الشعراء ٢٤

قَالَ‌ رَبُ‌ السَّمَاوَاتِ‌ وَ الْأَرْضِ‌ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِنْ‌ کُنْتُمْ‌ مُوقِنِينَ‌

کپی متن آیه
قَالَ‌ رَبُ‌ السَّمَاوَاتِ‌ وَ الْأَرْضِ‌ وَ مَا بَيْنَهُمَا إِنْ‌ کُنْتُمْ‌ مُوقِنِينَ‌

ترجمه

(موسی) گفت: «پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر اهل یقین هستید!».

|گفت: او پروردگار آسمان‌ها و زمين و پديده‌هاى ميان آن دو است، اگر اهل يقين باشيد

گفت: «پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است-اگر اهل يقين باشيد.»

موسی جواب داد: خدای آسمانها و زمین است و آنچه ما بین آنهاست، اگر به یقین باور دارید.

گفت: اگر باور می کنید همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست.

گفت: اگر به يقين مى‌پذيريد، پروردگار آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست.

گفت اگر ایقان داشته باشید، پروردگار آسمانها و زمین است و آنچه در میان آنهاست‌

گفت: خداوند آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست، اگر بى‌گمان باور مى‌داريد.

(موسی) گفت: پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر شما راه یقین می‌پوئید (و حقیقت را می‌جوئید، حق این است که گفتم).

گفت: «پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر از یقین‌آورندگان بوده‌اید.»

گفت پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنها است اگر هستید یقین‌دارندگان‌

He said, “The Lord of the heavens and the earth, and everything between them, if you are aware.”

ترتیل:

ترجمه:

الشعراء ٢٣	آیه ٢٤	الشعراء ٢٥
سوره : سوره الشعراء نزول : ٤ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١١ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«رَبُّ»: خبر مبتدای محذوف است و تقدیر چنین است: هُوَ رَبُّ ... «إِن کُنتُم مُّوقِنینَ»: اگر به دنبال باور درست و سخن منطقی بوده باشید و هدف شما از این سؤال، درک و فهم حقیقت باشد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

الْحَمْدُ لِلَّهِ‌ رَبِ‌ الْعَالَمِينَ‌ (۱)

تفسیر

---

• آيات ۱۰ - ۶۸ سوره شعراء
• مقايسه قوم پیامبر اکرم«ص»، با اقوام پیامبران گذشته
• اشاره به معناى «خوف» و فرق آن با «خشيت»
• معناى «ذنب»، و مراد از اين كه موسى «ع» فرمود: «وَ لَهُم عَلَىَّ ذَنبٌ»
• دلگرمى خداوند به موسى و هارون: «ما با شمایيم»
• گفتگوى موسى «ع» با فرعون و پاسخ به اشکالات او
• مقصود از «ضلالت»، در سخن موسى «ع»
• مراد از حكمى كه خداوند، به موسى «ع»
• توضيح سخن موسی«ع« به فرعون: «وَ تِلكَ نِعمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَىَّ»
• بيان گفتار مفسران، درباره سخن فرعون: «آیا ما، تو را در کودکی تربیت نکردیم»؟
• اشاره به اعتقادات بت پرستان، درباره خداى سبحان و ارباب و آلهه
• بيان علت اين كه فرعون گفت: «ربُّ العالَمين چيست»؟
• توضيح جواب موسى «ع» به سؤال فرعون
• جواب دوم موسى «ع»، به سؤال فرعون، از حقيقت ربُّ العالمين
• فرعون، موسى «ع» را دیوانه معرفی می کند
• واکنش فرعون و فرعونیان، در برابر معجزۀ موسی«ع»
• واكنش فرعون در مقابل ايمان آوردن ساحران
• كوچ شبانه بنی اسرائيل از مصر و هلاكت فرعون و فرعونيان
• نتيجه گيرى از حكايت موسى «ع» و فرعون

---

• تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

---

قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ «24»

(موسى) گفت: پروردگار آسمان‌ها وزمين وآنچه ميان آنهاست، اگر باور داريد.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

---

قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ «24»

---

«1». همان مدرك.

