده:حرام در جاهلیت]][[رده:باطل]][[رده:حرام در جاهلیت]][[رده:موجبات کیفر]][[رده:ان کبیره]][[رده:در جاهلیت]][[رده:افتراهاى مشرکان]][[رده:بدعت گذارى مشرکان]][[رده:عقیده مشرکان]][[رده:کیفر مشرکان مفترى]][[رده:مشرکان دوران جاهلیت]][[رده:مشرکان و سهم المال بتها]][[رده:مشرکان و سهم المال خدا]][[رده:در جاهلیت]]
 [[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الأنعام ]]
+{{#seo:
+|title=آیه 138 سوره أنعام
+|title_mode=replace
+|keywords=آیه 138 سوره أنعام,أنعام 138,وَ قَالُوا هٰذِهِ‌ أَنْعَامٌ‌ وَ حَرْثٌ‌ حِجْرٌ لاَ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَنْ‌ نَشَاءُ بِزَعْمِهِمْ‌ وَ أَنْعَامٌ‌ حُرِّمَتْ‌ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَامٌ‌ لاَ يَذْکُرُونَ‌ اسْمَ‌ اللَّهِ‌ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ‌ سَيَجْزِيهِمْ‌ بِمَا کَانُوا يَفْتَرُونَ‌,کیفر افترا به خدا,گناه افترا به خدا,گناه بدعت,افترا به خدا در جاهلیت,رسوم جاهلیت,حرام در جاهلیت,حیوانات موقوفه در جاهلیت,ذبح حیوانات در جاهلیت,نام خدا,وعید خدا,ترک بسمله در ذبح,موقوفه در جاهلیت,حرام در جاهلیت,باطل,حرام در جاهلیت,موجبات کیفر,ان کبیره,در جاهلیت,افتراهاى مشرکان,بدعت گذارى مشرکان,عقیده مشرکان,کیفر مشرکان مفترى,مشرکان دوران جاهلیت,مشرکان و سهم المال بتها,مشرکان و سهم المال خدا,در جاهلیت,آیات قرآن سوره الأنعام
+|description=وَ قَالُوا هٰذِهِ‌ أَنْعَامٌ‌ وَ حَرْثٌ‌ حِجْرٌ لاَ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَنْ‌ نَشَاءُ بِزَعْمِهِمْ‌ وَ أَنْعَامٌ‌ حُرِّمَتْ‌ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَامٌ‌ لاَ يَذْکُرُونَ‌ اسْمَ‌ اللَّهِ‌ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ‌ سَيَجْزِيهِمْ‌ بِمَا کَانُوا يَفْتَرُونَ‌
+|image=Wiki_Logo.png
+|image_alt=الکتاب
+|site_name=الکتاب
+}}

گمنام

جستجو

الأنعام ١٣٨: تفاوت میان نسخه‌ها

فضاهای نام

بیشتر

عملکردهای صفحه

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ دی ۱۳۹۹، ساعت ۰۴:۵۴

معنی کلمات و عبارات

فهرست

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

تفسیر نور (محسن قرائتی)

نکته ها

پیام ها

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

برگزیده تفسیر نمونه

نکات آیه

موضوعات مرتبط

منابع

ناوبری

پرش به آیه

ناوبری

دسترسی آسان

اندروید

ابزارهای ویکی

ابزارهای ویکی

گمنام

جستجو

الأنعام ١٣٨: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ دی ۱۳۹۹، ساعت ۰۴:۵۴

معنی کلمات و عبارات

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

تفسیر نور (محسن قرائتی)

نکته ها

پیام ها

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

برگزیده تفسیر نمونه

نکات آیه

موضوعات مرتبط

منابع

ناوبری

ابزارهای ویکی

ابزارهای صفحه

رده‌ها