عبس ١٢: تفاوت میان نسخهها
(افزودن جزییات آیه) |
(←تفسیر) |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link209 | آيات ۱ - | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link209 | آيات ۱ - ۱۶ سوره عبس]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link210 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link210 | شان نزول آيات سوره عبس ]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link211 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link211 | نکوهش روى گرداندن از مردی نابينا و توجه به توانگران]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link212 | اشاره به | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link212 | اشاره به اين كه قرآن كريم «تذكره» است]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link213 | مقصود از | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link213 | مقصود از اين كه درباره قرآن فرمود: «فى صُحُف مُكَرّمة...»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link214 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link214 | ملائكۀ مخصوص وحى، عهده دار رساندن آن به پيامبران بوده اند]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link215 | روايتى | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۴#link215 | روايتى از داستان «ابن اُمّ مكتوم» و نزول آيات سوره عبس]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۵#link216 | بيان | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۵#link216 | بيان اين كه «آيات عتاب»، به روشنى متوجه پيامبر «ص» نيست ...]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۵#link217 | روايتى ديگر حاكى از نزول | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۲۵#link217 | روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه]] | ||
}} | }} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۵۵
گسترشکپی متن آیه |
---|
ترجمه
معنی کلمات و عبارات
«ذَکَرَهُ»: از قرآن پند و اندرز گرفت. ضمیر (هُ) به قرآن برمیگردد که مشارٌالیه آیات است. بعضیها آن را به خدا برمیگردانند. در این صورت معنی چنین است: هرکه خواهد خدا را یاد کند و به یاد او باشد.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۶ سوره عبس
- شان نزول آيات سوره عبس
- نکوهش روى گرداندن از مردی نابينا و توجه به توانگران
- اشاره به اين كه قرآن كريم «تذكره» است
- مقصود از اين كه درباره قرآن فرمود: «فى صُحُف مُكَرّمة...»
- ملائكۀ مخصوص وحى، عهده دار رساندن آن به پيامبران بوده اند
- روايتى از داستان «ابن اُمّ مكتوم» و نزول آيات سوره عبس
- بيان اين كه «آيات عتاب»، به روشنى متوجه پيامبر «ص» نيست ...
- روايتى ديگر حاكى از نزول «آيات عتاب» در مورد مردى از بنى اميّه
نکات آیه
۱ - تنها کسانى توان فراگیرى معارف قرآن و به خاطر سپردن آن را دارند که طالب آن بوده و یادگیرى آن را بر خود تحریم نکرده باشند. (فمن شاء ذکره) «ذکر» یعنى شناختى که در ذهن حاضر باشد(بر گرفته از مفردات راغب). و ضمیر مفعولى در «ذکره» به «تذکرة» بازمى گردد. مذکر بودن آن که آخر آیات را هماهنگ ساخته به این اعتبار است که «تذکرة» و «ذکر» به یک معناست.
۲ - آشنایى با معارف قرآن، امرى ضرورى و مورد ترغیب از سوى خداوند (فمن شاء ذکره)
۳ - ابن ام مکتوم، خواهان فراگیرى معارف قرآن بود. (فمن شاء ذکره) آیه شریفه تلویحاً حاضران مجلس پیامبر(ص) را به دو دسته تقسیم مى کند و - به قرینه آیات پیشین - عبارت «من شاء» به ابن ام مکتوم نظر دارد.
۴ - اشراف حاضر در مجلس پیامبر(ص) در ماجراى ابن ام مکتوم، بر اثر بى رغبتى خود، از آموختن و به خاطر سپردن معارف قرآن محروم بودند. (فمن شاء ذکره)
۵ - انسان، در انتخاب دین، داراى اختیار تکوینى است. (فمن شاء ذکره)
۶ - همه انسان ها، استعداد شناخت معارف قرآن را دارند. (فمن شاء ذکره)
موضوعات مرتبط
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۴
- اشراف: محرومیت اشراف صدر اسلام ۴
- انسان: اختیار انسان ۵; استعداد انسان ها ۶
- خدا: تشویقهاى خدا ۲
- دین: آزادى در دین ۵; زمینه تعلیم دین ۶; محرومان از تعلیم دین ۴
- عبدالله بن ام مکتوم: خواسته هاى عبدالله بن ام مکتوم ۳; قصه عبدالله بن ام مکتوم ۴
- علایق: آثار علاقه به قرآن ۱
- قرآن: اهمیت تعلیم قرآن ۲; تشویق به تعلیم قرآن ۲; تعلیم قرآن ۳; زمینه تعلیم قرآن ۱; زمینه حفظ قرآن ۱
- محمد(ص): اشراف در مجلس محمد(ص) ۴
منابع