«2». همان مدرك.

«3». همان مدرك.

جلد 9 - صفحه 408

قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌: گفت: پروردگار عالميان، آفريدگار آسمانها و زمينها، وَ ما بَيْنَهُمَا: و آنچه ميان آنهاست از حيوانات و نباتات و جمادات، إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ‌: اگر هستيد يقين كنندگان به اينكه اين اجرام و اجسام ممكنند به جهت تغير و تبدل احوال آنها، پس البته آنها را ناچار است از مبدء و موجدى كه واجب الوجود لذاته باشد. و اين مطلب هم محقق است كه ممكن را قادر بر توصيف ذات واجب نيست، زيرا توصيف فرع بر احاطه، و احاطه ممكن بر واجب محال است، پس تعريف بايد به صفات و آثار باشد، يعنى آيات بينات و شواهد باهرات سبحانى كه در موجودات ظاهر و هر فرد به لسان فقر و احتياج ذاتى قدرت آفريدگار خود را گويا و عظمت و جلالت پروردگار را برهانى باشند.

تبصره: اين مطلب دعوى فرعون را باطل گرداند به چند مقدمه:

1- آنكه: فرعون عاقل بوده و الا فرستادن رسول به او لغو خواهد بود.

2- آنكه بالضروره مى‌دانست كه وجود و حيات و بقا و عقل نداشته.

3- بالضروره مى‌دانست كه موجود و حىّ و عاقل گرديده، و از اين دو علم متولد علم سومى كه احتياج او باشد در تركيب و ايجاد و حيات و عقل به مؤثر و موجدى، و او بايد غير او، و ساير ممكنات باشد، زيرا تمام در صفت فقر و احتياج شريك هستند؛ پس فطرت، وجود خالق و پروردگار عالميان را اثبات، و يگانگى ذات او را مبرهن سازد.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

---

وَ إِذْ نادى‌ رَبُّكَ مُوسى‌ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ «10» قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَ لا يَتَّقُونَ «11» قالَ رَبِّ إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ «12» وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لا يَنْطَلِقُ لِسانِي فَأَرْسِلْ إِلى‌ هارُونَ «13» وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ «14»

قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ «15» فَأْتِيا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ «16» أَنْ أَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ «17» قالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ «18» وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْكافِرِينَ «19»

قالَ فَعَلْتُها إِذاً وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّينَ «20» فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ «21» وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرائِيلَ «22» قالَ فِرْعَوْنُ وَ ما رَبُّ الْعالَمِينَ «23» قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ «24»

قالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَ لا تَسْتَمِعُونَ «25» قالَ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ «26» قالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ «27» قالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ ما بَيْنَهُما إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ «28» قالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلهَاً غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ «29»

قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُكَ بِشَيْ‌ءٍ مُبِينٍ (30)

ترجمه‌

و هنگاميكه ندا كرد پروردگار تو موسى را كه برو بسوى گروه ستمكاران‌

كه قوم فرعونند آيا نمى‌پرهيزند

گفت پروردگارا همانا من ميترسم كه تكذيب كنند مرا

و تنگ ميشود سينه‌ام و نميگشايد زبانم پس بفرست بسوى هارون‌

و مر آنها را است بر من ادعاء گناهى پس ميترسم كه بكشند مرا

گفت نه چنين است پس برويد با آيتهاى ما همانا ما با شمائيم شنوندگان‌

پس برويد بسوى فرعون پس بگوئيد همانا ما فرستاده پروردگار جهانيانيم‌

كه بفرستى با ما بنى اسرائيل را

گفت آيا نپروريديم تو را در ميان خودمان در حاليكه نوزادى بودى و درنگ كردى ميان ما از عمرت سالها

و كردى كرده‌ات را كه كردى و توئى از ناسپاسان‌

گفت كردم آنرا آنگاه و من بودم از نادانان‌

پس گريختم از

---

جلد 4 صفحه 99

شما چون ترسيدم از شما پس بخشيد مرا پروردگارم حكمى و گردانيد مرا از پيغمبران‌

و اين نعمتى است كه منّت مينهى آنرا بر من كه بنده گردانيدى بنى اسرائيل را

گفت فرعون و چيست پروردگار جهانيان‌

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است اگر هستيد يقين كنندگان‌

گفت بآنان كه بودند در اطرافش آيا نميشنويد

گفت پروردگار شما و پروردگار پدران شما كه پيشينيانند

گفت همانا پيمبر شما كه فرستاده شده بسوى شما هر آينه ديوانه است‌

گفت پروردگار مشرق و مغرب و آنچه در ميان آن دو است اگر در مى‌يابيد بعقل‌

گفت هر آينه اگر گرفتى خدائى جز من هر آينه خواهم قرار داد البتّه تو را از زندانيان‌

گفت آيا و اگر چه بياورم برايت چيزى روشن.

تفسير

خداوند متعال باز براى تسليت خاطر و تقويت قلب شريف پيغمبر اكرم در امر دعوت بنصرت حق و تذكر خلق شروع بذكر قصص انبياء عظام فرموده باين تقريب كه ياد كن وقتى را كه ندا فرمود پروردگار تو موسى ع را كه برو نزد قوميكه ظلم نمودند بخودشان بسبب كفر و بر بنى اسرائيل بذبح اولادشان و ساير مظالم و آنها قوم فرعونند و خود او داخل در آنها بلكه اولى از همه است و عجب مردم جسورى هستند آيا آنها از خدا نميترسند موسى عرض كرد پروردگارا من ميترسم مرا تكذيب كنند و در اين مواقع سينه و دل من تنگ ميشود و زبانم از گفتار باز ميماند و بعضى يضيق و ينطلق بنصب قرائت نموده‌اند و بنابراين عطف بر يكذّبون است و ان ناصبه بر آن دو نيز داخل ميگردد يعنى من ميترسم از تكذيب و تنگى سينه و گرفتن زبانم و بنابر قرائت مشهور عطف بر أخاف است و گويا نشدن زبان آنحضرت ممكن است در اثر دل تنگى و غلبه خشم باشد و محتمل است براى لكنتى باشد كه در زبان او بود و بدعا رفع شد و در سور سابقه بيان گرديد و محتمل است براى هر دو باشد كه در اثر غضب و تنگى سينه لكنت زبان زياد شود بطورى كه از گفتار بماند و در هر حال از خداوند تقاضا نمود كه وحى فرستد بسوى هارون برادر مادريش كه قبول معاونت او را بنمايد و در خاتمه عرايض عرضه داشت كه آنقوم بر من ادّعاء گناهى دارند چون يكنفر از آنها را كشته‌ام ميترسم مرا بقصاص او بكشند و موفق باداء رسالت نشوم و خداوند صريحا اين احتمالى را كه حضرت موسى‌

---

جلد 4 صفحه 100

ميداد و منشأ خوف او شده بود نفى فرمود و تقاضاى او را راجع بهارون پذيرفت و فرمود هرگز چنين قدرتى پيدا نميكنند تو و برادرت برويد با معجزات پى در پى ما كه براى نصرت شما ميرسد و من و ملائكه براى كمك با شما دو نفر هستيم و گفتگوى تو و هارون را با آنها ميشنويم و بنابراين خطاب جمع باعتبار تنزيل آن دو منزله جماعت است بلحاظ بودن بنى اسرائيل با آنها و ممكن است مراد آن باشد كه ما با تو و هارون و فرعون هستيم و گفتگوى شما را ميشنويم و حق را بر باطل غلبه ميدهيم و كلمه كلّا حرفى است موضوع براى زجر و ردع يعنى نبايد چنين گمانى ببرى كه آنها تو را بتوانند بكشند پس برويد بسوى فرعون و بگوئيد ما داراى منصب رسالتيم از طرف پروردگار جهانيان و چون رسول مشترك بين مصدر و صفت است و آن دو بجاى يكديگر استعمال ميشوند مفرد ذكر شده و شايد براى اشاره بآن باشد كه رسول حضرت موسى است و هارون معاون او است و هر دو يك پيغام آورده‌اند و آن اين بود كه خدا فرموده بنى اسرائيل را از قيد اسارت خود رها كن و بگذار آنها بيايند با ما برويم بوطن اصلى خودمان كه بلاد شام است و چون آن دو اين اظهار را نمودند فرعون بحضرت موسى گفت آيا ما تربيت و نگهدارى ننموديم تو را در خانه‌هاى خودمان با آنكه كودكى نوزاد بودى و سالهاى متمادى از عمر خود بنعمت ما پرورش يافتى و در ميان ما زندگى كردى تا آنخطاى بزرگ كه قتل يكنفر از ما بود از تو سر زد و فرار كردى رفتى و كفران نعمت ما را نمودى حال آمدى ادّعاى پيغمبرى ميكنى از ابن عباس نقل شده كه مدت اقامت آنحضرت در بين آنها هجده سال بود و سى و چهل هم گفته‌اند و قمى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه چون خداوند موسى عليه السّلام را مبعوث فرمود بسوى فرعون آمد در خانه او و اذن ورود خواست اجازه‌اش ندادند و او عصايش را بدر زد تمام درها باز شد پس وارد شد بر فرعون و گفت من پيغمبر خدايم و بايد بنى اسرائيل را بفرستى با من بيايند و فرعون آنچه خدا فرموده گفت و مراد از آنكار كه گفت كردى قتل آنمرد بود و مرادش از نسبت كفرى كه باو داد كفران نعمت خودش بود و حضرت موسى در جواب فرمود بلى راست است من آنكار را كردم ولى آنوقت پيغمبر نبودم و حقايق‌

---

جلد 4 صفحه 101

اشياء بر من مكشوف نبود نميدانستم آنمرد بيك مشت زدن ميميرد و قصد كشتن او را نداشتم ميخواستم او را تربيت كنم اتفاقا مرد پس فرار كردم چون از شما ترسيدم كه مرا بنا حق بكشيد پس خدا مرا بعلم و حكمت و منصب نبوّت فائز فرمود و تو تصوّر كردى اين تربيت و نگهدارى تو از من نعمتى بوده كه منّت آنرا بر من ميگذارى با آنكه در واقع نعمت نبوده بلكه نقمت بوده زيرا تو همه ما را بنده خود كرده بودى اگر تو اطفال بى گناه بنى اسرائيل را نميكشتى مادرم مرا بدريا نمى‌انداخت و زير دست تو واقع نميشدم كه مرا تربيت كنى براى دلخوشى خودت و بنابراين محتمل است همزه استفهام انكارى در صدر كلام مقدّر باشد يعنى آيا اين نعمتى است كه قابل منّت باشد نه چنين است بلكه جرم و جنايتى است كه قابل ملامت و عقوبت است و حقّا اين جواب از الهامات الهى بوده كه بمختصر بيانى حق تربيت و نعمت ظاهرى او را مبدّل بحق انتقام و دادستانى واقعى حضرت موسى نموده است لذا ديگر آنملعون جوابى نداد و روى سخن را بجانب ديگرى خارج از بحث معطوف داشت و از اعتراض بر صلاحيّت او براى ادّعاء نبوت صرف نظر نمود و سؤالى كرد كه حضرت موسى در جواب آن عاجز بماند و گفت چه چيز است پروردگار جهانيان آنحضرت جواب فرمود پروردگار آسمان و زمين و موجودات ما بين آن دو از هر جنس و نوع اگر شما معتقديد كه بايد خداوند خالق و مربّى آسمانها و زمين و موجودات آنها باشد و معرّفى فرمود خداوند را بأظهر خواص و آثارش و در واقع جواب حقيقى او را داد چون خالق و مربّى همه موجودات نميشود از جنس و نوع آنها باشد و بايد بخواص و آثار و اوصاف او را شناخت پس نميشود گفت چه چيز است يعنى از چه جنس و نوع است و استدلال نمود از وجود مصنوع بر وجود صانع ولى فرعون نفهميد يا خود را بنفهمى زد و رو باطرافيان خود كرد و گفت آيا شما نميشنويد سخن اين شخص را من ميپرسم خدا چه چيز است و سؤال از حقيقت او ميكنم او جواب ميدهد آفريننده آسمانها و زمين و موجودات است و از كار او خبر ميدهد و قمى ره در ضمن حديث سابق نقل نموده كه فرعون از كيفيّت خداوند سؤال‌

---

جلد 4 صفحه 102

نمود و موسى عليه السّلام گفت ربّ السّموات و الارض و ما بينهما ان كنتم موقنين پس فرعون از روى تعجب باصحابش گفت آيا شما نميشنويد من از كيفيّت خدا سؤال ميكنم او از وجودش جواب ميدهد و حضرت موسى چون ديد فرعون نفهميد يا خود را بنفهمى زد و او مدّعى ربوبيّت بود بر اهل عصر خود نه پيشينيان جوابى فرمود كه جاى اشكال و شبهه براى حاضرين باقى نماند و گفت پروردگار شما و پروردگار پدران شما كه اهل اعصار سابقه بودند و فرعون از جواب عاجز شد و نتوانست اشتباه كارى كند همان موافق نبودن جواب با سؤال را بهانه نمود و نسبت جنون بحضرت داد و استهزاء و سخريّه نمود ولى حضرت اعتنا نفرمود و استدلال خود را تعقيب فرمود بأمر مشهود عامّى كه گردش شبانه روز باشد بطرز نافع و ممتّع و مرتّب و منظّمى كه هر عاقلى ميتواند از آن پى بمدبّر عالم قدير حكيم كريم ببرد ولى محتاج بتعقّل و تأمل است لذا امر را معلّق بآن فرمود با اشاره بردّ نسبتى كه فرعون بآنحضرت داده بود بر او و اطرافيانش كه با او موافق بودند چون اشعار داشت بآنكه شما عقل نداريد كه تعقّل نميكنيد تا بدانيد و فرعون ديد ديگر محاجّه با حضرت موسى بصرفه و صلاح او تمام نميشود لذا از راه تهديد جلو آمد و گفت اگر خداى ديگرى براى خودت اختيار كنى تو را حبس ميكنم در زندان عمومى و گفته‌اند محبوسين او حبس دائم بودند و حضرت با كمال متانت در جواب فرمود اگر چه براى تو معجزه‌ئى اظهار نمايم كه دلالت واضح داشته باشد بر وجود خداوند قادر حكيم و صدق من در دعواى رسالت و كذب تو در دعواى ربوبيّت باز مرا حبس ميكنى ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

---

قال‌َ رَب‌ُّ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ وَ ما بَينَهُمَا إِن‌ كُنتُم‌ مُوقِنِين‌َ «24»

حضرت‌ موسي‌ فرمود رب‌ العالمين‌ رب‌ آسمانها و زمين‌ ‌است‌ و آنچه‌ ‌بين‌ آسمانها و زمين‌ ‌است‌ ‌اگر‌ ‌شما‌ هستيد ‌که‌ يقين‌ پيدا ميكنيد.

‌اينکه‌ جواب‌ و ‌لو‌ ‌في‌ نفسه‌ تمام‌ ‌است‌ زيرا ‌از‌ آثار پي‌ بمؤثر ميبرد و ‌اينکه‌ آثار مسبوق‌ بعدم‌ ‌است‌ و البته‌ موجد لازم‌ دارد زيرا ‌هر‌ حادثي‌ محتاج‌ بمحدث‌ ‌است‌ و ‌در‌ آيات‌ شريفه‌ قرآن‌ بسيار، ‌از‌ ‌اينکه‌ راه‌ وارد ‌شده‌ و ‌اينکه‌ ‌را‌ طريقه‌ متكلمين‌ ميگويند چون‌ امر حسي‌ ‌است‌ و نوع‌ بشر درك‌ ميكند. و ‌از‌ ‌براي‌ اثبات‌ صانع‌ سه‌ طريق‌ گفتند: يكي‌ همين‌ طريق‌ ‌که‌ طريقه‌ متكلمين‌ ‌است‌ و يكي‌ طريقه‌ حكماء ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ راه‌ امكان‌ و وجوب‌ ‌که‌ ‌هر‌ ممكني‌ محتاج‌ ‌است‌ بموجب‌ ‌تا‌ منتهي‌ شود بواجب‌، ديگر طريقه اولياء ‌است‌ ‌که‌ قطع‌ نظر ‌از‌ ممكنات‌ و محدثات‌ و مخلوقات‌ بنفس‌ وجود حق‌

«‌ يا ‌ ‌من‌ دل‌ بذاته‌ ‌علي‌ ذاته‌ و تجانب‌ ‌عن‌ مخلوقاته‌»

«الغيرك‌ ‌من‌ الظهور ‌ما ليس‌ لك‌»

‌در‌ خطب‌ امير المؤمنين‌. لكن‌ مثل‌ فرعون‌ درك‌ نميكرد ‌حتي‌ طريقه‌ متكلمين‌ ‌را‌ ‌که‌ بحواس‌ ظاهره‌ درك‌ ميشود لذا متحير شد ‌که‌ ‌اينکه‌ جواب‌ عطف‌ مجهول‌ بمجهول‌ ‌است‌ ‌او‌ سؤال‌ كرد رب‌ العالمين‌ كيست‌ جواب‌ داد: قال‌َ رَب‌ُّ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ وَ ما بَينَهُمَا ‌است‌ لذا گفته‌ ميشود ‌که‌ رب‌ سماوات‌ و ارض‌ كيست‌ باصطلاح‌ سؤال‌ ‌از‌ حقيقت‌ شي‌ء ميكند ‌که‌ چه‌ جنسي‌ ‌است‌!

و چه‌ نوعي‌! بشر ‌است‌، ملك‌ ‌است‌، جن‌ ‌است‌، حيوان‌ ‌است‌، نبات‌ ‌است‌، جماد ‌است‌، خورشيد ‌است‌، ماه‌ ‌است‌، كواكب‌ ‌است‌ چيست‌ حضرت‌ موسي‌ چون‌ ميدانست‌ خداوند ‌از‌ ‌اينکه‌ نوع‌ انواع‌ و اجناس‌ نيست‌ و معرفت‌ بذات‌ ‌او‌ ‌از‌ حد ممكنات‌ خارج‌ ‌است‌

«‌ما عرفناك‌ حق‌ معرفتك‌ و ‌ما عبدناك‌ حق‌ عبادتك‌»

ممكن‌ ‌هر‌ ‌که‌ هست‌ و ‌هر‌ چه‌ هست‌ محدود ‌است‌ و محدود چگونه‌ پي‌ ميبرد بغير محدود.

جلد 14 - صفحه 20

‌از‌ امير المؤمنين‌ ‌است‌ فرمود:

«كلما ميزتموه‌ باوهامكم‌ فهو مخلوق‌ مثلكم‌ مردود اليكم‌».

اي‌ همه‌ هستي‌ زتو پيدا ‌شده‌

برگزیده تفسیر نمونه

---

]

(آیه 24)- ولی موسی همانند همه بحث کنندگان بیدار و آگاه راهی جز این نداشت که مطلب را جدی بگیرد و به پاسخ جدی بپردازد، و از آنجا که ذات خدا از دسترس افکار انسانها بیرون است، دست به دامان آثار او در پهنه آفرینش زند، و از آیات آفاقی سخن به میان آورد «گفت: او پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو قرار گرفته است می‌باشد، اگر شما راه یقین می‌پویید» (قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ).

---

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - اقدام موسى(ع)، به معرفى پروردگار جهانیان براى فرعون وحاضران مجلس او (قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما إن کنتم موقنین)

۲ - پروردگار جهان، همان مربّى و مدبّر آسمان ها و زمین و موجودات میان آنها است. (قال فرعون و ما ربّ العلمین . قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما)

۳ - تلاش موسى(ع) براى زنده ساختن اشتیاق شناخت حق در وجود فرعون و فرعونیان (قال ربّ السموت ... إن کنتم موقنین) اقدام موسى(ع) به معلق کردن فهم گفته خویش بر شرط (إن کنتم موقنین) مى تواند بیانگر مطلب یاد شده باشد.

۴ - داشتن استعداد و روح حق پذیرى، شرط بهره مند شدن و تأثیر پذیرفتن از گفته هاى رسولان (ربّ السموت و الأرض و ما بینهماإن کنتم موقنین) جمله «إن کنتم موقنین» در حقیقت به معناى «إن کنتم مستعدین للإیقان و طالبین لمعرفة الحقایق» است.

۵ - بیان توحید و یگانگى پروردگار، مهم ترین پیام عقیدتى موسى(ع) براى فرعونیان (إنّا رسول ربّ العلمین ... قال فرعون و ما ربّ العلمین . قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما)

۶ - کنه ذات پروردگار، غیر قابل دسترسى و شناخت براى بشر (قال فرعون و ما ربّ العلمین . قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که سؤال فرعون به وسیله «ما» سؤال از حقیقت بود; ولى پاسخ موسى(ع) به مظاهر وجود و صفات خدا اشاره دارد.

۷ - امکان شناخت ربوبیت بى همتاى خدا از مظاهر هستى (قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما إن کنتم موقنین)

۸ - جهان آفرینش، متشکل از آسمان هاى متعدد (ربّ السموت)

۹ - نیاز آسمان ها و زمین و همه موجودات میان آن دو به مربّى و مدبّر (ربّ السموت و الأرض و ما بینهما إن کنتم موقنین)

۱۰ - جهان طبیعت (آسمان ها، زمین و...) رو به رشد و کمال است. (قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما) «ربّ» به معناى تربیت کردن است و «تربیت» ایجاد حالتى در شىء پس از حالت قبل است تا آن گاه که به تمام و کمال برسد (مفردات راغب). این معنا حکایت از حرکت تکاملى و رو به رشد دارد. برداشت یاد شده نیز مبتنى بر این معنا است.

۱۱ - امکان شناخت و یقین به یگانگى خدا از طریق مطالعه در مظاهر هستى (قال ربّ السموت و الأرض و ما بینهما إن کنتم موقنین) «إن کنتم موقنین»; یعنى، اگر شما طالب یقین هستید و بناى رسیدن به شناخت و حق را دارید، کافى است که به حاکمیت تدبیر و ربوبیت واحد بر نظام آسمان ها و زمین و موجودات میان آنها توجه کنید.

موضوعات مرتبط

• آسمان: تعدد ها ۸; تکامل آسمان ها ۱۰; مدبر آسمان ها ۲; نیازهاى آسمان ها ۹
• آفرینش: آثار مطالعه آفرینش ۱۱; تکامل آفرینش ۱۰
• آیات خدا: آیات آفاقى ۷
• انبیا: شرایط تأثیر تبلیغ انبیا ۴
• توحید: تبلیغ توحید ربوبى ۵; شناخت ربوبى ۷
• حق: آثار حق پذیرى ۴
• خدا: حقیقت ذات خدا ۶; راههاى شناسى ۷
• رب العالمین: مراد از رب العالمین ۲
• زمین: تکامل زمین ۱۰; مدبر زمین ۲; نیازهاى زمین ۹
• فرعون: تلاش براى حق پذیرى فرعون ۳
• فرعونیان: تلاش براى حق پذیرى فرعونیان ۳
• فضا: مدبر موجودات فضا ۲; نیازهاى موجودات فضا ۹
• موسى(ع): تلاش موسى(ع) ۳; قصه موسى(ع) ۱، ۳، ۵; موسى(ع) در دربار فرعون ۱; موسى(ع) و رب العالمین ۱; مهمترین رسالت موسى(ع) ۵
• نیازها: نیاز به مدبر ۹; نیاز به مربى ۹
• یقین: زمینه یقین به توحید ۱۱